เข้าเน็ทตั้งแต่สองทุ่ม เนี่ยห้าทุ่มกว่าแล้ว หาวแล้วหาวอีกก็ไม่มีทีท่าว่าจะหลับ อ่านข่าวก็แล้ว อ่านนิยายก็แล้ว มาจบตรงกลอนเก่า ๆ ที่เราเขียนไว้ อ่านไปได้หลายบท ส่วนใหญ่ก็จะอ่านที่เพื่อน ๆ เมนท์ให้ หาไรทำดีน้า วันนี้อารมณ์ไม่สุนทรีพอที่จะแต่งกลอนหวาน ๆ ได้เลย อยากฝากคำหวาน ๆ ไว้ให้คนที่รักได้อ่าน เพราะพรุ่งนี้ก็คงไม่ได้คุยกัน และอีกตั้งห้าหกวันกว่าจะกลับมา เฮ้อออออออ....เปงไรก็ไม่ทราบ นั่งฟังเพลงใจหายไปเลยจากไทโพม เพลงเดิมเปิดซ้ำแล้วซ้ำเล่า ก็ยังไม่เบื่อ นี่เราเป็นไรไปนะ ในใจเหมือนกับรออะไรซักอย่าง แต่ไม่ทราบว่ารออะไร จิตใจว้าวุ่นชอบกล เสียงโทรศัพท์ดังขึ้นทำเอาเราต๊กใจ หายง่วงเป็นปลิดทิ้ง ฮาโหล ๆ ๆ ๆ ๆ แหมมมมมม พ่อคุ๊ณ แค่โหลเดียวก็ได้ยินแล้วหละ สบายดีป่าว? สบายดีค่ะ ป้าใจเป็นไงบ้าง ? ป้าใจก็สบายดีค่ะ ไปเที่ยวไหนมาบ้างครับ? ไม่ได้ไปเที่ยวไหนเลยค่ะ งานยุ่งมากน่ะ แล้ววันนี้ไปทานข้าวที่ไหน ไปเต้นแอโรบิคป่าว เมื่อตอนกลางวันที่บอกว่าจะไปรับไปทานข้าวน่ะ ขอโทษด้วยนะ พอดีเราไม่กล้าน่ะ ตอนที่คุยกันเราก็แกล้ง ๆ บอกไปงั้นแหละ......อารายของเค้านะ เมื่อกลางวันเราไม่ได้รับนัดใครเลยนี่นา เสียงก็แปลก ๆ ขอโทษนะคะ มัทกำลังคุยกับใครอยู่น่ะ .......ขอโทษครับ ผมโทรผิด .....โอ้ยเราจาบ้าตาย คุยกันได้ตั้งเป็นนานสองนาน ชื่อป้าใจก็ยังมาตรงกับชื่อป้าใจของเราอีกด้วย ...กรรม คนเก่า(แก่)หลงลืม ได้ง่าย ความจำ หลบหาย ไปหมด อดีต นั้นคง จำจด หากแต่ อนาคต มองไม่มี กลอนเก่า อ่านไว้ เตือนจิต มิ่งมิตร คอมเม้นท์ ทุกที่ คิดถึง เพื่อน ๆ แสนดี อย่างนี้ ควรจด และจำ อารมณ์ เก่า ๆ ก่อเกิด พริ้งเพริศ ทั้งสุข ทั้งขำ เพือน ๆ คอมเมนท์ ฝากคำ เลิศล้ำ ในมิตร_ภาพเอย
sun strom 11 ต.ค. 2548 23:46 น. - ID 82269 
900
13
0
12 ตุลาคม 2548 00:09 น. - comment id 526135
เดินทางโชคดีมัท
12 ตุลาคม 2548 00:27 น. - comment id 526165
อารมณ์เก่าเฝ้าถวิลถึงถิ่นรัก เคยพำนักพักพิงสิ่งอาศัย พอเก่าแก่มิเหลือซึ่งเยื้อใย ทิ้งขว้างไปไร้น้ำยาพาร้าวรอน อนาถแท้คนเก่าเฝ้าครวญไห้ ไร้น้ำใจใยดีถูกถากถอน ยามเป็นหนุ่มลุ่มลึกนึกถึงตอน ถูกออดอ้อนวอนเว้าเฝ้ารำพัน นี่แหละหนาชะตาพาชีวิต เขาลิขิตตามเวลามาเสกสรรค์ แต่คนเก่ามีใจแท้แน่ทุกวัน กายแก่นั้นใจยังหนุ่มชุ่มกระชวย หากมีรักรักไว้ด้วยชีวิต ทุกวันคิดฝากไว้คล้ายกระสวย ที่ล่องลอยในอวกาศยากอำนวย หาคนช่วยช่างยากลำบากใจ..........อิอิ
แก้วประเสริฐ.
12 ตุลาคม 2548 00:31 น. - comment id 526166
น้องมัทจ๋า... คนเก่าๆ เอ๊ย คนแก่ๆ เอ๋ย คนอะไรดีหว่า... เอ๊า..เป็นว่าคนของหัวใจก็แล้วกัน มาทักทายน้องมัทยามดึกนะคะ... พี่ก็เคยค่ะ คุยโทรศัพท์ไปตั้งสองตลบแล้ว กลายมาเป็นคนละเรื่องเดียวกัน ฮะ ฮะ ฮ่า... อดนอนตั้งแต่คืนนั้น มายันคืนนี้ยังไม่หายง่วงเลยจ้ะ... งั้นคืนนี้ ฝันดี... ราตรีสวัสดิ์นะคะ...
12 ตุลาคม 2548 01:29 น. - comment id 526175
บ่นอะไร.. มัดหมี่..
12 ตุลาคม 2548 02:12 น. - comment id 526181
ทำไมต้องมาหาเขายามดึกก็ไม่รู้... รู้แต่ว่าคิดถึง ห่วงใย และคิดถึง... หลับฝันดีนะภู น้องรัก... มายืนยันอีกครั้งว่าเป็นพี่ตัวจริง...ฝันดีค่ะ...
12 ตุลาคม 2548 07:42 น. - comment id 526199
เป็นบางคราฟ้าสว่างแล้วมืดมิด เหมือนดังจิตผลุบโผล่สุขแล้วหมอง ฟังเพลงเพลินใจเจิดละออทอง อาจจะร้องไปร่วมท่วมน้ำตา ธรรมดาน่ะแหละมนุษย์โลก มีสุขโศกพบอยู่อย่าถือสา ว่างๆก็ดื่มน้ำบ่อยๆจ้า มันจะพาทุกข์ถ่ายสบายพุง
12 ตุลาคม 2548 07:43 น. - comment id 526200
คนเก่า(แก่)หลงลืมได้ง่าย อิอิ กานต์ยังไม่แก่ จำพี่มัดขาได้เสมอค่ะ คิดถึงพี่มัดนะคะ
12 ตุลาคม 2548 12:56 น. - comment id 526328
สวมบทบาทนางพญาซ่อนราคะ ลมแรงหลบลดละกลัวจะเห็น เพียรบังตาซ่อนหางแปลงร่างเป็น แต่ระเหยกลิ่นเหม็นขจรขจาย รูปไม่งามทรามจิตมีฤทธิ์อวด เวลาชวดชู้ชมมิสมหมาย หวนกลับร่างด่าซ้ำลืมคำอาย นางมารร้ายสักวันคงได้ลงโลง เปลี่ยนผู้ชายเหมือนกระดาษสะดวกใช้ ชอบของใหม่จูงจมูกเป็นโขยง แผลที่ซ่อนกลัวเกิดการเปิดโปง ซ่อนเล่ห์โกงบิดเบือนเกลื่อนมายา ตีหน้าเศร้าเล่าเรื่องเท็จเสร็จร่ำไห้ ทำหน้าใสใจซื่อสื่อภาษา จนพวกพ้องเสื่อมสิ้นสูญศรัทธา ยังตั้งหน้าอวดท่า...ค่าไม่มี สักวันหนึ่งผลกรรมที่ทำเกิด ความจริงเปิดเห็นชัดความบัดสี จะเห็นหัวเห็นหางนางกาลี สิ่งดีดีไม่เคยทำ...รับกรรมไปท้ายสิ เธอคือใคร ..... ไม่รู้จะบอกให้ เธอคือ .... ไม่บอกดีกว่า อยากรู้ต้องไป http://www.thaipoem.com/forever/ipage/poem79502.html
12 ตุลาคม 2548 13:37 น. - comment id 526378
เพียงแต่อยากถามคุณมั่วนิ่มค่ะว่า คุณคือใคร อย่ามาถามมัทดีกว่านะคะ สิ่งที่คุณอยากให้มัททำน่ะ มัททำให้แล้ว มัทไปเยี่ยมคุณอัล แต่ไม่ได้หอบอารมณ์ไม่ดีไปหาคุณอัลเลยค่ะ เสียใจด้วยจริง ๆ ที่มัททำอย่างที่คุณคิดอยากให้ทำไม่ได้ มัทเองไม่ใช่คนสร้างภาพ ก็ไม่ทราบจะสร้างให้ได้อะไรขึ้นมา ถึงจะเป็นคนอารมณ์ร้อนแต่ไม่เคยหักหลังเพื่อนค่ะ เสียใจด้วยจริง ๆ หากคนข้องใจ คุณออกมาจากเน็ทเจอกันก็ได้นะคะ ถ้าแน่จริง เจอกันดีป่าวคะ จะได้หายข้องใจน่ะ 555555555+ จะเอาอาวุธอะไรคุณว่ามาได้เลย เนี่ยไม่ได้โกรธเลยนะคะ ไม่ได้โกรธคุณเลยค่ะ
12 ตุลาคม 2548 14:31 น. - comment id 526403
++ + ใครเก่า..ใครแก่เนี้ย.. ถึงจะแก่..ก็แก่แค่วัย..ใช่ม่ะ.. แต่..หัวใจ..ไม่เคยแก่..คิคิคิ.. + ++ คิดถึง..
12 ตุลาคม 2548 16:06 น. - comment id 526429
สงสัยเหมือนกันคะ คุณมั่วนิ่มนี่คือใครเหรอคะ เค้าก็ไปป่วนกลอนที่บ้านเปิ้ล เนื้อหาแบบเดียวกันเลยคะ อ่านแล้วรู้สึกไม่ค่อยดีเลยคะมัท ทาง web น่าจะมีวิธีจัดการบ้างนะคะ เฮ้อ....เหนื่อยใจจริง ๆ
12 ตุลาคม 2548 16:17 น. - comment id 526437
ถ้าเหงาๆ เบื่อๆ ก็ไปเข้าฝันพี่ก็ได้น่ะ อิอิ จะรอ... มาเยือนด้วยความระลึกถึงครับ ขอให้มีแต่สบายกาย สบายใจนะครับ
12 ตุลาคม 2548 16:49 น. - comment id 526454
บางทีก็ไปอ่านกลอนเก่า ๆ ของตนเอง ได้พบอารมณ์เก่า ๆ อ่านแล้วก็ได้ยิ้มเป็นรางวัล เหมือนบางคราวที่ได้ยินเพลงที่เคยประทับใจ อดไม่ได้ที่จะฮัมคลอไป
12 ตุลาคม 2548 18:18 น. - comment id 526483
แม้จะเป็นเรื่องเก่า..แต่เมื่อได้ทบทวนตริตรอง ก็ได้อะไรดีๆจากสิ่งเหล่านั้นเสมอ มีความสุขมากๆนะคะน้องมัดหมี่
12 ตุลาคม 2548 21:05 น. - comment id 526517
พี่ชัยเป็นคนโบราณชอบของเก่าซะด้วย พระเครื่องก็ขุนแผนรุ่นเก่า เพลงเก่าเนื้อหากินใจดี ดีกรีเก่าเก็บ ไม่รู้จะไปหาทานที่ไหนได้ หวังว่าน้องมัด คงจะไม่ใช่น้องมัทรี ไม่งั้นคงมีชายแห่ไปขอกับพระเวสเป็นแน่
12 ตุลาคม 2548 22:35 น. - comment id 526554
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
