หลังความมืดครอบฟ้าราตรีหนึ่ง ม่านหมอกจึงสบโอกาสอาจฉกฉวย เสแสร้งปลอบคนเหงาเฝ้าเอออวย เหมือนล้นด้วยน้ำใจเปี่ยมไมตรี เธอก็คือหมอกนั้น ณ วันผ่าน แค่ต้องการกั้นขวางกลางวิถี สิ่งเธอมอบมิใช่ความไยดี แต่มากมีเล่ห์กลปนหลุมพราง เป็นหมอกที่คลี่ตัวทั่วทุกแห่ง เพื่อยื้อแย่งครอบครองแทรกช่องว่าง มาบังตาผู้คนซ่อนหนทาง แทนสว่างกลับยืดช่วงมืดมน เธอก็มีความหมายแค่สายหมอก สามารถหลอกใครบ้างเป็นบางหน เมื่อแดดอุ่นอาบหวังลบกังวล ย่อมหลุดพ้นมุมสลัวของหัวใจ เพียงแดดจ้าฟ้าแจ่มแซมรักหวาน ฤๅต้องการหมอกหนามาเฉียดใกล้ พอเถิดนะม่านหมอกเลิกหลอกใคร หลีกทางให้แก่คนที่มีรักจริง
ทัดหทัย 10 ธ.ค. 2548 09:26 น. - ID 84126 
1159
9
0
10 ธันวาคม 2548 10:57 น. - comment id 545268
เต้นระบำเริงร่ายามฟ้ามืด ที่เคยจืดก็แจ่มแต้มไปทั่ว สายหมอกพราวแสงไปไม่หม่นมัว แม้สลัวแต่ก็ใสในราตรี คนเหงาหงอยคอยใครในความมืด ยิ้มเขาชืดเย็นชาไร้ราศี มารอรับน้ำใจความไยดี สายหมอกมีแบ่งปันสัมพันธ์งาม กลับมาถูกกล่าวหาว่ามากเล่ห์ คนซวนเซปากร้ายหมายเหยียดหยาม จะหลอกเจ้าไปทำไมให้มากความ ไม่เดินข้ามยังไม่รู้...ดูไม่เป็น เขาคือคนเดินหลงในดงมืด ทางยาวยืด...อีกไกลมองไม่เห็น คนแร้นแค้น.ผลักไสให้กระเด็น ความชาเย็น...สายหมอกกลัวเกินมัวมน แดดอุ่นอ่อนตอนเช้าเขารอหา อยากบอกว่ารอต่อไปให้สับสน กับกรอบกั้นเบาบางของบางคน จะอดทนเอื้ออาทร...ก็อ่อนใจ ยังเริงร่าเต้นระบำในความมืด แม้จะชืดหนาวเหน็บเจ็บแค่ไหน คำกล่าวหาว่าด้านดื้อแน่หรือไร ใครเหลวไหลก่อนจะจบให้ทบทวน ---------------------------- เขียนด้วยมือลบด้วยเท้า...เขา...ย่ำไป กรวดน้ำให้...ขอให้จบ เลิกพบกัน
10 ธันวาคม 2548 11:02 น. - comment id 545270
หน้าส่วนตัว
ทุกเหลวไหลดื้อด้าน..ป่วยการทำ
เห็นภาพเลยค่ะ คำว่าดื้อด้านเนี่ย อิอิ
10 ธันวาคม 2548 12:16 น. - comment id 545282
..เรนอยากได้..ท้องฟ้าสีฟ้า.. จะบินหรา..โชว์ปีกสวย....... ... แว้ป
..
10 ธันวาคม 2548 12:19 น. - comment id 545283
..เรนชอบภาพด้วยดิคะ.. อบอุ่นจัง.... ...
10 ธันวาคม 2548 13:20 น. - comment id 545310
ผู้ชายพรรค์นี้ กินในที่ลับไขในที่แจ้ง ไม่ใช่ลูกผู้ชายนี่หว่า มาตัวต่อตัวหน่อยจิ ฮี่โธ่
10 ธันวาคม 2548 14:37 น. - comment id 545327
แวะมาชื่นชมผลงานครับ
10 ธันวาคม 2548 15:35 น. - comment id 545338
ก็แค่หมอกมัวซัวคลุมทั่วฟ้า ลอยไปแล้วลอยมาช่างน่าขำ กำเนิดในราตรีที่มืดดำ แล้วโรยตัวลงต่ำอย่างเธอเป็น ผุดจากพื้นหรือหล่นมาจากฟ้าไหน ดับดวงดาวใดใดมิให้เห็น ดับไออุ่นดับแสงแห่งจันทร์เพ็ญ คงแต่ความหนาวเย็นไม่เห็นทาง เธอคงมีหัวใจเป็นสายหมอก ไว้ลวงหลอกสายตาเมื่อฟ้าสาง จวบยามสายหมอกนั้นก็พลันจาง ใครหลงลมหลุมพรางคงสายเกิน
10 ธันวาคม 2548 16:28 น. - comment id 545343
ที่จริงควรมีอีกบท ว่า.. \"เป็นแค่เพื่อนได้ไหม\" นี่ใครเสนอ ลองทบทวนสิเธอหยุดเพ้อพร่ำ อย่าป้ายสีเขาเปื้อนเหมือนใจดำ หยุดก่อกรรมเสียบ้างมียางอาย
10 ธันวาคม 2548 19:22 น. - comment id 545357
ครับผม
10 ธันวาคม 2548 20:11 น. - comment id 545361
หัวใจรักภักดีแค่นี้หรือ! พอพ่ายแพ้ยุดยื้อก็เพ้อพล่าม จากความรักที่มองว่าดีงาม กลับตรงข้ามดำ-ขาวก็คราวนี้ หัวใจเธอนั้นมีแค่นี้หรือ จากชายซื่อมากลายเป็นภูตผี ฉันหลงเชื่อทุกคำย้ำท่าที เธอหวังดีต่อฉันตลอดมา ลูกผู้ชาย..หัวใจ..แค่นี้หรือ หากมีขายจะซื้อโยนให้หมา แม้นหากย้อนไปได้ในเวลา จะเบือนหน้ามิเห็นเธอเป็นคน ลูกผู้หญิง..หัวใจ..มีเท่านี้ แม้นศักดิ์ศรีถูกทำให้มัวหม่น ก็ยังยิ้มพริ้มพักต์จักอดทน ปล่อย-ความ-คน-สันดาน-มันราวี.. ...............
11 ธันวาคม 2548 17:19 น. - comment id 545428
เปรียบเขาเป็นเช่นหมอกพาดสายผ่าน พอชื่นชิมรสหวานแล้วผ่านหาย ทิ้งรอยรักรอยร้างกร่างเดินกราย ลูกผู้ชายตัวจริงหญิงแลตาม.... เมื่อไรจะกลับมาน๊อ อิอิ ใจก็รอเขาอยู่ แต่ปากแข็ง
11 ธันวาคม 2548 19:38 น. - comment id 545441
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
