::ฮ่วย !!!::

ก่อพงษ์ พงษพรชาญวิชช์

1.   ท่านช่างรู้หัวใจของข้าพเจ้า
      มากกว่าที่ข้าพเจ้ารู้หัวใจของข้าพเจ้าเอง
      ท่านกล่าวไม่ผิดเลย
      ว่า..
      ข้าพเจ้าหมายครอบหัวใจของหมู่ชน
      กับทั้งครองสรรพสิ่งถ้วนแคว้นที่ผู้เกิดก่อนรุกรบเสาะหา
      กับรบราพิทักษ์สงวนไว้
      และก็เป็นจริงด้วย
      ที่ว่า..
      ทรัพย์สินเงินตรา
      เป็นสิ่งที่ข้าพเจ้าหาได้ง่าย
      เพราะกลและวิธีที่ข้าพเจ้าใช้นั้นเบ็ดเสร็จเด็ดขาดด้วยออกแบบไว้
      สอดรับกับพยาธิสภาพของสังคมที่ข้าพเจ้าอยู่
      คือประดาชน จน เขลา  โซไข้  ไร้กำลังรวมกลุ่มหรือแข็งขืนทักท้วง
      หรือตั้งคำถามใด ๆ ต่อข้าพเจ้า  ในกลกรรมทั้งมวลที่ข้าพเจ้าได้ลงมือไป
2.    และก็จริงยิ่งกว่าจริง
       เหมือนที่ท่านว่า..
       ว่า..
        หัวใจของข้าพเจ้ากำลังอยู่ระหว่างห้วงอันเกือบจะหอนโหยหวน
         ด้วยข้าพเจ้าไม่อาจขยับย่างไปทางใดได้อย่างสะดวกดาย
   
         ทุกทางที่ข้าพเจ้าประสงค์จะขยับย่าง
         มันถูกดึง   ถ่วง   หน่วง   รั้ง   กระทั่งเหนี่ยวเน้นและน้าวโน้ม 
         มิให้เป็นอิสระที่จะกระทำอย่างใจ
          ข้าพเจ้าประสงค์ที่จะเว้นบรรทัดซึ่งยิ่งกว่าเว้นวรรคเสียอีก
          แต่ข้าพเจ้าก็หาทำได้ไม่
         เพราะมืออันทรงอำนาจ
         พร้อมที่จะบีบกดหลอดลมหรือกำคั้นคอหอยของข้าพเจ้าทุกเมื่อ
         หากข้าพเจ้าคิดจะทำอย่างไม่ขึ้นกับเหล่าเขา ..คนเคียงข้าง
         ..คนรอบข้างของข้าพเจ้า
3.      ท่านช่วยข้าพเจ้าด้วยเถิด
          ข้าพเจ้าอยากเว้นบรรทัด  อย่างน้อยก็จัดวรรคใหม่
          แบบที่ข้าพเจ้าไม่ต้องรับโทษานุโทษในกลกรรมอันข้าพเจ้าทำ
          ตามอำนาจของคนรอบข้างทรงพลัง
4.       ท่านจะไม่ช่วยข้าพเจ้าหรือ   
          ประดาประชาชน
5.        ( ฮ่วย )