1. ท่านจะไปหนไหน 2. ข้าไม่มีที่อันหมาย 1. ทำไมต้องไป 2. อาจเป็นเพราะข้าไม่ประสงค์จะอยู่ 1. เช่นนั้นแสดงว่า การอยู่ลำบากชวนเหน็ดหน่าย 2. อาจไม่ใช่ แต่ข้ารู้ว่าทุกข์ 1. ไมตรีนี่ให้ทุกข์หรือ 2. อาจไม่ใช่ แต่ข้าเห็นการแบกสิ่งนั้นไว้บนบ่าแล้วทุรน 1. ท่านน่ะหรือทุรน 2. อาจใช่ ทำไมหรือใช่ไหม 1. ใช่ 2. ถ้าไมตรีคือการคาดหวัง ข้ารู้สึกว่ามันเป็นของหนักแก่หัวใจเกินไป 1. ถ้างั้น อาจมีทางเดียวที่ท่านหมาย ที่ไหน ใช่ไหม 2. ที่ไหนหรือ 1. นิ พ พ า น 2. ที่นั่นต้องแบกอะไรอีกไหม 1. นั่นสิ..
ก่อพงษ์ พงษพรชาญวิชช์ 15 ก.ค. 2549 11:36 น. - ID 91114 
946
7
0
15 กรกฎาคม 2549 14:59 น. - comment id 503134
นิพพานัง ปรมังสุขขัง... ***แวะมาทักทายครับคุณก่อพงษ์...
15 กรกฎาคม 2549 12:48 น. - comment id 503247
นิพพานอยู่หนใด ... แล้วใยมนุษย์ไปไม่ถึง .... แล้วทำเยี่ยงไรถึงจะเดินทางไปให้ถึง
15 กรกฎาคม 2549 11:52 น. - comment id 507149
มนุษย์เอย เกิดมาทำไม นิพพานเป็นสุข อยู่ไยไม่ไป..
15 กรกฎาคม 2549 15:28 น. - comment id 590130
ไม่รู้จะไปไหน ไม่รู้จะไปเมื่อไหร่ ไม่รู้ว่าจะไปโดยวิธีใด เดี๋ยวถึงเวลา ก็คงไปได้เอง ไปแล้ว จะเจอคนรู้จักบ้างหรือเปล่าก็ไม่รู้ อยากเจอคนที่อยากเจอ และก็ไม่อยากเจอคนที่ไม่อยากเจอ กำหนดยังไงดีนะ ต้องเอาน้ำลายทาขมับใช้สมองก่อน ง่วงแล้ว ขอไปซ่อนตาดำก่อนนะคะ
15 กรกฎาคม 2549 17:27 น. - comment id 590166
สวัสดีครับคุณดอกข้าว คุณทะเลใจ คุณบินเดี่ยวหมื่นลี้ คุณอัลมิตรา ขอยิ้มให้คุณนะครับ
15 กรกฎาคม 2549 19:21 น. - comment id 590179
มียิ้มมาฝากให้ด้วยค่ะ
15 กรกฎาคม 2549 21:54 น. - comment id 590204
เรนถามนิ้ดดนึงนะคะ.... เสาร์อาทิตย์ ..คุณพาน้องๆเค้าไปเที่ยวที่ไหนหรอคะ .. ไปโรบินสันหรือว่า..ไปตกปลา .. คุณก่อพงษ์เคยปฎิเสธน้องเค้าเปล่าคะ .. เรนอยากรู้จัง.. คุณให้เหตุผลน้องเค้าแบบไหนหรอคะ .. หากคุณไปไม่ได้ .. แล้วน้องเค้ายอมรับเปล่าคะ ..
.. ... หากถูกงดร่วมเดินทาง.. .. เรนอยากรู้จัง.. อย่าจริงจังกับคำถามของเรนนะคะ..
.. เรนแค่..หาเรื่องคุยกับคุณแค่นั้นเองคะ..
.. ซาแว้ปป..
15 กรกฎาคม 2549 22:53 น. - comment id 590211
รับยิ้มจากคุณเพรง.พเยีย แหม ดีใจจังครับ ------------------------------ สวัสดีครับคุณเรน เมื่อกลางวันผมก็นึกอยากพูดคุยกับคุณเรน อยู่พอดีเหมือนกัน ผมรู้สึกว่าคุณเรนเป็นมิตร เวลาพูดคุยด้วยแล้ว เอมใจจังล่ะ ทีนี้เป็นคำตอบครับ ช่วงนี้ผมกับลมตะวันและปานตะเว็น เข้าเมืองทุกเสาร์อาทิตย์นะ ผมเรียนเต็มวันทั้งเสาร์และอาทิตย์ ส่วนทั้งคู่นั้นเรียนครึ่งวันทั้งเสาร์และอาทิตย์ คือไหนๆพ่อก็ไปเรียนอยู่แล้วก็เลยให้ลูก ได้เรียนด้วยมั่ง ค่าเรียนก็ไม่แพงนัก เพียงเดือนละ 800 ต่อ 2 คน หลังกินข้าวเที่ยงผมก็จะรับทั้งคู่ไปที่ร้านหนังสือ ซึ่งก็อยู่ติดกับห้างสรรพสินค้านั่นแหละ ที่ร้านหนังสือมีเด็กๆ อ่านหนังสือกันอยู่เต็มเลยนะ เป็นภาพที่น่ารักมาก ผมบอกลมตะวันและปานตะเว็นว่า หนูอ่านเรื่องไหนก็ได้ซักคนละเรื่อง ตอนพ่อเลิกเรียนมารับกลับบ้าน หนูจะได้เล่าให้พ่อฟังคนละเรื่อง ถ้าอ่านหนังสือหรือนิทานแล้ว อยากเล่นเกมอะไรบ้างก็ได้ เช่นเกมขับรถ เกมวางแผน ส่วนเกมยิงแหลกไร้เหตุผลมันทำให้หัวใจโหดเหี้ยมเกินไปพ่อไม่อยากให้เล่นนัก ผมก็ให้ตังค์ไว้ด้วยให้ได้กินข้าว เผื่อหิวระหว่างที่รอพ่อมารับกลับ หลังพ่อเรียนเสร็จในภาคบ่าย เขาก็ทำได้นะ ตอนเย็นผมได้ฟังนิทานของเขาไม่ซ้ำเรื่องกันเลย แต่บางทีเขาก็เล่าเป็นขยัก ๆ นะ คือเล่าไม่จบทีเดียวหรอก ต้องคอยติดตามตอนต่อไปใน สัปดาห์หน้า อะไรแบบนี้ ผมก็ได้หัวเราะในท่าที ลีลา และลูกเล่นแบบเขา ส่วนเกมคอมพิวเตอร์ ดูเหมือนเขาทั้งคู่ชอบล่ะ เกมยิงดะที่ผมว่า ก็เคยเห็นเล่น ทุกครั้งที่ผมเห็น ผมก็บอกว่า อ้ายหนู พ่อไม่อยากให้หัวใจของหนูโหดเหี้ยมอย่างนั้น เล่นเกมที่มันบำรุงสติปัญญาจะดีกว่าไหม เขาก็ว่า ครับ เราจะเล่นเกมขับรถ หรือเกมสนุกอื่นๆกันแทน ผมกับแฟนก็พาลูกไปห้างบ้าง ซื้อข้าวของจำเป็นสำหรับบ้าน หรือบางทีก็ไปกินอาหารบ้าง ถ้าลูกขอ เช่นว่า พ่อครับ วันนี้พาไปกินข้าวได้ไหม ส่วนมากผมก็ไม่ขัดเขาหรอก ผมอยากให้ลูกได้กิน ตอนผมเด็กผมไม่มีอันกิน จนอายกิน ผมก็ไม่อยากให้เขาเป็นอย่างผม แต่ว่าผมก็อธิบายให้ลูกฟังว่า ครอบครัวเราแค่พอมีกินนะไม่ได้ร่ำรวย ที่จะใช้จ่ายสรุ่ยสุร่ายเกินตัว เขาก็รับรู้และไม่เรียกร้องเอาแต่ใจ ฝนตกเสียแล้วคุณเรน ผมคงต้องออกจากเน็ตก่อน เพราะโมเด็มเคยพังแล้วสองหน เพราะไฟจากฟ้า แล้วค่อยคุยกันอีกครับ ในประเด็นที่ยังค้าง โอเคนะครับ
15 กรกฎาคม 2549 23:25 น. - comment id 590214
เรนก็เคยขี้โกงพ่อเหมือนกันนะคะ.. อิอิอิ .. มากมายด้วยดิคะ..ในวีระกรรมของเรน.. เก๊าะตอนทีเรนไปกับพ่อ .. เรนไม่อยากให้พ่อกลับ.. เรนเก๊าะจะเอากุญแจรถ(มันชื่อเจ้ามอสคะ อิอิอิ ) .เรนเอามันไปซ่อน .. พ่อรู้ทันเรน .... เรนไม่ชอบอ่านหนังสือ.. แต่เรนก็ชอบเลี้ยงเจ้าบุ้ง.. ชอบป่าหลังบ้านของมามี้.. ชอบเล่นคนเดียว.. พ่อบอกว่า .. อยากให้เรนมีเพื่อน.. ในบันทึกของพ่อ .. พ่อเขียนเรื่องของเรน..ไว้ตั้งเยอะ.. เรนอยากเอามาเล่า..ให้คุณฟังจัง.. ..
.. ตอนนี้เรนงงจัง.. เก๊าะที่คุณบอกว่าอยากคุยกับเรนนะดิคะ.. เด็กกาละแมแบบเรน....
.. .. ตอนนี้เรนปลื้มจัง .. ยิ้มไม่หุบด้วยดิคะ .. เก๊าะเพราะใครบางคนเค้าไม่อยากเล่นกับเรน.. เรนไม่มีใคร.. มามี้ไม่อยู่.. พี่ชายกลับบ้าน... .. ขอบคุณมากมายสำหรับความรู้สึกดีๆที่คุณให้เรน..
.. ..
16 กรกฎาคม 2549 03:56 น. - comment id 590235
16 กรกฎาคม 2549 07:04 น. - comment id 590249
คุณเรน เดี๋ยวไปคุยในกระทู้ใหม่นะครับ ------------------------------ การหนีไปไหนๆ ก็ไม่ง่ายอย่างที่คิดนะ เว้นแต่หน่ายอย่างถึงที่สุด ทักทายคุณแสงไร้เงา ตอนเช้าๆ ครับผม
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
