อ่อนล้าเหลือ กับการวิ่งตามระบบ

เสี้ยว

โอ้คนเราคงลืมอะไรไปบางสิ่ง
นั่นคือความเป็นจริงที่เราต่างมองผ่าน
เรื่องที่ว่าชีวิตนี้อยู่เพียงอีกไม่นาน
ก็ถึงเวลาคืนกลับ "บ้าน" ที่จากมา
เลยวิ่งวุ่นเรื่อยไปตามใจระบบ
ที่เขาคิดสมคบให้เราต้องวิ่งหา
เพื่อหล่อเลี้ยงชีวิตไว้ด้วยเงินตรา
แล้วละเลยรักล้ำค่าให้หายไป
แล้วที่อีกครึ่งโลกยังทวงถาม
ว่าความงดงามของโลกนั้นอยู่ไหน
ไม่พอหรือ เอาอีกหรือ...ยื้อแย่งกันเรื่อยไป
ก็ยังปล่อยความเห็นแก่ตัวไว้นิจนิรันดร์
อ่อนล้าราแรงแล้วกับโลกนี้
เบื่อที่ต้องวิ่งไปตามที่เขาจัดสรร
ไม่เห็นมีสิ่งใดเป็นสาระสำคัญ
ที่เขายัดเยียดทั้งหมดนั่น...คือมายา
ภายใต้ทุนนิยมโลกนี้ที่กำหนด
มันเบียดบดบังไว้ซึ่งคุณค่า
อารยะที่แบกรับไว้ตลอดมา
คือวาทกรรมที่เข่นฆ่าความดีงาม
ขอแค่นี้ พอแล้วที่มี กับชีวิต
ขอสู้ตามสิ่งที่คิด ตามชีวิตที่ทวงถาม
เพียงพอแล้วกับวาทกรรมความดีงาม
จะขอเพียงปล่อยใจตามกับสายลม
คงไม่สายเกินไปที่ใจจะเริ่มคิด
จะต่อเติมชีวิตให้ยึดติดในสิ่งสม
อาจจะยากแต่เพียงอยากจะชื่นชม
ตัวเราเองที่ไม่ยอมจมในโลกมายา