ปาดน้ำตาที่เปื้อนเตือนความช้ำ เตือนใจจำย้ำถึงความหม่นหมอง เก็บความเจ็บซ้ำซ้ำน้ำตานอง เป็นเครื่องตรองให้ซึ้งถึงแก่นใจ ในความเจ็บเหน็บหนาวอันร้าวลึก เตือนให้นึกถ้าเรายังหวั่นไหว ยังคงล้มไม่ลุกอยู่ร่ำไป ใครต่อใครคงเยาะหัวเราะเอา ในวันนี้จะขอลุกขึ้นสู้ แม้จะดูอ่อนล้ากว่าก่อนเก่า ขอเวลาเป็นเครื่องช่วยบรรเทา เยียวยาเจ้าความเจ็บเหน็บหนาวทรวง
แม่มดใจร้าย 11 มิ.ย. 2550 23:44 น. - ID 103544 
1055
10
0
11 มิถุนายน 2550 23:55 น. - comment id 708845
ล้มแล้วลุก ลุกแล้วล้ม ไม่มีใครว่า ให้อุสาถึงตระหนักถึงความล้ม ลุกแล้วล้มดีกว่าไม่ลุกยืนสู้ให้รู้ใจ ไม่มีใครยืนได้ก่อนจะล้มมาแต่เกิด
12 มิถุนายน 2550 00:06 น. - comment id 708848
หวัดดีจ้า...แม่มดใจร้าย เห็นห่างหายไปนานแสนคิดถึง เหลือบมองเห็นก่อนปิดคอมได้แป๊ปนึง รพีจึงแวะมาเยี่ยมและทักทาย กลับมาพร้อมกำลังใจ "เตือนใจสู้" ชีพยังอยู่สู้อย่าท้อนะสหาย แล้วเวลาจะรักษาให้เจ็บคลาย ไม่ต้องอายผู้หญิงแกร่ง "ช่าง..แม่ง มัน"แซวเล่นนะคะอย่าถือสา..สบายดีบ่อ..
12 มิถุนายน 2550 00:22 น. - comment id 708853
แม่มดสู้ สู้ น๊า อย่ายอมแพ้..เป็นกำลังใจให้จ้า
12 มิถุนายน 2550 00:51 น. - comment id 708865
นอนดึกจังเพื่อนเรา..เดี๋ยวตื่นไปทำงานสายนะ..ลุกขึ้นเถอะ..สู้ต่อไป..อย่าไหวหวาด ทางเดินอาจ..ขรุขระบ้าง..หว่างเราก้าว อุปสรรค..ต้องผ่านพ้น..อดทนเอา ยังมีเรา..ส่งสายตา..มาเยี่ยมเยือน ไม่เคยลืม..หรือห่าง..ร้างไปไหน อยู่เคียงใกล้..สนิทอยู่..คู่ใจเพื่อน แม้กาลผัน..เปลี่ยนไป..ไม่ลืมเลือน เปรียบเสมือน..เป็นเงา..เฝ้าติดตาม เป็นกำลัง..ใจเสริม..เติมความฝัน คอยแบ่งปัน..พลังใจ..ให้พ้นผ่าน ลืมเสียเถิด..ความหลัง..ดั่งเป็นมาร อย่าให้มัน..อยู่เหนือเรา..เฝ้าราวี แม้ทางเดิน..ข้างหน้า..ฝ่าดงหนาม จงอย่าคร้าม..ก้าวต่อไป..ให้เต็มที่ เราต้องสู้..ต้องชนะ..นะคนดี อยู่ทางนี้..เราจะเป็น..เช่นแรงใจ ขอส่งความ..คิดถึง..ตรึงดวงจิต ความมืดมิด..จงกระจ่าง..สว่างใส ให้เธอพ้น..ความปวดเจ็บ..ที่เหน็บใจ ทั้งผองภัย..อันตราย..อย่ากรายมา...
สู้ต่อไปนะ..ยังมีเราอยู่เป็นกำลังใจให้เสมอ..
12 มิถุนายน 2550 00:55 น. - comment id 708868
หน้าส่วนตัว
สวัสดีจ้าคุณพี่แม่มด...
ดีใจมากเลยค่ะ คิดถึงพี่แม่มดมาก ๆ เลย
ไม่ได้เจอกันนาน สบายดีนะคะ
"ใครก็หนอ ทำให้ช้ำ น้ำตาหลั่ง
ใครก็ทำ อกพี่พัง ไม่สดใส
ใครกันเล่า ทำแสบ แปลบทั้งใจ
บอกได้ไหม น้องศรรกไง ไล่กัดเอง.." แฮ่ม
รักและคิดถึงอยู่นะคะ กำลังบ่นอยู่ว่า
เมื่อไหร่จะมาแต่งกลอนให้อ่านอีก
12 มิถุนายน 2550 01:04 น. - comment id 708873
หนูศรรก ก็อีกคน นอนดึกเดี๋ยวตื่นสายไปทำงาน ไม่ทัน เจ้านายจะบ่นนา..
12 มิถุนายน 2550 03:23 น. - comment id 708886
สู้สู้ครับ
12 มิถุนายน 2550 06:21 น. - comment id 708911
เตือนใจตัวเองอยู่บ่อยมากค่ะ เพราะท้อแท้บ่อย
12 มิถุนายน 2550 06:44 น. - comment id 708919
ตราบใดที่ยังมีชีวิตอยู่ ก็ยังคงต้องสู้...สู้ต่อไป...คนสู้ชีวิต...
12 มิถุนายน 2550 07:13 น. - comment id 708936
ปาดน้ำตาอย่าไหลให้อายเขา เก็บความเศร้าทิ้งไปอย่าให้หมอง สร้างแรงใจแกร่งกล้าท้าครรลอง บนทำนองเพลงสู้ดูสักครา
12 มิถุนายน 2550 08:10 น. - comment id 708960
สู้ๆค่ะ คิดถึงจังเลยค่ะ
12 มิถุนายน 2550 08:33 น. - comment id 709001
12 มิถุนายน 2550 09:09 น. - comment id 709049
พี่ขอเป็นกองเชียร์ ให้น้องแม่มดฯ สู้ต่อไป กับชีวิตนี้ อย่ายอมแพ้ อย่าให้อะไรเป็น อุปสรรคของชีวิต ดั่งที่ว่า ชีวิตคือการต่อสู้ ศัตรูคือยากำลัง นะ
12 มิถุนายน 2550 09:34 น. - comment id 709065
12 มิถุนายน 2550 12:34 น. - comment id 709157
ใครนะช่างมาทำพี่สาวของได้ลงคอ ยังไงก็ขอให้สู้ต่อไปนะครับ เป็นกำลังใจให้ครับ
12 มิถุนายน 2550 14:24 น. - comment id 709236
"หวัดดีค่ะ" เมื่อวานนี้ยังคิดถึงพี่สาวอยู่เลยค่ะ พอตื่นเช้ามาเจอพอดี แสดงว่าส่งรีกระแสจิต ไปถึงใช่ม๊า.....
12 มิถุนายน 2550 17:25 น. - comment id 709300
คุณดอกดินถิ่นภูหมิง ขอบคุณค่ะคุณดอกดิน ไม่มีใครไม่เคยล้มก่อนลุกขึ้นยืนได้ตามที่ คุณได้กล่าวมาค่ะ ขอบคุณสำหรับกำลังใจ ดีดีที่มีให้ค่ะ
12 มิถุนายน 2550 17:34 น. - comment id 709303
หวัดดีจ้าหญิงรพี ขอบคุณสำหรับความคิดถึงที่มีให้กันเสมอมา กลับมาพร้อมแรงใจให้ฮึดสู้ อย่าอดสูกับสิ่งที่เลวร้าย ให้ลุกสู้ด้วยแรงจากใจกาย มิตรสหายมากมายส่งใจเชียร์ อิอิ ขอบคุณค่ะ ซำบายดีค่ะ
12 มิถุนายน 2550 17:35 น. - comment id 709304
น้องปราณรวี ขอบใจจ้าน้อง ป. ขอบใจสำหรับแรงใจจ้า
12 มิถุนายน 2550 17:39 น. - comment id 709310
ดีจ้าน้องศรรกรา ไม่เคยลืมเลือนน้องเลยจ้า ขอบใจจ้าสำหรับ ความคิดถึงที่มีให้กันตลอดมา พี่แม่มดสบายดีจ้า น้องศรรกราก็คงสบายดีเช่นกันนะ ใครจะทำ ให้ช้ำ ช่างเขาเถิด อย่าให้เกิด ใจเจ็บ ให้เหน็บหนาว ปล่อยให้เป็น ไปตาม กรรมบรรเทา ให้เรื่องราว เลือนหาย จากใจตรม กลับมาแล้วตามคำเรียกร้องจ้า
12 มิถุนายน 2550 17:40 น. - comment id 709311
เพื่อนกุหลาบจ๋า อย่าพึ่งงอนนะถ้ายังไม่ได้ตอบกลอนน่ะ เพื่อนเองไม่ได้เขียนนานชักเลอะเลือน ตอบของคนอื่นก่อนนะ เดี๋ยวจะไปเขียนกลอนตอบของเพื่อนกุหลาบจ้า นี่เป็นการอ้อนนะ
12 มิถุนายน 2550 17:41 น. - comment id 709312
คุณปลายตะวัน ขอบคุณค่ะ สู้เสมอค่ะ
12 มิถุนายน 2550 21:35 น. - comment id 709369
คุณเพียงแพรว ดีค่ะ เตือนใจตัวเองจะได้ไม่ท้อค่ะ
12 มิถุนายน 2550 21:36 น. - comment id 709371
คุณนายธนา นั้นสิคะ ตราบใดยังมีชีวิต เราก็ต้องสู้ต่อนะคะ
12 มิถุนายน 2550 21:37 น. - comment id 709373
ดีจ้าน้องเฌอมาลย์ เดี๋ยวไปแอบปาดน้ำตาก่อนเนอะ อายเขาจังเลยร้องไห้บ่อยมาก ประเภทนางเอกเจ้าน้ำตาอะจ้า
12 มิถุนายน 2550 21:38 น. - comment id 709374
น้องกานต์ สู้ ๆ ค่ะ คิดฮอดค่ะ
12 มิถุนายน 2550 21:39 น. - comment id 709376
พี่คนบนเกาะ ขอบคุณค่ะ แม่มดรับแต่กำลังใจค่ะ กามลางจายม่ายรับค่ะ
12 มิถุนายน 2550 21:40 น. - comment id 709377
พี่เบรฟ ขอบคุณค่ะพี่ชาย ขอบคุณสำหรับความปรารถนาดี ขอบคุณสำหรับคำแนะนำที่มีให้น้องคนนี้เสมอ ขอบคุณสำหรับกำลังใจที่มีให้ตลอดเวลาค่ะ
12 มิถุนายน 2550 21:41 น. - comment id 709378
คุณแก้วประเสริฐ ขอบคุณค่ะ จะสู้ต่อนะคะ
12 มิถุนายน 2550 21:42 น. - comment id 709379
น้องว.มหรรณวา ขอบใจจ้า ได้แรงใจเยอะแบบนี้น่ะ สู้ตายเลยจ้า
12 มิถุนายน 2550 21:45 น. - comment id 709381
น้องรี ขอบคุณค่ะ สงสัยว่าทุกคนช่วยกันส่งกระแสจิตน่ะค่ะ พี่แม่มดถึงเขียนกลอนออกได้ ไม่งั้นเขียนไม่ออกเลยค่ะ..อิอิ พยายามเตือนตัวเองอยู่เสมอค่ะ แต่เวลามันเหนื่อยนี่มันท้อน่าดูเลยเนอะ น้องรีเนอะ แต่วันนี้ได้รับกำลังใจจากน้อง ๆ พี่ ๆ เพื่อน ๆ แล้ว หายเหนื่อยหายท้อเลยค่ะ ขอบคุณทุกแรงใจค่ะ ขอบใจนะจ๊ะน้องรีที่คิดถึงพี่แม่มดเสมอ คิดฮอดเช่นกันจ้า
12 มิถุนายน 2550 21:59 น. - comment id 709387
กุหลาบ หว่างทางก้าว เพื่อข้าม ความฝันใฝ่ แม้ว่าใจ พบเจ็บ และเหน็บหนาว อาจจะล้ม ลุกบ้าง เป็นครั้งคราว อาจจะหนาว ร้าวสั่น หวั่นอุรา แต่รู้ดี มีใจ ใครหวงห่วง คอยตามทวง ถามไถ่ นะเธอจ๋า เป็นเหมือนเงา เคียงใกล้ ทุกเวลา ส่งสายตา ห่วงใย ให้แก่กัน เธอเป็นเหมือน แรงใจ ให้มาเพิ่ม ส่งแรงเติม ดวงใจ ให้กับฉัน แม้เจ็บหนาว ร้าวใจ ยังหายพลัน ด้วยเธอนั้น ปันใจ ส่งให้มา ฉันรู้ดี ทางเดิน ใช่สวยสด ใช่งามงด ดั่งใจ ถวิลหา แม้ขวากหนาม ขวางกั้น หวั่นอุรา แต่ทว่า ไม่คร้าม ยามข้ามไป ด้วยรู้ว่า มีใจ ใครส่งถึง ส่งแรงดึง ยามฉัน นั้นหวั่นไหว ยามฉันล้ม เธอนั้น คอยห่วงใย ส่งแรงใจ ให้กัน เสมอมา
12 มิถุนายน 2550 23:09 น. - comment id 709399
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
