ในความงดงามของท้องฟ้า

เสราดารัล

ในความงดงามของท้องฟ้า
ฉันกลับได้มาเพียงภาพฝัน
ในความสวยงามของพระจันทร์
ฉันกลับได้ยินเสียงรำพันของหัวใจ
ในความเยียบเย็นของสายธารา
ฉันกลับได้มาเพียงความเหว่ว้าหม่นไหม้
ในคืนค่ำที่อ้างว้าง...ไม่มีใคร
ฉันพบตัวเองนั่งกอดเข่าสะอื้นไห้ดายเดียว				
comments powered by Disqus
  • การัณยภาส

    28 กรกฎาคม 2551 02:24 น. - comment id 879667

    มิตรภาพ อาบรักนั้น ฉันมอบให้
    ด้วยหัวใจ ใสบริสุทธิ์ ดุจฟ้าสาง
    ส่งความอุ่น ละมุนแม้น เหมือนแดดจาง
    ให้แด่เธอ ผู้อ้างว้าง อยู่ข้างเดียว
  • ผู้หญิงช่างฝัน

    28 กรกฎาคม 2551 13:00 น. - comment id 879690

    อย่างนี้ต้องซ้ำเศร้า..  ด้วยบทกวีของท่านไพวรินทร์ ขาวงาม
    
    สิบบทเหงาอาจเป็นเธอ
    
    หนึ่ง - น้ำตาเธอไหลในคืนเหงา
    เงียบงันอยู่กับเงาอันเปล่าว่าง
    ร่องแก้มมีน้ำใสไหลเป็นทาง
    ค่อยค่อยแห้งแล้งร้างไปจากตา
    
    สอง - ดวงใจเธอโศกเกลื่อนรอยโศก
    ฉีกขาดวิปโยค  ปรารถนา
    ฝันบิน  ดั่งนกที่ผกฟ้า
    แรงก็กล้า  ปีกก็หลุบลงเกลือกดิน
    
    สาม - ชีวิตเธอช้ำและอับเฉา
    ผลิดอกไม้สีเทาที่ไร้กลิ่น
    ซุกอยู่ในมุมแคบแห่งราคิน
    อึดอัดทัดถวิลถึงชีวี
    
    สี่ - ความฝันเธอแห้งเหมือนแล้งฝัน
    แสวงหานิรันดร์อันริบหรี่
    แต่งดาวประดับฟ้าในราตรี
    ดาวก็ดับทับทวีทรมาน
    
    ห้า - ความหวังเธอปลิวลิ่วถลา
    สลายหวังวุ่นว้าทุรนร่าน
    สลายแล้วสลายเล่าช่างร้าวราน
    หวังแล้วขาดพลาดผ่านเพียงสายลม
    
    หก - เธอเปิดประตู ออกจากห้อง
    เหม่อมองด้วยตาอันขื่นขม
    มองดิน  มองฟ้า  มองสังคม
    รับน้ำค้างพร่างพรมในราตรี
    
    เจ็ด - เธอเห็นดาวตกที่ปลายฟ้า
    เห็นดาวอื่นยังคงค่าฉายแสงสี
    ทำให้เธอเข้าใจในชีวี
    รอให้มีความหวังพลังใจ
    
    แปด - เธอเดินเหงาหงอยอยู่ริมถนน
    มองผู้คนคึกคักขวักไขว่
    คนอื่นก็มองเธอสลับไป
    ไม่รู้ใครเป็นใครที่ผ่านทาง
    
    เก้า - เธอเห็นราตรีที่มืดมิด
    ใจเธอคิดถึงอรุณจะรุ่งสาง
    ดวงตา  เงียบเหงา  อ้างว้าง
    ฝ่ามอง  ฟ้ากว้างและทางไกล
    
    สิบ - เธอกลับเข้าไปอยู่ในห้อง
    นั่งมองฝาผนังเห็นหยากไย่
    พอหลับตาก็เห็นภาพใครต่อใคร
    กวักมือเรียกเธอออกไปร่วมเดิน าง  36.gif
    
    รู้สึกเหมือนกันมั้ยคะ.. ความเหงา.. งดงามจริง ๆ  
    1.gif
  • เฒ่า61

    28 กรกฎาคม 2551 13:00 น. - comment id 879691

    มีโลก มีดวงจันทร์ วันเวลา
    มีสายลม ท้องฟ้า ตะวันฉาย
    มนุษย์ เกิดมา ไม่เดียวดาย
    อย่างมงาย เพียงชั่ว แตะเงาเดือน
    ชีวิตนี้ มีมา ช่างสั้นนัก
    จะทิ้งรัก โกรธเกลียด ที่เชือดเฉือน
    ละสังขาร เดียวดาย ไม่แชเชือน
    เพราะเราเหมือน เศษดิน สิ้นราคา
  • เสราดารัล

    28 กรกฎาคม 2551 10:33 น. - comment id 879733

    ขอบคุณนะคะ คุณการัณยภาส อ่านกลอนที่ตอบมา รู้สึกอบอุ่นโดยพลัน1.gif
  • เสราดารัล

    28 กรกฎาคม 2551 14:51 น. - comment id 879802

    @พี่เฒ่าขรา คารมเชือดเฉือน ให้แง่คิด จี๊ดใจเหลือเกิน ขอบคุณนะคะ ที่แวะมาให้กำลังใจน้อง
    @ขอบคุณค่ะ คุณผู้หญิงช่างฝัน ที่นำบทกวีดีๆของกวีซีไรท์มาฝาก ตอกย้ำใจได้ดีนักแล9.gif
  • โอ

    28 กรกฎาคม 2551 16:54 น. - comment id 879852

    แวะมาอ่านนะครับ
  • ..

    29 กรกฎาคม 2551 09:53 น. - comment id 880099

    36.gif36.gif36.gif
ชื่อเรื่องสั้น-นิยาย

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน