ขาดเธอไปเหมือนหัวใจขาดบางสิ่ง
เลือดที่วิ่งภายในใจไม่รื่นไหล
อารมณ์เหงาเปล่าเปลี่ยวหม่นหมองใจ
มองทางไหนไม่สดชื่นฝืนใจทน
เฝ้ามองจอมอร์นิเตอร์เคยเจอน้อง
วันนี้มองไม่เห็นเธอเลยสักหน
เหงาแสนเหงาโอ้ใจเราเศร้าใจตน
คิดสับสนคนเช่นเราเค้าคงลืม
15 กรกฎาคม 2547 13:33 น. - comment id 298828
เข้ายาฮู ไม่ได้ ใจหม่นหมอง พี่คงจ้อง หน้าจอ รอมัดหมี่ สุดช้ำใจ เจ้ายาฮู มันน่าดี เสียทั้งปี รมณ์บ่อจอย เลยพี่ยา

15 กรกฎาคม 2547 13:47 น. - comment id 298840
กลอนไพเราะแต่ส่อใจว่าเหงาหงอย
เพราะดอกสร้อยหนีหายไม่มาหา๚ะ๛
size>

15 กรกฎาคม 2547 14:07 น. - comment id 298868
ไม่ลืมหรอกแม้ไกลสักเพียงไหน ไม่ลืมหรอกแม้ไกลสักเท่าใด ยังไงยังไงหัวใจก็ให้เธอ.... กลอนเศร้านะคะ แต่เพราะค่ะ

15 กรกฎาคม 2547 16:57 น. - comment id 298991
บางค่ำคืน พี่พุดเคย*แอบสะอื้นอิน* กับหลายสิ่งแสนสวยงาม ที่ฝากความรักความทรงจำ แสนประทับใจประทับระหว่างน้องพี่มิ่งมิตรไมตรีมายาวนานค่ะคนดี และกับหัวใจละมุนที่ชอบร้องไห้มาก ด้วยดายเดียวเป็นเนื้อใจ ที่อยาก..และยากจัลที่จะสลัดนวลใจแบบนี้ไปได้ เพราะมันหมายถึง..ความเป็นพี่พุดค่ะ รักและรัก

15 กรกฎาคม 2547 17:48 น. - comment id 299024
อือ.... หากเป็นเช่นทุกวัน..คงหายคิดถึง คิดรำพึงแต่หน้าเธอ..จิงๆหนอ ความรักมากล้น..จนท่วมจอ แต่ใยหนอ..เธอกลับลืม..กลับร้างลา.. จากที่เคยเป็นเช่น..อย่างที่อยู่ กลับไร้คู่ที่เคยชิดสนิทหา.. ไร้คำพูด..ถ้อยสำเนียงเสียงวาจา.. หรือลืมแม้คำร่ำลา..หากมีใคร.. จะไปก็บอกลา..แต่หากยังอยู่ในสายตา..ติดต่อมาหากันบ้างเด้อ..นะเด้อ.. แวะมาชื่นชมกลอนของคุณค่ะ วีนัสก่ะเจ้า

15 กรกฎาคม 2547 19:31 น. - comment id 299082
เรื่องพ่อแง่แม่งอนกลอนน้องหญิง เวลาสุขทุกสิ่งมองสดใส คนเราทุกข์สุขสลับกลับเปลี่ยนไป ช่วงเวลาที่สุขใจ รักษาไว้ให้เนิ่นนาน

16 กรกฎาคม 2547 06:27 น. - comment id 299263
อิอิอิ..
..อิจฉา..น๊า..
ก็ เรน เป็นเด็ก.. ขี้อิจฉา .. อิอิอิ..
ซาแว๊ปป..

16 กรกฎาคม 2547 09:07 น. - comment id 299326
... ขอบคุณ คุณเรน คุณชัยชนะ คุณวีนัส
พี่พุด ( อายุเท่าไรเนี่ย )
คุณ ลอยไปในสายลม
คุณ โรเบิร์ด ทิงนองนอย
น้อง มัดหมี่ ที่น่ารัก
