เพราะมีเธอ

ปลาวาฬสีน้ำเงิน

ใต้ฟ้าเดียวดาย
แม้มีผู้คนมากมาย แต่ฉันก็ยังเหงา
แผ่นฟ้ากว้างแต่เหมือนมีแค่สายลมบางเบา
ทั้งๆที่บางครั้งคนเราก็ต้องการใครเคียงข้างกัน
เดินไปเรื่อย..เรื่อย
สายลมพัดเฉื่อย..เฉื่อยมาปะทะตัวฉัน
ลมหนาวไม่เคยอุ่น แดดร้อนแรงไม่เคยเปลี่ยนไปสักวัน
ดูเหมือนว่าฉันจะชินชากับบรรยากาศแบบนั้นที่มี
จากวันนี้มีเธอเข้ามา
ท้องฟ้าก็ยังสีฟ้า แต่มันไม่คุ้นตากับเรื่องราวแบบนี้
แบบที่มีใครมาห่วงกัน คอยดูแลกันทุก..ทุกนาที
แต่มันก็รู้สึกดี ถึงแม้มันจะแปลกไป
อาจมีบางครั้งที่ต้องเดียวดาย
แต่แสงแดดอ่อนยามสายก็ยังอ่อนโยนกว่าวันไหน..ไหน
วันคืนหนาวเหน็บก็ยังอบอุ่นกว่าวันใด..ใด
และจากไม่เคยมีใคร ก็เปลี่ยนไปได้...เพราะมีเธอ
   หลายๆครั้งที่นฉันต้องถามตัวเองเหมือนกันว่ามันถูกแล้วหรอที่เธอมาอยู่ตรงนี้  ทั้งๆที่ยังมีผู้คนอีกมากมาย ที่ดีกว่าฉัน มันรู้สึกผิดในทุกๆครั้ง รู้สึกผิดอยู่เสมอ  ถ้าเป็นเค้าคนนั้น เธอคงไม่ต้องเป็นอย่างนี้หรอกนะ ไม่ต้องมาลำบากใจกับคนอย่างฉัน ... แต่ก็ขอบคุณจริงๆที่ทำให้ฉันเข้าใจอะไรๆมากขึ้น และสุดท้าย
   ...ขอบคุณที่มีเธอ...