ตอบรับบ้าง...นะคะ...

sun strom

เป็นวันเหงา เศร้าจิต คิดไปทั่ว
คนที่เคย รักตัว กลับไร้เสียง
ทักทายไป หลายครั้ง ไร้สำเนียง
รักที่เห็น เป็นเพียง คำหลอกลวง
ไม่รู้ซิ คิดน้อยใจ ไปทุกอย่าง
ถึงแม้อยู่ คนละทาง สุดแสนหวง
เรานั่นหรือ คิดถึง และเป็นห่วง
แต่ทำไม คู่ควง จึงเฉยชา
โอ้น้ำตา ไหลริน เหมือนสายฝน
นี่หรือคน รักเรา ช่างหนีหน้า
เป็นอันใด หรือจึง ไม่นำพา
คนจะคอย ตั้งหน้า ไม่เหลียวแล
เก็บความช้ำ ไว้ใน หัวใจน้อย
เช็ดน้ำตา แล้วค่อย ตั้งใจแน่
อยู่กับม๊า กับป๊า ท่านคอยแล
ไม่เคยทำ ให้แย่ แบบนี้เลย
ลาก่อนนะ คนดี ขอลาก่อน
พี่ไม่ต้อง อาวรณ์ นะพี่เอ๋ย
คนไร้ค่า อย่างน้อง ไม่ต้องเอ่ย
คงแสนเชย เฉิ่มดิ จึงหนีไกล


12.20 น. 8 เมษายน 2548
รอแล้ว รอเล่า รอหาย
พี่ชาย ไม่ส่ง ข่าวหา
เป็นไร ไปหนอ ไม่มา
เอื้อยเอ่ย วาจา อย่างเคย
สัญญา  กันไว้  ให้มั่น
เธอฉัน หายไป อย่าเฉย
อาจเกิด เหตุร้าย กล้ำเกย
น้องเอย หากพี่ หายไป
ผ่านมา หนึ่งวัน แล้วนะ
พี่จ๋า  อย่าแกล้ง ได้ไหม
หรือพี่ ติดงาน อะไร
โปรดได้ ติดต่อ กลับมา
เป็นห่วง  คิดไป ต่าง ๆ
น้องนาง ร้อนรน โหยหา
หรือพี่  โดนใคร จับฆ่า
น้ำตา ไหลริน รดใจ
โปรดทราบ มัดหมี่ คิดถึง
ถ้าขึ้ง เคืองโกรธ ขอได้
บอกมา อย่าอ้ำ อึ้งไป
จะได้ ปรับปรุง ให้ดี
คิดถึงพี่นะคะพี่พายุ