ชะเง้อแลชะแง้หาน้ำตาไหล สะอื้นลึกสะอึกไห้ใจหะโหย ระทดซมระทมซ้ำร่ำโอดโอย ดอกไม้โปรยโรยกลิ่นเหมือนสิ้นใจ รอแต่เธอเพ้อไปใจหวิวหวิว เจ้าลอยลิ่วลอยลับกลับหนไหน ยินก็เพียงเสียงแผ่ววะแว่วไกล ฤาเสียงใจไห้หาเวลาตรม นานก็รอท้อก็รัก...จักคอยเฝ้า ขอเพียงเจ้าเข้าใจที่ไห้ห่ม คือรู้สึกนึกถวิลแทบสิ้นลม ช้ำก็ชมขมก็กลืน...ฝืนความจริง จากไปนานผ่านฤดูคู่ความเศร้า อยู่ไหนเจ้า...เหงาใจไร้ทุกสิ่ง เจ้ารอนร้างแรมไกลไม่ประวิง เราถูกทิ้งอิงหมอนนอนเปลี่ยวกาย เวลาเปลี่ยนเวียนเรื่อยจึงเฉื่อยชา เพียงเศษหญ้าค่าน้อยคอยแดดสาย เพียงผงคลีที่ลอยคว้างอย่างเดียวดาย เพียงต้นไม้ยืนต้นตายไร้คนแล
เจ้าพานทอง 18 พ.ค. 2549 13:37 น. - ID 89373 
1512
2
0
18 พฤษภาคม 2549 14:00 น. - comment id 578008
18 พฤษภาคม 2549 15:03 น. - comment id 578042
รอ..รอ....และรอ มิขอพ้อมิขอพ่ายแม้นหมายขวัญ ฝนในฤดีกับฤดูตกพอกัน ยังรักมั่นรอขวัญน้องมาครองใจ ภาพนางใจราวซูบผอม ด้วยตรอมใจค่ะ คิดถึงนะคะ
18 พฤษภาคม 2549 15:40 น. - comment id 578059
แต่งได้งามมาก ๆ เลยพี่ชาย 555+ ชอบ ๆ
18 พฤษภาคม 2549 15:52 น. - comment id 578066
รอแล้วรอเล่า รอแต่เช้าจรดค่ำ รอมานานนั่งย้ำย้ำ ใจจึงช้ำคร่ำครวญนวลไม่แล
18 พฤษภาคม 2549 21:50 น. - comment id 578159
เวลาเปลี่ยนเวียนเรื่อยจึงเฉื่อยชา เพียงเศษหญ้าค่าน้อยคอยแดดสาย เพียงผงคลีที่ลอยคว้างอย่างเดียวดาย เพียงต้นไม้ยืนต้นตายไร้คนแล (เจ้าพานทอง - เขียน) ................ เวลาเปลี่ยนเวียนเรื่อยจึงเฉื่อยท้อ เหมือนไฟก่อในใจไหม้รอยแผล เหมือนเถ้าผงเขม่าเข้าเป็นผืนแพ เหมือนมองแม้สิ่งใกล้ก็ลางเบลอ
19 พฤษภาคม 2549 21:12 น. - comment id 578375
.. เรนแวะมาทักทายนะคะ..
19 พฤษภาคม 2549 21:38 น. - comment id 578382
ฝากลมฝนมารดให้สดชื่น ให้เธอคืนสู่ความหวังดังที่ฝัน ให้ความรักคืนเรือนเหมือนตะวัน ตื่นเช้าพลันได้เห็นแสงแห่งความงาม มิต้องรอแดดสายเมื่อปลายฝน อย่าหมองหม่นตายซากกลางขวากหนาม \"เจ้าดอกไม้\" กำซาบกลิ่นถวิลนาม จะคืนข้ามขอบฟ้ามาหาเธอ คืนรังรวงบ่วงรักอันหนักแน่น จะตอบแทนเสน่หาพาเสนอ ห่วงอยู่อย่างทางไกลกว่าได้เจอ กลัวจะเก้อเธอหมดใจ...ไม่รอคอย
28 ตุลาคม 2550 04:53 น. - comment id 778451
...๐ ต่างคนต่างรอ..หรือเป็นฝัน ต่างจาบัลย์วันโศกในโลกสลาย ซมซุกรุกเร้าในใจกาย ดังดอกไม้ร่วงรินสิ้นทางคืน ...๐ มีแต่เธอเผลอพร่ำร่ำหาไห้ พรางซ่อรไยหากใจมิได้ฝืน คว้าลมขมเงาตาที่พร่ากลืน เสียงลมขื่นสะอื้นพัดลัดพรูพรม ...๐ นานเท่าไหร่หัวใจไม่สิ้นร้าว ขอสักคราวให้อภัยใจแสนขม ทั้งคิดถึง แสนคำนึงขึงความตรม โอ้ว่าปมกรรมหรือไรไยร้าวรอน ...๐ นานป่านนี้พี่คงมีเพื่อนใจใหม่ ยามอยู่ใกล้ใจก็ผลักเพียรถ่ายถอน ทั้งปัดป้องทั้งจองจำคนอาทร จะกลับย้อนก็ยังเกรงเพรงผลกาล ...๐ เวลาเวียนเปลี่ยนไปใจหรือจำ กลับไปช้ำกว่าเคยเลยสมาน ไม่เคยเห็นค่าหัวใจนัยภักดิ์กานต์ ดอกไม้รานร่วงอีกหนป่นธุลี...ฯ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
