ฉันก้าวผ่านวันเวลาอย่างว้าเหว่ ไร้แม้เสียงกล่อมเห่ในคืนหนาว ไม่มีแม้เศษแสงแห่งดวงดาว ให้รู้สึกอุ่นคราวหนาววิญญา ฉันขมขื่นกับคืนวันมานานนัก แทบกระอักอารมณ์ที่ขมปร่า ได้แต่ฝืนเก็บงำซ่อนน้ำตา หลังม่านโศกโชคชะตาที่ฟ้าเมิน จึงวันนี้.. แม้มีพายุฝน กระหน่ำจนสะท้านทกระหกระเหิน ให้หนาวสั่นรวดร้าวทุกก้าวเดิน ต้องเผชิญเรื่องร้ายมากมายนัก ฉันยังคงจะก้าวไปแม้ใจหวั่น แม้หวาดกลัวคืนวันอันหนาหนัก แม้ไม่มีอุ่นไอให้พิงพัก แต่ฉันมี ..หัวใจรัก.. ให้ตัวเอง
รวี นิชา 30 มิ.ย. 2549 11:32 น. - ID 90729 
1151
4
0
30 มิถุนายน 2549 11:38 น. - comment id 587449
ฉันก้าวผ่านคืนวันอันว้าเหว่ มีแต่เสียงกล่มเห่ของความเศร้า มีความฝันที่มันช่างลางเลา จนเมื่อ มีเรา มาพบกันใช่เหมือนวรรคจบเลยครับคุณ
30 มิถุนายน 2549 11:48 น. - comment id 587451
แต่ฉันมี ..หัวใจรัก.. ให้ตัวเอง ณ เวลานี้ ... ฉันจึงกลับมาถามตัวเองว่า มีหัวใจรักให้ตัวเอง ... เพียงพอหรือยัง? ขอบคุณค่ะ ... คุณ รวี นิชา : )
30 มิถุนายน 2549 13:32 น. - comment id 587483
ไม่รักตัวเองแล้วใครจะรักเรา จริงไหมคะคุณ... วันนี้คุณยิ้มให้เพียงพลิ้วไหมคะ^_^
30 มิถุนายน 2549 17:53 น. - comment id 587561
อ่านแล้วทำให้คิดถึง กอดตัวเองก็อุ่น จังค่ะ
30 มิถุนายน 2549 21:56 น. - comment id 587645
คนเรานะบางครั้งคอยจะวิ่งตามหาความรักคนอื่น แล้วทำไมถึงได้ลืมวิ่งตามหาความรักตัวเองนะ
1 กรกฎาคม 2549 00:32 น. - comment id 587699
... \"แต่ฉันมีหัวในรักให้ตัวเอง\" ถูกต้องที่สุดแล้วครับ รักตัวเองให้มากๆ แล้วจะทำให้เราสามารถรักคนอื่นได้ ดีเช่นกัน ถ้ายังรักตัวเองไม่เป็น จะไปรักใครได้เนอะ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
