ketana
อย่ายื้อยุดฉุดดึงตรึงเอาไว้
อย่าอาลัยมากไปใจยึดถือ
ชีวิตเปลี่ยนเวียนแค่ว่าพลิกฝ่ามือ
จะมัวถืออัตตาหาค่าใด
นั่นของกูนี่ของกูโน่นของกู
ใจไม่รู้จักพอขอถึงไหน
ไม่ปรีเปรมอิ่มเอมบ้างหรือไร
หวังอยากได้ไม่ปลดปลงลงสักที
แบกเอาไว้คอนเอาไว้ให้เต็มบ่า
แสวงหาเก็บถึงแคว้นแดนสุขี
จะถือไปจนกายดับลับชีวี
หวังจะมีความสุขทุกชาติไป
เวลามาเอาอะไรใส่มาเล่า
ก็ตัวเปล่าทั้งนั้นเชื่อฉันไหม
แต่พอคราวิญญาจะจากไป
ที่หาไว้เอาไปได้หรือไรกัน
หาแต่พอหล่อเลี้ยงเพียงชีพอยู่
เพียรเรียนรู้ละวางสร้างทางฝัน
สำนึกเห็นตั้งจิตเห็นเป็นสำคัญ
อัตตานั้นลดได้สบายใจ
นั่นของเขานี่ของเขาโน่นของเขา
แม้ตัวเราใช่ขอ