บพิตร
ต้นไม้ใหญ่บอกว่าเจ้าหญ้าเอ๋ย
อยู่อย่างเคยเจ้าทุกข์ตรมขมขื่นนัก
ถูกกดขี่เหยียบย่ำช้ำใจหนัก
เป็นแหล่งพักรองเท้าเขาย่ำยี
เจ้ารากหญ้าบอบช้ำจำต้องทน
คำพร่ำบ่นใครไม่ฟังช่างหมองศรี
เขาดูถูกเหยียดหยามตามฤดี
คุณค่ามีแค่คลุมดินซบกลิ่นไอ
ถึงวันนี้จะดูแลแผ่กิ่งก้าน
สุขสำราญรื่นรมย์ร่มไม้ใหญ่
จะปกป้องแดดฝนพ้นโพยภัย
ยามป่วยไข้จะรักษาอย่าทุกข์ตรม
แสนยินดีรากหญ้าร่าเริงจิต
เหมือนชีวิตพบทางใหม่ไร้ขื่นขม
แสนอบอุ่นใต้ชายคาน่าภิรมย์
ไม้ใหญ่โน้มคอยบดบังช่างสุขจริง
รากไม้ใหญ่สอดแซงแย่งอาหาร
ออกอาการเบียดบังอย่างเย่อหยิ่ง
เคยอบอุ่นเหตุไฉนใยชังชิง
รากหญ้านิ่งเหี่ยวเฉาเข้ามาแทน
ต้นไม้ใหญ่
2381
3
0
หน้าส่วนตัว
