ปราณรวี
ในวิถึชีวิตที่คิดฝัน
ตราบจนมาเป็นฉันทุกวันนี้
ไม่แคร์-ง้อ-ขอร้อง หรือลองดี
เลวก็มีปะปนบ้าง..ช่างประไร
คิดอยากทำสิ่งใด..ก็ใคร่ทำ
หาก้าวล้ำย่ำเส้นของใครไม่
มีสมอง-สองมือ-คือแสงไฟ
เรี่ยวแรงพอหายใจให้ก้าวเดิน
ไม่งอมืองอเท้าคุกเข่าง้อ
เพื่อร้องขอสิ่งใดให้ขัดเขิน
อุปสรรคขวางหน้ากล้าเผชิญ
ไม่หลงเพลินติดบ่วงห้วงมายา
ทุกคำพูดจากปากออกจากใจ
ใช่เสกสรรค์ปั้นแต่งให้ใครกังขา
แม้ความจริงบอกไม่ได้ในบางครา
ทุกเวลาที่เหลือโปรดเชื่อใจ
จะกล่าวหาว่าฉันเห็นแก่ตัว
หาได้เคยเมามัวใส่ร้ายไม่
ไม่หักหลังกลับกลอกหลอกใครๆ
ความหยิ่งพอมีไว้ให้ทะนง
อุดมการณ์ของฉัน..
จะยึดมั่นคงไว้..ใ