ออกเดินทางตามหาความฝัน ดวงตะวันดวงนั้นอยู่แห่งไหน ณ ที่นี้ หมดสิ้นความเป็นไท ก้าวเดินไปไขว่คว้ามาครอบครอง สำเภาน้อยลอยกลางลำน้ำเชี่ยว แล่นลดเลี้ยวเปลี่ยวดายร่ำร้อง สองผู้เฒ่าโบกลาน้ำตานอง เสียงกู่ก้องรอวันเจ้ากลับมา ด้วยชีวิตมิเคยลิขิตได้ หากหัวใจรุมเร้าเพรียกหา สิทธิเสรีภาพห่างไกลลับตา ปรารถนาเพียงใดไม่มี บนแผ่นดินแห่งนั้นที่ฝันถึง ขอครั้งหนึ่งฝากหัวใจคนไกลนี้ แสนเหนื่อยล้ายากเย็นชั่วชีวี ด้วยไม่มีสิทธิ์เสรีเท่าชนไทย เป็นเพียงชนกลุ่มน้อยในรัฐร้าง บนเส้นทางเผด็จการยิ่งใหญ่ ประชาชนหวนไห้เท่าไร อำนาจไซร้ใครเล่าทัดทาน เพียงความหวังมาเก็บเกี่ยวเสี้ยวความฝัน อาระกันคือแดนดินถิ่นสืบสาน มวลดอกไม้ในหัวใจแย้มผลิบาน ร้องขับขานประชาธิปไตยท่ามปลายปืน
ชมพูภูคา J. 7 ก.พ. 2550 16:37 น. - ID 98225 
922
3
0
7 กุมภาพันธ์ 2550 17:20 น. - comment id 654135
อาจารย์เพิ่งพูดถึงเมื่อเช้านี้เอง เรียนแล้วก็รู้สึกโชคดีนะที่เราเกิดเป็นคนไทย อาจจะไม่ได้ดีพร้อม แต่ก็...ดีกว่าพวกเขาที่ต้องนอนผวกทุกคืน อ่านแล้ว...น้ำตาซึมเลยค่ะ
7 กุมภาพันธ์ 2550 19:06 น. - comment id 654181
แวะมาอ่านค่ะ...
7 กุมภาพันธ์ 2550 23:21 น. - comment id 654268
สุขใดจะเท่ากับการมีเสรีภาพ ราตรีสวัสดิ์ค่ะ
8 กุมภาพันธ์ 2550 10:45 น. - comment id 654409
สู้ สู้...
8 กุมภาพันธ์ 2550 19:44 น. - comment id 654730
รัฐอาระกัน??????? ที่ไหนอ่ะ
17 กุมภาพันธ์ 2550 04:37 น. - comment id 658299
แวะมาให้กำลังใจด้วยคนค่ะ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
