ปล่อยไปตามใจพู่กัน จะวาดอะไรก็ช่างมัน ไม่สน ละเลงเลอะเละราดสัปดน ไม่เห็นต้องไปอดทนอะไรกับมัน สาดสีสะบัดจุ่มซัดใส่ ฝีแปรงปล่อยปัดไปตามใจกระสัน สะท้อนอารมณ์ขมประหลาดข้างในนั้น ส่งสบถผ่านพู่กันโรมรันเอาตามใจ ผสมมั่วๆ แล้วสั่วๆทา ตามใจอารมณ์พาปัดไปทางไหน พู่กันตวัดสะบัดตามแรงบ้าอย่างสะใจ เส้นสีเลอะเละนั่นปะไรอารมณ์กู ดำๆเลอะๆกะดำกะก่าง เส้นสายดูเก้งก้างน่าหดหู่ กระดาษเปียกจนเหี่ยวไม่น่าดู สับสนน่าอดสูนี่อารมณ์กูละหรือ คงเกินปัญญาวิลิศมาหราบรรจงแต่ง เวิ่นเว้อวาดตะแบงให้แทนตัวหนังสือ ตวัดซ้ำอีกกระดาษแทบฉีกเพราะมันมือ ราวพู่กันใบ้บื้อนั้นมีชีวิต น้ำหนัก เส้นสาย ลายแปรง สะท้อนแสดงลำแสงอันบูดบิด ก็ธรรมดาอย่างนี้ในความคิด ก็วิปริตเช่นนี้หนอมนุษย์
เสี้ยว 23 ม.ค. 2551 00:35 น. - ID 111896 
1534
1
0
24 มกราคม 2551 07:22 น. - comment id 779402
สาดสี ดีกว่าป้ายสี นะครับ
23 มกราคม 2551 07:34 น. - comment id 814313
อารมณ์นี้เหมือนเวลาเรา โกรธ หรือ โมโห อะไรมา แล้วเลือกที่จะใช้ศิลปะเป็นทางออกนะ... พี่เคยเป็น แต่สุดท้าย ภาพที่ได้กลับไม่สวยดั่งใจต้องขยำทิ้งไปเปล่าๆปลี้เลยอ่ะสื่ออารมณ์ได้ดีจ๊ะ เสี้ยว
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
