พ้นราตรีแสงสีศศิธร ตะวันจรย้อนทิวาทาบทาสวรรค์ รังสีแสงแปลงศิลป์กลบเพ็ญจันทร์ ณ อีกวันนกขมิ้นจะแรมรอน ขยับบินพื้นดินขยับห่าง นภากว้างเวิ้งว้างอุทาหรณ์ ฉากชีวิตกำกับเป็นละคร ผู้วนว่ายสีทันดรมหาชล เห็นมากมายไพรีชี้ลวงล่อ เห็นงูเงี้ยวเขี้ยวขอแสวงผล เห็นดำขาวเร้นเงาเมฆาบน เห็นธราดลพ้นวิสัยธรรมดา ยิ่งปีกบินต้านวายุทะลุร่าง ยิ่งสว่างแนวทางเพียรศึกษา ยิ่งปกครึ้มอนธการม่านเมฆา ยิ่งประจักษ์อุราความเป็นไป จึงรู้แจ้งรู้สว่างกระจ่างรู้ ดังเช้าตรู่อุษาวางแสงไข บังอบายเบิกธรรมนำจิตใจ ผู้เวียนว่ายในดินอันอาจม
กฤตศิลป์ ชินบุตร 16 ก.พ. 2552 01:23 น. - ID 123273 
1431
2
0
16 กุมภาพันธ์ 2552 11:38 น. - comment id 951470
แวะเข้ามาอ่านแบบเต็มอีกรอบค่ะ ดีนะคะนี่ที่ไม่หลงทาง
20 กุมภาพันธ์ 2552 07:29 น. - comment id 953192
เขียนดีคับ...ตามมาอ่าน...น่าสนใจมากๆ.... แปลกที่ไม่ค่อยได้อ่านกลอนแบบนี้.... เล่นวลีเปรยเปรียบกับจินตนา....ของตน ผู้ไม่ค้น...ไม่พบพาน...
24 กุมภาพันธ์ 2552 20:07 น. - comment id 955329
เป็นการขยับปีกที่ลึกซึ้งมากค่ะแอบเปิดห้องมารับสิ่งดีๆ เจ้าของห้องคงไม่ไล่ตีสาวซนนะคะ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
