ฉันรอนแรมไปข้างหน้าหาจุดหมาย เพื่อปีนป่ายตะกายฝันอันสดใส เหม่อมองเห็นแสงทองผ่องอำไพ อยู่แสนไกลลิบลับนับคณา ฉันเริ่มเหงาเริ่มท้อและว้าเหว่ ใจเริ่มเขวจะกลับหลังหรือไปหน้า เตือนตัวเองอย่าร้องไห้ออกมา เพราะยังมีเวลาอีกยาวนาน ฉันมาถึงครึ่งทางของความหวัง ใจที่หวั่นฉับพลันก็ไขขาน เป็นเวลาที่หลุดพ้นความทรมาน จึงรู้สึกเบิกบานสำราญใจ ฉันเก็บเกี่ยวความรู้สึกทุกอณู เหมือนหยั่งรู้ทุกรูขุมขนได้ หากต้องการไปถึงซึ่งเส้นชัย ต้องชนะใจขณะก้าวไประหว่างทาง
โคลอน 21 พ.ค. 2545 22:59 น. - ID 15467 
1047
5
0
21 พฤษภาคม 2545 23:53 น. - comment id 51020
เป็นกลอนที่ให้กำลังใจตัวเองได้ดีจังเลย....แต่ตอนนี้ ยังเจ็บปวดมากเกินกว่าจะให้กำลังใจตัวเอง แต่ซักวันหนึ่งจะต้องทำให้ได้
22 พฤษภาคม 2545 00:11 น. - comment id 51027
จ๊ะ ชนะใจตัวเองนับว่าเก่งที่สุดเลยล่ะ
22 พฤษภาคม 2545 00:37 น. - comment id 51033
เก่งจังเลยจ้า........
22 พฤษภาคม 2545 01:19 น. - comment id 51036
^-^ ดีจัง
22 พฤษภาคม 2545 03:01 น. - comment id 51050
o---(๑ ^___^ ๑)---o
22 พฤษภาคม 2545 03:43 น. - comment id 51062
ได้กำลังใจไปหลายคนเลยจ้ะ
22 พฤษภาคม 2545 06:29 น. - comment id 51069
การชนะใจตัวเอง.. เป็นสิ่งที่ทำยากที่สุดจ่ะ..
22 พฤษภาคม 2545 07:14 น. - comment id 51072
และเป็นกำไรชีวิตที่ไม่มีอะไรมาเทียบเท่าได้เหมือนกันจ๊ะ o---(๑^___^๑)---o ขอบคุณมากค่า เป็นกำลังใจให้ทุกคนด้วยนะคะ สู้ๆ
22 พฤษภาคม 2545 12:50 น. - comment id 51111
ความหวังผิดพลาด.................สุดสลด มักมีรันทด.....................ที่หมาย ทำตามหน้าที่...................ใจสบาย พลาดพพลั้งหมายไม่..............ผิดหวัง พังอุรา
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
