บนเส้นทางมนุษย์ : ในปีกแห่งความกรุณา

ราม ลิขิต

ขึ้นลอยโล้ลำสำเภาล่ม			
กลางคมคลื่นเบ้ที่เห่เหว
กลางคนกินคนทุรนเลว			
ย่อมเหลวตกก้อนตะกอนกรัง
	
ชีพชื่นยืนใช้แค่ไล่ฉก				
คือกกซากทรามของความหวัง
เห็นภาพกรายกรุยเห็นขุยซัง			
เห็นปากเหมือนดังจะดูดดาว
	
เห็นอยู่รู้ผอมว่าตรอมโศก			
เห็นโรคทุกข์หลากบนขวากหลาว
เห็นเงินเอิ้นทองรีบจองยาว			
เห็นหาวมองเหมือนจะเอื้อนแมน
	
คนเต็มติดต่อมารอตรวจ			
ขมวดคิ้วเข้มว่าเต็มแขน
โรงรัฐมัดหมอระย่อแกน			
ละคนหน้าแบนแค่นแค่นมา
	
เจ็บไข้ได้ยันตะบันป่วย				
โรคซวยวันวันตะบันหา
หงิกหงอรอฉันตะบันยา			
นิ่วหน้านี่นั่นตะบันไป
รวบรัดตัดทอนด้วยร้อนตอด			
ลวกลวกตลอดจะดอดไหน		
เย็นชาหน้าชัดอึดอัดใจ			
กระเปำเผาไฟให้หาเงิน	
	
เวลาเร่งหมดใจจดจ่อ				
ควบห้อคลีนิคใส่ปีกเหิน
ไพเราะเพราะผันสวรรค์เพลิน			
หยอกเอินไอ้อีเห็นสีทอง
	
ลืมหลงองค์พ่อต่อดำรัส			
ประโยชน์ตัวตัดเป็นที่สอง
ส่วนรวมที่หนึ่งให้พึงครอง			
ตรึกตรองความเข้มให้เต็มตา
	
หากแม้นร้างไร้ใจรู้สึก				
คือผลึกใช่มณีศรีสง่า
ในปีกแห่งความกรุณา				
ต้องนิวัตจรรยามาสู่ตน	
	
เยือกเย็นเช่นชลให้คนชื่น			
หยัดยืนรู้โยคต่อโภคผล
สมค่าอ่างามนามของคน			
เป็นบัวอุบลที่เบิกบาน/.				
comments powered by Disqus
  • ม้าก้านกล้วย

    20 มีนาคม 2546 07:11 น. - comment id 116755

    โอ สัมผัสใน บริบูรณ์
    คำเตียด แปลกตา
    อารมณ์ ได้ เนื้อหา ได้ 
    ขอสมัคร อ่านประจำ คนนึงดิ
  • จังงัง พรรคลิงรักลิง

    20 มีนาคม 2546 09:09 น. - comment id 116786

    ลุงรามบอกว่า จะเขียน 10 บท นี่นา ขาดอีกบทนึงนะคะ ..
    
    :)
  • สดายุ

    20 มีนาคม 2546 10:42 น. - comment id 116799

    สอบได้หัวดีเป็นที่หนึ่ง
    หากใช่ไพล่พึงเงินตรึงศรี
    ทุกตรวจขมวดคิ้วนิ้วจิ้มมี
    ก็ทุกทีมั่งคั่งประดังตน
    
    คลำคลำถามถาม..เอ้า..สามร้อย
    ที่นั่งหน้าม่อยคอยดูผล
    สะดุ้งเฮือกเหลือกลาญผลาญลน
    เฮาคนจน..สามวันต้องรองน้ำกิน(แทนข้าว)...
  • ฤกษ์ ชัยพฤกษ์

    20 มีนาคม 2546 11:45 น. - comment id 116813

    ซื้อเรือยนต์เรือถ่อยังต่อได้
    ซื้อรถถังเรือใบมีส่วนลด
    สรรพสินค้ามีแถมเหมือนกันหมด
    แต่หาหมอต่อลดไม่ได้เลย  อิอิ ขาดตัวฮ่ะ
  • ราม ลิขิต

    21 มีนาคม 2546 02:44 น. - comment id 117078

    สวัสดีครับคุณม้าก้านกล้วย, หนูจังงัง, คุณสดายุ, คุณฤกษ์ ชัยพฤกษ์
    
    ตั้งใจว่าจะเขียนกลอนหนึ่งร้อยบท (สิบตอน) จัดเป็นชุด ตั้งชื่อแล้ว บนเส้นทางมนุษย์ ก็เอาสิ่งที่เห็นและเป็นอยู่คาหูคาตาเรานี่แหละ ขึ้นมาเล่าให้ฟัง หมู่นี้ผมเลยต้องจำกัดอารมณ์ให้เครียดคงเส้นคงวาครับ ไม่ได้ขึ้นไปคุยกับใครเลย เดี๋ยวโจ๊กออกอีก อารมณ์จะเจ๊งไป  
    
    ขอบคุณคุณม้าก้านกล้วยมากที่ให้คำนิยมจนเย็นนี้ผมลืมกินข้าว (กินราดหน้าแทน)
    
    หนูจังงังท้วงมาเลยแก้ไขเพิ่มเติมทุกสำนวน ให้เป็นอย่างละสิบบทแล้ว ความแกว่งหรือเปล่าก็ไม่รู้นะ คงต้องพึ่งครูไหวฯใจดีช่วยแก้แทนลุงพรซะแล้วมั้ง
    
    เคยตั้งใจจะชวนคุณสดายุหลายครั้งแล้วว่า น่าจะรจนาฉันท์ให้เป็นเรื่องราวแบบสามัคคีเภทน่ะ แต่ใช้ชื่อเป็นสามัคคีเพศแทนไม่รู้จะเห็นด้วยหรือเปล่า
    
    คุณฤกษ์เอาความจริงมาพูดเดี๋ยวได้วิ่งกันป่าราบพร้อมผม (รวมคุณสดายุด้วย) วิ่งอย่างนี้ไม่ค่อยถนัด ถนัดแต่วิ่งเต้นน่ะ
    
    ขอบพระคุณมากคะรับ
  • สีน้ำฟ้า

    21 มีนาคม 2546 12:07 น. - comment id 117162

    มาทีหลัง นั่งอ่าน งานครั้งนี้
    สดุดี..ไม่มีเก้อ  อย่าเพ้อเขิน
    รจนา..ภาษาได้ไม่ขาดเกิน
    อ่านแล้วเพลิน..ต้องกวนก่อ..บทต่อไป
    
    ((((ไปอ่านบทหลังก่อน แล้วมาอ่านบทนี้ เห็นทีต้องตามก่อกวนให้ครบล่ะเจ้าค่ะ))))
    
  • ไข่เจียว

    22 มีนาคม 2546 05:36 น. - comment id 117422

    เฮ้อ ! .....
  • ราม ลิขิต

    22 มีนาคม 2546 23:47 น. - comment id 117701

    สวัสดีครับคุณสีน้ำฟ้า, คุณไข่เจียว
    
    อ่านบทต่อๆไป ไม่โกรธกันนา

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน