ทศชาติกวีผสม : อารัมภ์รจนา

ราม ลิขิต

บุญประเสริฐเลิศสุทธิ์มนุษย์หนึ่ง 
จิตประภัสสร์พบพึ่งพระศาสนา
วรรคย์บวรนรนาถศาสดา   
องค์สัมมาสัมพุทธพิสุทธิ์ชัย
ยังชีวันอันตรายอบายโบก  
อุบัติโมกข์มรรคธรรมนำวิสัย
ส่องสว่างกลางจิตประวิตรใจ  
กิเลสใดดับเย็นเป็นนิรันดร์
ขอประณามบาทบงสุ์องค์ปิ่นหล้า  
ทางกถาเกลากรองคัลลองสรรค์
อัญขยมประนมกรสังวรณ์วันท์  
เบญจางค์ประดิษฐ์ธรรม์ธิบดี
มิมุ่งหวังสิ่งใดในไตรโลก   
เพียงสังโยคย้ำพระคุณอดุลย์ศรี
ได้วางคำทำถ้อยร้อยกวี   
ก็สมที่เป็นบุตรพุทธองค์
แม้มิอาจรจนาภาษาแก้ว   
ก็แน่แน่วมุ่งจารสาส์นประสงค์
ทศชาติมาดร้อยค่อยผจง  
สำแดงบงบุญญาบารมี
เนกขัมนำที่เตมีย์ใบ้   
มหาชนกเพียรชัยอุทัยศรี
สุวรรณสามเมตตาเปี่ยมปรานี  
อธิษฐานปานคีรีเนมีแม้น
ปัญญาภิญโญมโหสถ   
ศีลพรตภูริฑัตระมัดแสน
จันทกุมารขันติมิเคืองแค้น  
อุเบกขานารทแน่นตระหนักใน
วิฑูรสัจจะมิละหย่อน   
เวสสันดรทานล้ำดุจน้ำไหล
สิบชาติก่อบุญหนุนเนื่องไป  
มาลัยธรรมช่อบริบูรณ์
พิสดารกานท์เผดิมจะเริ่มตั้ง  
พุทธพลังจงแสงแจรงสูรย์  
ขาดเหลือเฝือค่าจะอาดูร 
ปัญญาขอพูนพลาชัย
ถูกผิดต่อหน้าสาธุชน   
ประดนอาตมาอัชฌาสัย
ผิดเพรงเกรงพาลจะดาลภัย  
ขอใจแจ้งงามความคดี/.