มหาชนกคำกาพย์ : กษัตริย์แห่งมิถิลา

ราม ลิขิต

๐ยังมีนคร                   อัครบวร   
รุ่งเรืองแจรง               นามมิถิลา   
บุรีรัตนา                      ค่ำเช้าพราวแสง
ประหนึ่งเมืองแปลง      เทพคิดปั้นแครง 
สล้างรุจี 
    ๐ปรางค์ปราอ่าองค์  ครุฑยุดนาคหงส์  
ปักษินหัสดี                 กินนรคนธรรพ์   
คชเอราวัณ                ไกรสรราชสีห์   
สลักจักตี                    เสลาดังมี  
ชีวิตวิญญาน
    ๐ไพร่ฟ้าหน้าใส      นาครคลาไคล  
โภชน์ผลกล่นการ        อิ่มหมีพีมัน   
แปลงพืชปลงพันธุ์       ส้มสูกลูกหวาน
ละลุ่มลำธาร                 บริบูรณ์เบิกบาน 
สุขเกษมเปรมปรีดิ์
    ๐ไร้เรื่องทุกข์ร้อน    ไร้อาชญากร  
ไร้คนสิงคลี                 ไร้การสัปดน    
ไร้เท่ห์เล่ห์กล              ไร้ส่อป้ายสี 
ไร้ลูกทรพี                   ไร้แม่กาลี  
สุจริตจิตรา
    ๐อันองค์กษัตริย์      ครองราชสมบัติ 
ทศพิธอาภา                 สูงพระชนม์ชีพ   
ล่วงไขประทีป              เฒ่านักหนักหนา        
ทรงพระนามา              มหาชนกลือชา  
ชอบด้วยพระคุณ
    ๐ทรงมีราชบุตร      สององค์ประดุจ 
แก้วราชนิกุล             อริฏฐ์ชนก   
เชษฐ์อุปถัมภก          บัลลังก์วางขุน
องค์น้องครองบุญ       โปลชนกนั้นจุล  
จากเจ้าพี่ยา
    ๐มิจำเนียรกาล       กษัตริย์ผู้ไพศาล 
สู่สวรรคตา                 สิ้นวารผ่านเพลิง  
จึงเรื่องเถลิง               อริฏฐะนาถา
สืบองค์ราชา                ผ่านมิถิลา  
ครองกรุงรุ่งราม
    ๐แล้วแต่งอนุช        เป็นยุพราชรุจน์  
ร่วมคู่เคียงขาม           รักใคร่ขันเกลียว  
น้ำหนึ่งใจเดียว           ร่มเย็นทุกยาม
ขอบขัณฑ์เขตคาม        สรรเสริญพระนาม 
คู่ขวัญนคร/.