จาก...หนังสือเล่มเก่า...ในวันเสียน้ำตาของใครหลายคน

เพลงกลางป่า

ผมได้เจอบทความหนึ่งน่าสนใจมาก เป็นหนังสือแจกในงานฌาปนกิจศพท่านผู้อาวุโสท่านหนึ่งนะครับ หนังสือเล่มนี้พิมพ์ไว้เพื่ออาลัยแด่ผู้ที่ล่วงลับไปแล้ว ผมเห็นว่าเป็นประโยชน์มาก จึงอยากให้ทุกคนได้อ่านไว้
*.*จงเตือนตน..ของตน..ให้พ้นผิด*.*
*.*ตนเตือนจิต..ตนได้..ใครจะเหมือน*.*
*.*ตนเตือนตน..ไม่ได้..ใครจะเตือน*.*
*.*คนแชเชือน..ใครจะเตือน..ให้ป่วยการ*.*
                       _____________
*-*สุขหรือทุกข์..อยู่ที่ใจ..มิใช่หรือ*-*
*-*ถ้าเราถือ...ก็เป็นทุกข์...ไม่สุขสันต์*-*
*-*หากปล่อยวาง...ก็ว่างทุกข์...สุขนิรันต์*-*
*-*เพราะฉะนั้น...หมั่นทำดี...มีสุขเอย..*-*
                        _____________
เป็นสตรี..ไม่มีศีล..ก็สิ้นสวย
บุรุษด้วย..ไม่มีศีล..ก็สิ้นศรี
พระเณรชี..ไม่มีศีล..ก็สิ้นดี
ทุกวันนี้..ทำดีไว้..ไปนิพพาน
                      ______________
#ยศและลาภ..หาบไป..ไม่ได้แน่#
#เหลือเพียงแต่..ต้นทุน..บุญกุศล#
#ทิ้งสมบัติ..ทั้งหลาย..ให้ปวงชน#
#ร่างของตน..เขายังเอา..ไปเผาไฟ#
**ไม่มีอะไรเป็นของเราเอง แม้กระทั่งร่างกายของเรา
                 _______________________
ธรรมะของ
ท่านเจ้าคุณนรรัตนราชมานิต
      คนเราเมื่อมีลาภก็มีเสื่อม เมื่อมียศก็มีเสื่อมยศ เมื่อมีสุขก็มีทุกข์
เมื่อมีสรรเสริญก็มีนินทา เป็นของคู่กันมาเช่นนี้ จะไปถืออะไรกับ
ปากมนุษย์ ถึงแสนจะดีก็ติ ถึงจะชั่วแสนชั่วก็ชม นับประสาอะไรกับ
พระพุทธเจ้าผู้ประเสริฐเลิศยิ่งกว่ามนุษย์เทวดา ยังมีมารผจญ ยังมี
คนนินทา ปุถุชนอย่างเราจะรอดพ้นจากโลกะธรรมดังกล่าวไม่ได้
ต้องคิดเสียว่า ใครจะติ ใครจะชมก็ช่างเขา เราทำให้ดีที่สุดเป็นพอ
ไม่เดือดร้อนแก่ตัวเราและคนอื่น เราจึงทำ บุญเราทำกรรมชั่วเรา
ไม่สร้าง พยายามสงบกาย วาจา ใจ กังวลไปก็เปลืองความคิดเปล่าๆ
              ____________________________
คนดีชอบแก้ไข
คนจัญไรชอบแก้ตัว
คนชั่วชอบทำลาย
คนมักง่ายนั้นชอบทิ้ง
คนจริงนั้นชอบทำ
คนระยำชอบนินทา