กลับมาเดินบนถนนสายเก่า แม้ความทรงจำจะรุมเร้าในหัวใจ แต่ไม่อาจเลือกทางเดินอื่นใดได้ เพราะหวาดกลัวกับความเดียวดายที่เข้ามา เคยเดินเรื่อยไปจนเกือบถึงทางแยก แล้วความเหงาก็ซึมแทรกเข้ามาหา หวาดหวั่นกับความหนาวเหน็บจนเจ็บชา แม้จะพยายามหลับตาแต่ก็ยังรู้สึกตัว เกลียดตัวเองที่เหมือนคนอ่อนแอ ยอมพ่ายแพ้ให้แก่ความขลาดกลัว จึงต้องยอมรับสภาพที่ดูหมองมัว กับชีวิตที่มืดสลัวบนเส้นทางเดิม
โคลอน 14 ธ.ค. 2544 23:16 น. - ID 7378 
742
6
0
14 ธันวาคม 2544 23:53 น. - comment id 25089
เพราะจัง และให้ข้อคิดที่ดีกับ mono มากเลยจ้ะ
15 ธันวาคม 2544 01:39 น. - comment id 25108
เรื่องแบบนี้มีอยู่จริงๆ นะคะ..............
15 ธันวาคม 2544 13:16 น. - comment id 25172
ง่า ...บางทีก็ตัดสินใจยาก แต่เมื่อทำไปแล้ว อะไรจะเกิดขึ้นก็ต้องยอมรับ
15 ธันวาคม 2544 15:46 น. - comment id 25200
ทำให้ดีที่สุดแล้วเราจะได้ไม่เสียใจไงคะ อยากทำอะไรก็ทำ(ต้องไม่ทำใครเดือดร้อนด้วยนาคะ)
15 ธันวาคม 2544 21:30 น. - comment id 25232
ยังงัยก้อเดินต่อไปนะจ๊ะ ว่าแต่เดินเพิ่มขึ้นวันละนิดก้อยังดีจ้า อิอิ....
15 ธันวาคม 2544 23:50 น. - comment id 25251
กลอนออกจะดูเหงาๆ เหมือนจำต้องฝืนรับสภาพ เดิมๆทั้งที่ใจไม่อยากแต่ชอบตรงแง่คิดด้านล่าง ที่โคลอนให้ไว้ บางทีคนเราเมื่อเอาชนะใจตัวเองไม่ได้ก็ต้องทำใจให้ยอมรับความเป็นจริงให้ได้
16 ธันวาคม 2544 06:24 น. - comment id 25311
มาให้กำลังใจจ้า
16 ธันวาคม 2544 13:38 น. - comment id 25352
กำลังใจดวงเดิมๆที่ส่งให้สม่ำเสมอครับ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
