หน้าส่วนตัว
ก็จริงล่ะ เราต่างมาแล้วก็ไป
แต่เราเหลือรอยใดอยู่ในโลก
เกิดมาขี้ปี้เพียงเท่านั้น
ฤาเพื่อร่วมสรรค์สลายโศก
กอบโกยแก่งแย่งบ่แบ่งใคร
แสวงศักดิ์ช่วงใช้สับโขก
ซ่องสุมกำลังมุ่งทำลาย
เล่ห์ร้ายเลือดซิบวิปโยค
หลากรอยหื่นคาวคลั่งบ้า
ทบช้ำแก่ร่องตาบักโกรก
ฤาเราก่อรอยศรัทธา
ล้างรอยอันชื่อว่าโสโครก
ฤาเราเพียงมาแล้วก็ไป
บ่สรรค์สิ่งดีใด ให้โลก
ก่อพงษ์ พงษพรชาญวิชช์ 9 ต.ค. 2548 05:05 น. - ID 82138 
977
5
0
9 ตุลาคม 2548 05:12 น. - comment id 525245
สองวันมานี้ผมคิดเรื่องการอยู่ในโลกของตัวเอง ไม่ใช่อยากจากไป-ฮา
แต่ผมถามตัวเองว่า
เมื่อชาติกำเนิดของผมต่ำเตี้ย
มีปมอันชื่อว่าด้อยมากกว่าปมอันเขื่อง
และมันคลี่คลายมาจนเป็นความพอควรแก่เหตุในการเลี้ยงชีวิต
ผมควรมีรอยอันงดงามอยู่ในโลกไหม
อาจจะไม่จำเป็นต้องยิ่งใหญ่ หรือเป็นอมตะ
ถ้าผมตอบว่าควร
ผมได้ทำสิ่งใดแล้ว
ใครจะตอบแทนผมได้หรือครับ
9 ตุลาคม 2548 09:07 น. - comment id 525252
สิ่งที่ยากที่สุดในการมีชีวิตอยู่ หายใจที่ยากที่สุดคือครั้งแรก ที่ออกจากครรภ์มารดา .. ว่างั้นไหมคะ
9 ตุลาคม 2548 09:27 น. - comment id 525255
http://www.thairath.com/thairath1/2548/strange/oct/09/str1.php อรุณสวัสดิ์ทิวาหวังค่ะ
9 ตุลาคม 2548 09:31 น. - comment id 525256
นำเสนออีก*รอย* แสนงามในยามอรุณรุ่งค่ะ http://www.thairath.com/thairath1/2548/society/oct/09/soc1.php
9 ตุลาคม 2548 10:51 น. - comment id 525261
สวัสดีครับ คุณก่อพงษ์วันนี้สายตามเคย เพราะวันหยุดวันนี้วันว่างกับลูกชายของผม ปล้ำกันอาบน้ำ เพราะเห็บเยอะเหลือเกินหน้าฝนแบบนี้ ผมปล้ำฉีดยากันเห็บให้เค้ามารอบนึงแล้ว ยาฉีดมันหนืดมาก สะบัดตัวจนผมหงายหลังพร้อมกับเข็มฉีดยาปักอยู่ ก็ต้องวิ่งไล่เอาเข็มออก ผมยอมแพ้แรงเค้าก็เลยเอาไปให้สัตวแพทย์จัดการฉีด เพราะมีคนช่วยจับ ไม่ทราบพี่เคยฟังเพลง คนโลภ ของ ยืนยง โอภากุลหรือเปล่าครับ ผมคัดมาให้นะครับ ทำไมต้องได้ทุกสิ่งที่ตาเห็น ทำไมต้องเล่นทุกเกม ด้วยเล่ห์กล ทำไมใส่โซ่รัดร้อย คอหอยคน หรือเป็นความสุขล้นทะลักใจ ทำไมต้องได้ทุกอย่างเหนือใครเขา ทำไมต้องเอามากกว่าที่ต้องใช้ เป็นเหมือนโจรชิงปล้นไปแล้วจากไป เหลือทิ้งไว้ร่องรอยของการทำลาย เป็นเพราะพ่อแม่ สั่งสอนชี้วิธีการ หรือเป็นสันดานที่ติดตัวเฉพาะตน อิ่มหมีพีมันด้วยเชิงชั้นทุรชน เหยียบย่ำร่างที่ร่วงหล่นบนรายทาง เพื่อเมียเพื่อลูก ครอบครัวของตัวเอง จึงข่มเหง ฉ้อฉล ฉกฉวย หาช่องอำนาจมาอำนวย ยิ่งร่ำยิ่งรวยยิ่งไม่รู้จักพอ ระวังกรรมจะตามทัน สักวันจะไม่มีแผ่นดินจะอยู่ ระวังกรรมจะทันตา จะมาเมื่อไหร่ไม่รู้ คนโลภ คนโลภ คนโลภ..................... ผมว่าพี่ไม่ใช่คนแบบที่เพลงข้างบนกล่าวถึงนะ พี่เคยบ่นว่าจนไม่ทราบว่าจนเพราะไม่มี หรือจนเพราะไม่พอ แต่สิ่งที่พี่มีคือ อาทรต่อสิ่งรอบข้าง มันก็น่าจะพอกับการมีชีวิตอยู่บนโลกใบนี้แล้วนะครับ แล้วผมจะมาคุยอีกนะครับ ทำงานให้มีความสุขนะครับ
9 ตุลาคม 2548 11:11 น. - comment id 525272
สำเนียงเหมือน ประชดนิดๆ นะพี่..ยิ้ม แต่ก็โดนเต็มๆ
9 ตุลาคม 2548 17:11 น. - comment id 525347
มาทักทายภาคค่ำครับคุณอัลมิตรา คุณพุด คุณร้อยแปดพันเก้าและธรรม รวมทั้งมิตรทุกท่าน
ความรู้สึกหรือความจำในวันแรกที่เกิดมาจากแม่ ของผมไม่เหลืออยู่แล้ว แต่ผมรับรู้ด้วยหัวใจว่า นั่นเป็นความยากอย่างหนึ่งของชีวิต เมื่อได้ศึกษาและปฏิบัติธรรมผมรู้สึกตรงนี้อย่างจับใจ คือรู้สึกรักแม่อย่างจับใจ
แต่หนหนึ่งที่ผมรู้ว่าการหายใจไม่ออกนั้นเป็นทุกข์เพียงใด ผมก็รู้สึกอย่างจับจิตว่าการมีชีวิตอยู่ได้นั้นวิเศษนัก
ขอบคุณคุณพุดที่แนะนำนะครับ แล้วผมจะแวะไป
คุณร้อยแปดพันเก้าครับ ผมว่าที่ผมเองทุกข์ร้อนไปหลายหนเป็นเพราะแรงกระตุ้นของความโลภนั่นแหละ
จึงขอบคุณที่ยกเพลงมาเตือนสตินะครับ
เพลงที่คุณร้อยแปดพันเก้าบอกไว้ผมเคยฟังหนหนึ่งในวิทยุครับ
ยิ้มครับธรรม
แล้วคุยกันอีกครับ
ดึกๆอาจะแวะมาอีกรอบครับ
ตอนนี้ได้เวลางานประจำในคอกวัวแล้วครับ
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
