สุสานก้อนเลือด

วิจิตรวาทะลักษณ์

     เอาแผ่นดิน  ฝังหน้า  ทารกน้อย
อายุร้อย  ห้าสิบวัน  ในครรภ์หนู
ให้พระแม่  ธรณี  นี้เลี้ยงดู
ช่วยผูกอู่  กล่อมจิต  สู่นิทรา
	     พี่ของหนู  อยู่สองร่าง  ข้างใต้นี้
ธรณี  ต่างบรรจบ  ลงกลบหน้า
คงดีใจ  ที่มีน้อง  ต้องอาญา
พิพากษา  ให้ต้องตาย  แต่ในครรภ์
	     แม่จึงเลือก  เอาที่ว่าง  ข้างหลังบ้าน
สร้างสุสาน  ให้พวกหนู  อยู่ที่นั่น
ซากกระดูก  สามพี่น้อง  กองรวมกัน
สุสานศัลย์  ก้อนเลือดแม่  แต่นานมา
	     เกิดผิดที่  ผิดเวลา  นะลูกเอ๋ย
ไม่ควรเลย  ปล่อยให้ผ่าน  ประจานหน้า
เจ้าจึงต้อง  ได้ดับดิ้น  สิ้นชีวา
ตั้งแต่ยัง  ไม่ลืมตา  มาเติบตน
	     กายเจ้าเกิด  จากดินน้ำ  ลมและไฟ
จงมอดไหม้  กลับที่เก่า  เจ้าอีกหน
กองกระดูก  ใต้แผ่นหล้า  พาต่อตน
จงปี้ป่น  หล่นสลาย  กลายเป็นดิน
	     น้ำที่หยาด  ลงสู่ดิน  ถิ่นฝังร่าง
ฝากดินสร้าง  สู่ซากกาย  ใต้แผ่นหิน
วิญญาณเจ้า  อยู่ที่ใด  ให้ยลยิน
อโหสิ  ให้แม่สิ้น  จากกลิ่นเลว
	     จงไปเกิด  ในที่เขา  ให้เจ้าเกิด
ได้โปรดเถิด  ไม่อยากให้  ใครว่าเหลว
ไม่อยากให้  ใครตราหน้า  ว่าแม่เลว
ว่าแหลกเหลว  ถูกประจาน  ร่านกว่าใคร
  
	     หากยังฝืน  จะขืนขับ  เกิดกับแม่
กายของจ้า  จะดับแต่  แม่รู้ได้
สุสานแห่ง  ก้อนเลือด  คงเดือดไกล
รับน้องใหม่  กายที่สี่  ลงตีดิน