ตั๊กแตนผู้หลงรักดอกกุหลาบ

เจ้าขาว

ตั๊กแตนน้อยคอยบอกรักเจ้ากุหลาบแดง
สัญญากันดิบดีว่ามันจะเป็นคนผสมเกสรให้
แต่ด้วยกลัวว่าจะขนเกสรไปไม่ไหว
เจ้าตั๊กแตนน้อยก็ผลัดผ่อนเรื่อยมา
จนลอกคราบครั้งแรก  มันก็ยังไม่ยอมทำตามสัญญา
เพราะรู้สึกว่า ตัวเองยังเล็กอยู่
เจ้ากุหลาบดูสีจางลงไปเล็กน้อย  แต่ไม่ได้ว่าอะไร
เมื่อลอกคราบครั้งที่สอง มันก็ยังไม่ทำตามสัญญา
เพราะรู้สึกว่าไม่ได้ต่างจากครั้งแรกเท่าไหร่
เจ้ากุหลาบดูสีจางลงกว่าเดิม  แต่ไม่ได้ว่าอะไร
เมื่อลอกคราบครั้งที่สาม 
มันรู้สึกว่าใกล้จะได้ทำสัญญาให้เป็นจริงแล้ว
เพียงแค่อีกครั้งเดียว
กุหลาบที่สีแดงจืดจางลงไปมากยังคงนิ่งเฉย
และเมื่อคราบสุดท้ายถูกสลัดทิ้งไป
เจ้าตั๊กแตนหนุ่มรีบมุ่งไปหากุหลาบน้อย
ด้วยร่างที่เปี่ยมความมั่นใจ
แต่ไร้ร่องรอยของกุหลาบแดง
เบื้องหน้าคือกุหลาบขาวที่ไร้สีแดงโดยสิ้นเชิง
เจ้าตั๊กแตนไถ่ถามหากุหลาบแดงของมัน
กุหลาบขาวยื่นข้อเสนอให้มันผสมเกสรให้
จึงจะบอกว่ากุหลาบแดงอยู่ที่ใด
ตั๊กแตนหนุ่มปฏิเสธ  
มันยืนยันจะไม่ผสมเกสรให้ใครนอกจากกุหลาบแดง
กุหลาบขาวแย้มกลีบอย่างยินดีในความมั่นคงของตั๊กแตนน้อย
แล้วบอกให้มันกลับมาใหม่ในวันรุ่งขึ้น
เช้านี้กุหลาบแดงชูดอกเด่นงามของมันเฝ้ารอตั๊กแตนหนุ่ม
ซึ่งมันก็ไม่ผิดสัญญา  รีบจัดแจงผสมเกสรให้ทันทีด้วยใจเบิกบาน
แล้วจึงเอ่ยปากถามไถ่ถึงเจ้ากุหลาบขาว
กลีบกุหลาบแดงดูช้ำลงเล็กน้อย
ก่อนจะเผยพุ่มใบให้ตั๊กแตนได้เห็น
ดอกกุหลาบขาวที่ใกล้โรยราดอกหนึ่ง
ตั๊กแตนตกใจไต่ถามถึงอาการที่แสนหนักหนา
ทั้งที่พึ่งจากกันเพียงวันเดียว
กุหลาบแดงจึงสารภาพว่าตนมิใช่กุหลาบแดงที่ตั๊กแตนหนุ่มเคยหลงรัก
กุหลาบแดงดอกนั้นได้เหี่ยวเฉาไปตั้งแต่วันที่ตั๊กแตนหนุ่มจากไปคราแรกแล้ว
แต่เจ้ากุหลาบแดงนั้นกลัวตั๊กแตนหนุ่มจะเสียใจ
จึงขอร้องให้พวกตนช่วยกันปกปิดมิให้ตั๊กแตนหนุ่มรู้
ความสมบูรณ์พร้อมมิใช่ปัจจัยแห่งรัก
เวลาพรากสิ่งต่างๆจากกันเสมอ
ยามที่กุหลาบของใครเบ่งบาน
จงเอาใจใส่มันอย่างใกล้ชิด  ก่อนที่มันจะเฉาไป
เธอไม่มีวันรู้ว่ากุหลาบสีแดงจะบานอีกครั้งเมื่อไหร่
เพียงเธอทุ่มเทจนสุดแรงน้อยๆที่เธอมี
กุหลาบน้อยก็จะไม่มีวันเฉาไปจากใจ
บัดนั้น ตั๊กแตนหนุ่มที่ถึงวัยก็นิทราไปในพุ่มกุหลาบตลอดกาล