15 พฤศจิกายน 2545 12:54 น.

ลีลาของฉัน(ท์)

บรรพที่ 1  :  สัตว์สภา
(สาลินีฉันท์ 11)

แจกเหล้าเอามาเลี้ยง          เพราะหวังเสียงประชาชน
แจกทรัพย์นับหมื่นคน                   เพราะหวังผลพิชิตชัย
แจกแหลกแจกเงินตรา                 เพราะหวังคว้าสภาไทย
แจกทองผ่องอำไพ                         เพราะหวังแค่คะแนนนำ
ได้เลือกเป็น สอ.สอ.                      ก็อยู่หอมิเห็นทำ
คำมั่นให้ฉันจำ                              ก็แค่คำวจีควาย
ยื้อแย่งตำแหน่งนั่ง                        มิสมหวังก็วุ่นวาย
ฟาดฟัดกัดกันตาย                         ประหนึ่งสัตว์มิรู้คุณ

บรรพที่ 2  :  จน
(อุปัฏฐิตาฉันท์ 11)

คนจนจะกระทำ                กสิกรรมก็ขาดทุน
ขาดแรงรฐหนุน                              อุระช้ำระกำแสน
หนีทุ่งปะทะกรุง                               มนมุ่งพิมานแมน
เสพสมทิพแดน                               ศิวิไลซ์อลังการ
ขายร่างคุรุแรง                                ขณะแฝงกะหมู่มาร
ร้อนเร่าดุจผลาญ                             ประทุไฟประลัยลน
คนจนก็จะซวย                                นรม้วยเพราะความจน
ทุกแดนจรดล                                 ก็มิพ้นผจญกรรม

บรรพที่ 3  : โลกาวินาศ
(ภุชงคประยาตฉันท์ 12)

มิมีใครกระเษมสุข          มิมียุคประเทืองธรรม
มิมีใครจะหนุนนำ                              มิมีเขตประเทศตน
มิมีไฟจะให้แสง                                 มิมีแรงจะดิ้นรน
มิมีธารละหานชล                                มิมีป่าพนาดร
จะมีศพกระลบมาก                             จะมีซากและตัวหนอน
จะมีภัยกระจายจร                              จะมีโรคระรานกาย
จะมีทุกข์ระทมจิต                                และชีวิตจะวอดวาย
จะโหดเหี้ยมจะฉิบหาย                        ลุโลกาวินาศเอย