8 พฤศจิกายน 2545 12:29 น.
กวี ซีม่า
กิ้งเอ๋ยกิ้งก่า
ชูคอหรา อวดทอง ที่คล้องศอ
เห่อยศศักดิ์ ไม่รักเผ่า ทิ้งเหล่ากอ
ทองหลุดคอ เมื่อไร คงได้คิด
เปรียบดั่งคน ลืมตัว มัวเมาหลง
ลืมเผ่าพงศ์ เชื้อชาติ ญาติสนิท
ลืมภาษา ประเพณี หลักชีวิต
ย่อมไม่ผิด กับกิ้งก่า...บ้าทองเอย
8 พฤศจิกายน 2545 12:18 น.
กวี ซีม่า
เงียบเอ๋ยเงียบสงัด
แม้ในวัดยังมีสวดมนต์อวดเสียง
อยู่ในป่ามีจิ้งหรีดกรีดสำเนียง
ประโคมเพียงเพลงกล่อมย้อมอุรา
จึงความเงียบไม่มีอยู่ที่วัด
ความสงัดไม่มีอยู่ที่ป่า
ตราบใดใจยังข้องขัดหลงอัตตา
ย่อมใฝ่หาสุขสงบไม่พบเอย
8 พฤศจิกายน 2545 12:10 น.
กวี ซีม่า
อดเอ๋ยอดออม
รู้เก็บหอมรอมริบหยิบไว้ส่วน
รู้จับจ่ายใช้ตามความสมควร
รู้ถี่ถ้วนมัธยัสถ์ประหยัดเงิน
รู้ออมทรัพย์ไว้ใช้ภายภาคหน้า
ยามชราไม่ขัดสนคนสรรเสริญ
มีเหลือเก็บผลกินสินส่วนเกิน
สุขเพลิดเพลินเพราะรู้กฏ...อดออมเอย
4 พฤศจิกายน 2545 17:56 น.
กวี ซีม่า
ยาเอ๋ยยาบ้า
สมัยก่อน เรียกว่า ยาขยัน
จวบกระทั่ง ประลุ ปัจจุบัน
เปลี่ยนเรียกกัน ยาบ้า คร่าชีพคน
นับเป็นยา เสพติด พิษร้ายนัก
ระบาดหนัก แพร่หลาย ไปทุกหน
รักชีวิต รักนวล สงวนตน
หลีกให้พ้น ยาม้า- ยาบ้าเอย
2 พฤศจิกายน 2545 11:00 น.
กวี ซีม่า
เจ้าชาย ทรงม้า ขาเดี้ยง
เลียบเคียง แอบยล เจ้าหญิง
ความหวัง คือรัก จากใจจริง
ไม่ทิ้ง โดดเดี่ยว เปลี่ยวใจ
รีบลง หลังม้า ขาหัก
เผื่อรัก สมหวัง ครั้งใหม่
เตลิด จากวัง เวียงชัย
เจ้าหญิง มีใคร ในใจแล้ว
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟกวี ซีม่า
หน้าส่วนตัว
1627
