26 มีนาคม 2553 16:07 น.
กวีบ้านไร่
คราบน้ำตาแห่งความคิดถึง ซึ้งมิหาย
ดูแล้วคล้าย คราบน้ำใจที่ห่วงหา
แต่ความเหงา เข้าแทรกห้วงเวลา
ราวกับว่า โลกนี้ มีเพียงเราคนเดียว
ห่อเหี่ยว เหลี่ยวมองใครไม่แลเห็น
เปรียบตัวเย็น ใจร้อน ค่อยแลเหลี่ยว
ภาพเก่า ยังเฝ้า อยู่ดายเดียว
หรือคือเสี้ยว แห่งความคิดถึง โหมเข้ามา
กอดผ้าห่ม พลิกขวาซ้าย ให้คลายเหงา
อิงกับเงา ที่มิหาย คอยห่วงหา
เธอคือหญิง ที่ตรึงตาตลอดมา
เพียงเวลา หอบพัดร่างให้ไกลกัน
ภาพเก่าเก่า ยังเล่าบอกถึงความรัก
แน่นานนัก นานเกินใจให้สื่อฉันท์
แต่เต็มร้อยคือรัก และผูกพันธ์
แม้นคืนวัน จะล่วงไป ใจมั่นคง
ฉันก็เปรียบเทียบได้ดังทรายในขวดแก้ว
เหงามิแคล้ว คลาดใจ ไหลเป็นผง
คอยนับวันย้อนหลัง พะว้าพะวง
เหมือนผ่าดง คิดถึง ส่งถึงกัน
ขอแค่เห็นคำมั่นใจ ให้ใจรู้
ว่ายังอยู่เคียงใจ ไม่เหหัน
แม้นลมเล่ย์ พัดลวง ควงเธอนั้น
ไม่มีวัน แยกใจไปจากกัน
สัญญาได้ไหม เล่าใจหงษ์
ว่าจะคงตรึงรัก ไว้ให้คงมั่น
กี่หมื่นแสน ห้วงเวลาและคืนวัน
จะมีฉัน มีเธอ เคียงคู่ตลอดกาล
15 มีนาคม 2553 23:27 น.
กวีบ้านไร่
เมื่อฉันคิด ตริตรองยามฉันเหงา
ลองคิดเอา หากรักต้องขาดหาย
ฉันคงแน่ แดนิ่งไม่ไหวกาย
คล้ายกับตาย ในน้ำตา ยามขาดนวล
ให้ฉันหยุดหายใจง่ายกว่ามาก
ถ้าว่าหาก จะให้หยุดรักเธอ รักไม่หวล
เพราะกายนี้ ใจนี้ มีนางนวล
จึงครำครวล นวลนารถน้อง ด้วยหัวใจ
กายเราห่าง ห่างกาย นะที่รัก
อย่าหยุดพัก หัวใจ หรือพลักไส
เพราะหากฉันขาดเธอ คงขาดใจ
คงสิ้นไป ใจหาย ตายแน่นอน
รักเธอนะที่รัก ฉันรักมาก
ส่งข่าวฝาก กับดาว วอนอักษร
ขอฝากลม ห่มนวถบังอร
กับรักวอน ถึงใจ ในยามห่างกัน
+คิดถึงครับ คนไกล!
15 มีนาคม 2553 18:30 น.
กวีบ้านไร่
เมื่อที่รัก อยู่ห่างกาย หลายร้อยหลัก
แต่ความรัก ให้คงมั่น อย่า เหหัน
ภาพที่รัก ยังหวาน กับคืนวัน
จนเธอนั้น ไม่ห่าง จากใจกัน
แต่ด้วยทางที่ไกลโพ้น รักรันทด
ความรักอด จะฝืนทน จนห่างฝัน
อย่าหักรัก ด้วยเข่า เข่มเหงกัน
รอวันฝัน กับวันสวย ด้วยแรงทน
สุดที่รัก ฉันรอเธอ ทุกค่ำเช้า
โปรดโปรยเงา เข้าเคียงฉันทุกแห่งหน
อย่าตัดรัก ด้วยเข่า เลยยวนยล
ฉันจะทน เพื่อสานรัก ของสองเรา
ท้อนะ ยอมรับท้อ กับทางวิ่ง
หยามทุกสิ่ง กับทางฝันอันเขลาเขลา
สุดที่รัก ฉันหวัง รักสองเรา
จะเคียงเงา เราสอง ร่วมทางกัน
"ไม่มีอะไรในกอไผ่ครับ "
13 มีนาคม 2553 14:50 น.
กวีบ้านไร่
เมื่อดอกไม้ ในมือเริ่มห่อเหี่ยว
จะแลเหลี่ยว มองใครก็ไม่เห็น
รักที่มี เริ่มที่จะชาเย็น
จนจะเป็น เรื่องเก่าที่เคยชิน
หนทางใจใกล้กัน ไกลเพียงร่าง
แต่ข้างข้างใจเรา โหยถวิล
สุดที่รัก ฉันย่ำแย่ รอยลยิน
ใจแทบสิ้น ขาดแล้วแก้วนวลนาง
เสียงของเธอ มิเจอหลายคืนค่ำ
เพลงลำนำ นกร้อง ใจถากถาง
เขาคงลืม เราแล้ว แก้วนวลนาง
จึงค่อยห่างจากเรา ให้เศร้าใจ
สายลมร้อน พัดแรงเคลือบแคลงนัก
ว่าที่รัก คืนนี้เจ้าอยู่ไหน
อยู่คนเดียว หรือว่าอยู่กับใคร
ร้อนในใจ เมื่อคิดถึงนวลนาง
จึงถอนคิดเรื่องลบ ที่พบเห็น
ว่าเนื้อเย็น คงยุ่งงาน อย่าบาดหมาง
ความเชื่อใจ เชื่อมั่นกับแนวทาง
รักที่วางจึงอยู่ได้ อย่างเอ็นดู
เราคิดมากหรือไร นี่สุดที่รัก
ห่างหายพักตร์ ใจน้องยังคงอยู่
แต่อยากขอ ส่งข่าวบ้าง ช่วยเอ็นดู
ให้ได้รู้ว่า เจ้ายังมั่นในรักเรา
11 มีนาคม 2553 18:01 น.
กวีบ้านไร่
พ่อจ๋า หนูกลัวว่าฟ้าจะเปลี่ยนสี
พ่อจ๋า ดูซี คนหล้นหลาม
พ่อจ๋า หนูกลัวฟ้าจะคำราม
พ่อจ๋า หนูถาม ตอบหนูซี
พ่อจ๋า ฟ้าไทย ไยมืดมัวนัก
พ่อจ๋า คนหมดรักกัน หรือนี่
พ่อจ๋า เพราะอะไร ตอบหนูซี
พ่อจ๋า คนที่นี่เป็นอะไร
พ่อจ๋า ต้นอำนาจ เป็นไงเล่า
พ่อจ๋า ไยเขา ถึงกินได้
พ่อจ๋า คนกินอำนาจไยจับใจ
พ่อจ๋า ทำไม เขาไม่แบ่งปัน
พ่อจ๋า เขาว่าร้าย กันว่าทำผิด
พ่อจ๋า ช่วยคิด หน่อยนั้น
พ่อจ๋า ทำไมเขา ที่ว่าดีกว่ากัน
ที่แท้มัน ก็พอกัน ใช่ไหมเอ๋ย
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟกวีบ้านไร่
หน้าส่วนตัว
1058
