29 กรกฎาคม 2553 10:23 น.
กวีบ้านไร่
กว่าจะประดิษฐ์ คิดถ้อยคำ เป็นภาษา
กว่าจะมาเป็นคำไทย ให้อ่าน เขียน
กว่าเด่นเป็นวัฒนธรรม ให้ร่ำเรียน
พ่อขุนฯเพียร ประดิษฐ์ อักษรา
เป็นคำไทยหลายพันปี ที่ภูมิรักษ์
เอกลักษณ์ นำไทยในภาษา
ให้ลูกหลาน เชิดชู นำพามา
แม้นเวลาผันเปลี่ยน ยังเป็นไทย
ไทยวันนี้วิบัติ คำพูดเพี้ยน
ถึงชั้นเรียน อ่านเขียน เพี้ยน ปราศัย
อักขระะ ภาษา ที่เปลี่ยนไป
หรือว่าไทย เพี้ยนแปลก แลกใครมา
ทั้ง ชิมิ แอ๊บแบ๊ว แจ๋วจริงเจ้า
ภาษานำเข้า ดูแล้ว แปลกหนักหนา
อาจารย์เพลงลูกทุ่งแต่ง แย่งซีนมา
เด่นหนักหนา ชิมิ นี้ คืออะไร
ในวันก่อนภาษาอิง ไปยุโรป
พูดสโคป ช.ช้าง ลิ้นปริวไหว
ดัจริต คิดว่าตนไม่ใช่ไทย
หรือที่ใจไม่รักษา ภาษาตน
มาวันนี้เกาหลี นำขบวนทัพ
ไทยก็จับ ทำตาม หัดฝึกฝน
ทั้ง ชะมะ ชิมิ ภาษาตน
จะดิ้นรนสิ้นชาติภาษาไปทำไม
ชวนพี่น้อง ชาติไทย รักในชาติ
ไทยเราขาด ภาษาไทย ยังไม่ได้
เรามีเอกราช มีภาษา น่าภูมิใจ
ช่วยรักไทย รักภาษา ใช้ให้เป็น
26 กรกฎาคม 2553 17:39 น.
กวีบ้านไร่
สายลมเป่า ตอนเหงา รอเจ้า
ลมพัดเป่า ใกล้เช้า แล้วหรือนี่
ตะวันจะขึ้นมา ท้องนภาอีกที
แล้วคนดี อยู่ไหนนี่ ยังไม่มา
ข้าวแกงถุง อุ่นรอตั้งหลายรอบ
ทั้งหมูกรอบ ไข่ดาว ที่หุงหา
มันเย็นชืด จนไร้รส หมดชีวา
นั่งคอยท่า นารีน้อง ช่างใจดำ
จะโทรบอก สักคำว่า หน่อยก็ไม่ได้
เหมือนคล้ายคล้าย อยากลืมใจที่ถลำ
หรือรักเก่า เก่าเกิน จะเอ่ยคำ
ช่างใจดำ กับพี่นะนวลนาง
อีกใจหนึ่งเริ่มห่วง ดวงนงนารถ
ใจแทบขาด อยากรู้ข่าว จะสะสาง
ความในใจที่รุ่มร้อน กับนวลนาง
หรือภัยข้าง ทำรายแม่นงค์เยาว์
กดโทรหา สายติด ไร้คนรับ
ใจเริ่มจับ เริ่มจอ กับคำเขา
ว่านงค์นารถมี คนอื่น เข้าเคียงเนาว์
หรือว่าเขา พูดจริง หรือชิ่งรักเรา
หรือเธอเบื่อรักเรา แล้วหรือนี่
กับวลี คำพูด ที่เขลาเขลา
เธอเปลี่ยนรัก เปลี่ยนซิมหรือนงค์เยาว์
แม้นเพียงเงา เธอไม่มาบอกลากัน
ฉันจะหลับอย่างไร ในคืนนี้
คืนคืนที่ ไร้เงาเธอ มาทอฝัน
หมอนใบเก่า มีร่างเธอเหมือนก่อนนั้น
คงเป็นวันโหดร้าย จะข้ามคืนวัน
24 กรกฎาคม 2553 12:56 น.
กวีบ้านไร่
อิสภาพความรัก เริ่มเหือดหาย
ราวกับคล้าย จะโดนทิ้ง หรือชิ่งหนี
รักเริ่มขม ไม่หวาน เหมือนก่อนนี้
ทุกนาที มีเพียงลม กระทบกัน
คำเคยหวานเสนาะหู ดูเริ่มหาย
เสียงที่คล้ายผึ้งบิน เหมือนสิ้นฝัน
มีเพียงเสียงโมโห โกรธานั้น
ส่งให้ฉัน ลิ้มรส พันธุมาร
ก่อนหน้า แตะน้องทำอาย ตั้งหลายรอบ
ตอนนี้ตอบ "จะจับไม" เสียงเธอขาน
ก่อนหน้าหาก อยากลิ้ม ขนมตาล
เธอก็วาน ก็หา มาให้ลอง
มาบัดนนี้ อยากกินข้าว เธอบอกให้
ฉันลงไปหากิน อย่าลองของ
หากกินเสร็จ ต้องซื้อมาฝากน้อง
หรือลำยอง น้องพี่เธอเปลี่ยนไป
ทั้งซักผ้า รีดผ้า และถูบ้าน
ทั้งล้างจาน ก่อนนี้ เธอทำให้
แต่ทุกวันฉันเอง ต้องทำใจ
ทุกอย่างไซร์ ไม่พ้นฉัน ต้องทำเอง
23 กรกฎาคม 2553 11:28 น.
กวีบ้านไร่
แอบเก็บความรู้สึกซ่อนไว้ภายใน
ทั้งที่ใจ รู้ดี ว่าเป็นไปได้ยาก
จึงเก็บความสุข ที่เธอนำมาฝาก
เพียงแค่อยากแกล้งใจ ให้หลงลม
แอบเก็บความเศร้า ไว้ภายใน
ยามเธอจากไป ต้องเศร้า กับรักขม
คนที่สองรองบ่อนใจ ทำได้แค่ระทม
เสพภิรมย์เพียงชื่อครู่ ก็เศร้าใจ
แอบยิ้มยามเธอมาพบหน้า
สุขล้นมายามเธอมองอย่างสดใส
นี่แหละคือเหตุผล ที่เกิดจากใจ
ยอมทนได้ แม้นจะรู้ว่าทรมาร
อ้างเหตุผลหลายร้อยข้อ มาบอก
ยามช้ำชอก เมื่อเธอ ไม่เรียกขาน
หรือขาดเงาของเธอ ที่ยาวนาน
ไม่อยากจุ้นจ้าน กลัวไม่ได้เคียงเธอ
14 กรกฎาคม 2553 08:56 น.
กวีบ้านไร่
นั่งกลุ้มคิดถึงชีวิต ลิขิตรัก
ที่จมปักษ์ในรัก ที่กระหาย
ยามมีรัก คนผู้ ทั้งหญิงชาย
ต่างก็หมาย ชื่นรื่น ภิรมย์วัน
ให้เล็งเห็น ฟ้าสวยด้วยเงารัก
แต่ยั้งยัก รักนี้มิสร้างสรรค์
คนสร้างรัก รักนี้มั่นผูกพันธ์
แม้นคืนวันผันเปลี่ยน ไม่เปลี่ยนแปลง
รักสร้างคน ใช่หรือ ใจเริ่มคิด
กับนิมิต แห่งรัก นำพาแสง
พาชีวิต ที่มีรัก ปักสำแดง
เปรียบดังแกล้ง หลอกใจ ให้หลอกตน
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟกวีบ้านไร่
หน้าส่วนตัว
1597
