::ข้าพเจ้าเหน็ดหน่าย::

ก่อพงษ์ พงษพรชาญวิชช์

1.  ที่ข้าพเจ้าจำเป็นต้องเอาภาษีของทวยไทย
     มาใช้ฟอกฝันและกรรมอันอำพรางของข้าพเจ้าเอง
     เป็นเพราะข้าพเจ้าเหนื่อยและเหน็ดหน่ายอย่างยิ่ง
     ที่จะตอบคำถามถึงจริยธรรม

     ข้าพเจ้าคิดว่าข้าพเจ้าไม่มีหน้าที่ที่จะตอบ
     กับทั้งไม่มีภาระที่จะครุ่นคิดถึงมัน

     อย่ามอบอุดมคติใดแก่ข้าพเจ้าเพื่อจะออกแบบอุดมคติของประเทศ

      ข้าพเจ้าเป็นเพียงนักลงทุน
      ที่มีผลกำไรสำหรับเวิ้งวงเป็นคติอันอุดมเท่านั้น


2.   ( ข้าพเจ้าถอนหายใจ )
      เมื่อใดการฟอกฝันและกรรมอันอำพรางของข้าพเจ้าบรรลุเป้าหมาย
      เมื่อนั้นข้าพเจ้าจะวางมือไปจากภาวะและภาระอันน่าเหน็ดหน่ายนี้เสียที



3.   ใช่..น่าจะเป็นอย่างที่ท่านว่า..
       ว่า..



       ชาติหน้า !