9 พฤศจิกายน 2547 19:03 น.

เรื่องสั้นยาว รอยวัน ตอนที่ 8 ตอนหลัง

ก่อพงษ์ พงษพรชาญวิชช์

OOOO

	ไข่เขียดเก็บซ่อนความแคลงใจไว้เร้นลึก  อาจเพราะเห็นว่าฟังจากคนอื่นบางทีจะยิ่งทำให้ความรู้สึกแย่ลงไปอีก   แม้กับนุช  คนที่รอยสนิทสนมที่สุดไข่ก็จะไม่ถามให้ใครขุ่นใจ

	ผู้ใหญ่ครับ  แถบนี้   ใกล้ๆ เรานี่   มีใครทำเกษตรธรรมชาติไหม   ผู้ใหญ่เขียวผู้นำหมู่บ้านที่ไข่เขียดรู้จักและสนิทด้วยเป็นคนแรกในพื้นที่ทำงาน  นิ่งนึกอยู่ครู่สั้น ๆ ก่อนเอ่ย

	เกษตรธรรมชาติแบบที่เราไปดูงานที่พิจิตรมานั่นใช่ไหม  เอ้า นี่ครับน้ำเย็น  แม่บ้านทำน้ำใบเตย หอมเย็นชื่นใจดีครับ แม่บ้านผู้ใหญ่เขียวยิ้มรับก่อนละไปทำงานทางหลังบ้านไม้ใต้ถุนสูง พื้นซีเมนต์กว้าง

	ขอบคุณครับผม   เกษตรธรรมชาติหรือแบบ ใกล้เคียงก็ได้ 

	ผมเห็นมีที่สำโรงชัย ลพบุรีนะ เลาะไร่ข้าวโพด ตามแนวเขาลูกนี้ไปไม่ไกลก็ถึง  ถ้าคุณจะไปเดี๋ยวผมให้น้องเขยผมพาไป

	น้องเขยของผู้ใหญ่เขียวควบม้า MTX นำหน้าม้าแกลบของไข่   พาลัดเลาะถนนแดงที่ตัดไปตามไร่ข้าวโพดเพื่อจะไปดูงานเกษตรธรรมชาติตามที่ผู้ใหญ่เขียวแนะไว้    ทางบางตอนตัดขึ้นเขาเพื่อข้ามฟากเขตจังหวัด  และก่อนถึงทางลาดชันและไม่สะดวกน้องเขยผู้ใหญ่ก็คุมม้าญี่ปุ่นเข้ามาเคียงและบอกสภาพทาง   ไข่เขียดรู้สึกมันมากกว่าที่จะหวาด   การคุมรถเครื่องไต่ทางวิบากด้วยหินคมแข็งลาดชันคงเป็นความรู้สึกท้าทายอย่างหนึ่งของวัยมั้ง  -แท้จริงมีทางลูกรังเรียบครับ  หากวิจิตรเลือกเอาทางนั้นพาไปถึงจุดหมาย

	พี่จะไปทำไมที่นั่น  วิจิตรถามเมื่อลงเขาเข้าสู่ทางโล่งเรียบแบบโรยลูกรัง

	ไปดูงาน  บางทีอาจพาผู้นำชาวบ้านคนอื่นๆไปศึกษาเรียนรู้

	ผมเข้าใจแล้ว  งั้นเชิญพี่ตามสะดวก  ไปถึงแล้วผมจะแนะนำให้รู้จักเขา  ญาติของผมเองแหละ  มีคนไปกวนแกเรื่องไม้ อยู่หลายหน   ถ้าไม่มีอะไรก็คงไม่มีปัญหา  แกเป็นคนใจดี
	
	แล้วไข่เขียดก็ได้รู้จักกับญาติของวิจิตรผู้ทำเกษตรแบบวัว ป่า นาข้าว    เขาพาพักค้างพูดคุยกับเจ้าของสวนเกษตรที่นั่นหนึ่งคืนหนึ่งวันก่อนลาจากเพื่อไปดูงานแหล่งใหม่ต่อไปอีก

	ไข่เขียดเก็บรวบรวมเรื่องราวชีวิตของคนที่ได้พบ  คนผู้ยืนอยู่ด้วยลำแข็งตนบนถนนสายการเกษตรมีอยู่มากมาย  คนเหล่านี้แหละที่เลี้ยงสังคมไม่ให้แร้นแค้น  งานของเขาหล่อเลี้ยงผืนแผ่นดินไม่ให้แห้งผาก   แต่เขาก็พอใจที่จะอยู่เงียบ ๆ มีกินแบบเงียบ ๆ  เอื้อคนอื่นอย่างเงียบ  ๆ   -สมุดบันทึกของไข่เขียดปิดแผ่นสุดท้ายไปหลายเล่ม และฟิลม์ก็เก็บภาพนั้นไว้มากพอที่จะเอื้อคนอีกมากที่หัวใจต้องการการเกื้อกูล

	เมื่อกลับมาจากดูงานแต่ละที่ไข่เขียดแวะเล่าให้ผู้ใหญ่เขียวได้ฟัง   ถ้อยคำของวิจิตรสมทบเข้าอีกทำให้ผู้ใหญ่อยากไปด้วย  หนต่อมาชาวบ้านจึงได้เห็นรถเครื่อง 2 คัน คนสามคนเดินทางไกลบ้างใกล้บ้างดูงานการเกษตรในวิถีของการพึ่งลำแข้งตนเองแล้วยืนหยัดอยู่ได้อย่างเต็มศักดิ์  - มีโฮกาสไข่เขียดคงเอาบันทึกของเขาที่เขียนถึงการท่องเส้นทางเกษตรทางเลือกมาให้อ่านครับ

	หลังจากลุยที่โน่นที่นี่อยู่หลายวันไข่เขียดก็กลับเข้าสำนักงานสนามเพื่อประชุมกลางเดือนตามปฏิทิน  

 มีจดหมายจากไอ้รอยมาหาเอ็ง  พี่อ้วนยื่นจดหมายอากาศให้ไข่เขียด

ขอบคุณครับพี่  ประชุมสามโมงตรงใช่ไหมครับ

อือ..แต่คงเริ่มช้าหน่อยวันนี้พรรคพวกโทรมาว่าอาจมาถึงช้าซักสามสิบนาที  รถยางรั่ว

งั้นผมหามุมอ่านจดหมายซักหน่อย  เหลือเวลาอีกร่วม 20 นาทีจะสามโมง

เออ

	จดหมายจากรอย   ไม่มีน้ำเสียงใดๆที่แปร่งเพี้ยนไปจากที่ไข่เขียดเคยรับและรู้   เธอเล่าเรื่องที่โน่นให้ฟัง จดหมายก็จบอย่างปกติ   เพียงแต่เธอว่าบางทีอาจจะต้องเลื่อนกำหนดกลับออกไปอีก

	ไข่เขียดพับจดหมายเก็บแล้วกลับไปห้องนั่งเล่นของสำนักงาน

	เป็นไงวะข่าวคราวทางไกล พี่อ้วนถามดูสนใจจริงจัง

	เรื่อย ๆ ครับ ไม่มีอะไรมากนอกจากว่าอาจเลื่อนช่วงเวลาเตรียมงานออกไป

	เอ็งยังเคืองพี่อยู่ไหมวะไข่

	เคืองอะไรกันพี่  ผมเพลินมากกว่าได้คุยกันออกรส

	ดีว่ะ  พี่นิยมใจเอ็ง  เรื่องผู้หญิงนี่บางทีเราก็เข้าใจเขายาก  พี่ก็จะพูดแค่นี้แหละ  เอ็งดูเอาแล้วกัน

	ไข่เขียดยิ้มกับถ้อยคำของพี่ใหญ่และยังนั่งพลิกหน้านิตยสาร ส่วนพี่อ้วนพูดเสร็จก็ผละไปเตรียมประชุมที่ห้องประชุม  เมื่อสมาชิกมาครบ   การพูดคุยเป็นการเป็นงานก็เริ่มทันที

	เอ้า  ขึ้นอะเจ็นด้าหน่อยไข่เขียด  เรื่องที่หนึ่ง สรุปความก้าวหน้าของงานพืนที่  สองเรื่องพื้นที่ทำงานใหม่ที่ฟิลิปปินส์ สามการเตรียมปิดพื้นที่ทำงานในประเทศไทยภายในสามปีข้างหน้า และเรื่องอื่น ๆ 

	การพูดคุยเรื่องงานดุและเด็ดด้วยเหตุด้วยผล ด้วยข้อมูล  เหมือนมีอารมณ์แต่ก็ไม่ใช่  ทุกคนที่ทำงานด้านพัฒนาชนบทแม้มีอัตตาที่ยกไว้สูงแต่ก็เปิดช่องให้เพื่อนวิพากษ์ได้ด้วย เมื่อมีข้อสรุปในแต่ละเรื่อง ข้อสรุปนั้นจึงเป็นของทุกคน งานก็เป็นงานของทุกคน

	ทีนี้มาเรื่องอื่น ๆ  เรื่องสุดท้าย   อาจไม่สุดท้ายก็ได้   ผู้อำนวยการให้แจ้งว่าท่านจะไปฟิลิปปินส์ต้นเดือนหน้าใครอยากไปบ้างมีโควต้า 2 ที่ คือหัวหน้าสำนักงานสนามกับผู้ประสานงานสนามอีก 1

	ผมเสนอไข่เขียด เพื่อนร่วมงานที่ช่วยคลี่คลายบรรยากาศเครียดในคืนดวลคีย์บอร์ดกับกีตาร์ออกความเห็น

	ผมขอสละสิทธิ์ เขียดแจ้งโดยเกือบฉับพลัน

	ทำไมวะพี่อ้วนหันมาถาม

	ผมอยากลุยงานในหมู่บ้าน  ในนี้ยังมีอีกหลายเรื่องที่ผมคงสนใจมากกว่าฟิลิปปินส์

	ดีมากอ้ายน้อง งั้นใครจะไปบอกมา

	เพื่อนในสำนักงานสนามไม่มีใครเสนอตัวไป  
เมื่อเวลาเดินทางมาถึง พี่อ้วนกับนุชได้ไปพร้อมกับผู้อำนวยการ เพื่อเยี่ยมทีมทำงานที่โน่น  ส่วนไข่เขียด และ คนอื่นๆ ก็ลุยคลุกฝุ่นในหมู่บ้านไร่ข้าวโพดในงานของตนของตนต่อ

	OOO


ไข่เขียดแวะบ้านผู้ใหญ่เขียวอีกครั้งก่อนที่จะไปบ้านน้องเขยของผู้ใหญ่

ผู้ใหญ่จำรอยวันได้ไหมครับ 

ผมจำได้ว่าเธอย้ายไปทำงานที่ลาดยาวเข้าปีที่ 2 นี่แหละ  ชาวบ้านทุกคนก็คงจำเธอได้

ตอนนี้เขาไปทำงานที่ฟิลิปปินส์นะครับ

เหรอ  เก่งนะ  ตอนทำงานที่นี่ผู้อำนวยการยังแวะมาเยี่ยมบ่อย ๆ เขาเข้ากับชาวบ้านเก่งมาก

 เธอคงอยู่ที่โน่นหลายเดือนล่ะ   อืม ..ผู้ใหญ่ครับวันนี้วิจิตรนัดผมไปดูงานเกษตรสวนครัวบ้านบึงสามพัน  เพชรบูรณ์ แล้วจะกลับมาเล่าสู่ฟังนะครับ


	การเดินทางหนท้ายสุดนี้ค่อนข้างสะดวกเพราะถนนหนทางดีมาก  แม้หลายช่วงเป็นถนนโรยกรวดก็ไม่ถึงกับวิบาก  ไข่เขียดได้เรื่องราวการทำการเกษตรสวนครัวบนพื้นที่จำกัดของชาวบ้านอีกหนึ่งเรื่องใหญ่   ทุกที่ที่วิจิตรพาไปดูเป็นแหล่งดูงานได้อย่างเยี่ยมยอด  อืม..เขามีอะไรมากกว่าที่ไข่เขียดรู้จักเสียอีก  
	

	ถ้าให้วิจิตรทำงานแทนผมเอาไหม การพูดคุยก่อนอาหารมื้อเย็นที่บ้านของน้องเขยผู้ใหญ่ เริ่มขึ้นง่าย ๆ อย่างนั้น   ภรรยาของเขาค่อยทยอยยกของกินออกมา  ปิดท้ายด้วยน้ำเย็นขันใหญ่ ก่อนลงนั่งกินข้าวที่แคร่ไม้ไผ่ด้วยกัน แม่บ้านปล่อยให้ผู้ชายคุย เธอกินไปยิ้มไป

	พูดเล่นหรือครับ  เขาจะสนใจผมหรือ แค่ชาวบ้านธรรมดา

	ไม่ธรรมดาหรอกครับ  ดูคุณเข้าใจงานนี้ไม่น้อย

	ผมเคยทำงานช่วยคุณรอยวรรณตอนเธอทำงานอยู่ที่นี่

	อ้าวเหรอ  มิน่าเล่าวิจิตรจึงดูเหมือนอ่านใจผมออกหลายอย่าง

	ชูผมมากไปมั้งครับคุณไข่    ผมจำมาจากคุณรอยวรรณทั้งนั้น

	ผมพูดจริงครับ

	รอยวรรณมาอยู่นี่ชาวบ้านรักทุกคน   เธอพักอยู่บ้านผมเอง  ไม่รังเกียจชาวบ้านเลย มีอะไรก็กินกัน   แต่ถ้าเรื่องพูดจาเรื่องเหตุผล เธอไม่ยอมใครง่าย ๆ สองสามวันก่อนพวกเรายังพูดถึงเธอกันอยู่เลย   กองทุนหมู่บ้านนี่เธอก็พาไปดูงานแล้วกลับมาทำกัน  ชาวบ้านได้พึ่งกองทุนนี่สร้างอาชีพกันหลายล่ะ

	อืม..น่าดีใจแทนเธอนะ

	คุณไข่เขียดเป็นคนทางไหนหรือ

	ผมมาจากทางโน้นครับเทือกเขาภูพาน

	อ้าว  ทางเดียวกับคุณรอยวรรณนี่

	ครับผม เราเคยเรียนด้วยกันด้วย

	ไปๆ มาๆ ก็คนกันเองนี่เอง  คุณยังโสดใช่ไหม

	โสดครับ

	เป็นโสดน่ะดีแล้ว  อยากทำอะไรก็ได้ทำ  มีครอบครัวล่ะก็ทำอะไรตามใจไม่ได้

	แต่มีครอบครัวก็ได้ทำอะไร ๆ  ที่คนโสดทำไม่ได้ตั้งหลายอย่าง

	ฮ่า ๆ อะไรบ้างละ

	มีลูกเอง

	เออจริง
	

	อาหารมือเย็นที่บ้านของวิจิตรง่าย ๆ แต่อร่อยยากจะลืม    เมนูเย็น  :   แกงขี้เหล็กทรงเครื่อง   หนังวัวเผาทุบกินกะวิสกี้ข้าวเหนียวและน้ำพริกปลาร้า   ข้าวหมดหม้อ-บ่รู้ตัว

-ฮา				
7 พฤศจิกายน 2547 22:57 น.

เรื่องสั้นยาว รอยวัน ตอนที่ 8 เสี้ยวแรก

ก่อพงษ์ พงษพรชาญวิชช์

ตอนที่  8  รอยวัน

	ไข่เขียดโดยสารรถประจำทางเข้าสำนักงานใหญ่ในตัวจังหวัดพร้อมกับรอยและนุชในเช้ารุ่งขึ้น  รอยพาไข่เขียดไปพบผู้อำนวยการแล้วเธอก็ขอลากลับพื้นที่ทำงานที่อำเภอลาดยาว

	คุณเป็นเพื่อนกับรอยวรรณใช่ไหมครับ ผู้อำนวยการชาวอเมริกันพูดไทยชัดเจนมาก

	ครับผม  เธอเป็นเพื่อนร่วมชั้นเรียนในวัยเด็กของผม

	เขาพูดถึงคุณอย่างชื่นชมนะ

	หรือครับ  เธอเป็นเพื่อนที่ดีมากๆ ครับ

	ดีมาก   คุณไข่เขียดพูดภาษาอังกฤษได้ไหม

	นิดหน่อยครับ   รอยวรรณน่ะปร๋อยเลยล่ะเธอเก่งมาตั้งแต่ชั้นประถม  ตอนนั้นผมยังลอกคำอ่านภาษาอังกะหริดจากเธออยู่เลย

	คุณไข่เขียดถ่อมตัวมั้งครับ  รอยวรรณว่าคุณพูดเก่ง
	
	เมื่อสัญญาการจ้างงานมีผลไข่เขียดก็เดินทางกลับพื้นที่ทำงานทันที  ฝังตัวในหมู่บ้าน  เรียนรู้จากชาวบ้าน ประสานงานการศึกษาดูงานของผู้นำชาวบ้าน  เก็บรวบรวมข้อมูล  ร่วมวิเคราะห์ปัญหาชุมชนกับผู้นำชาวบ้าน ฯลฯ  งานน่าสนุกทั้งนั้น  ไข่เขียดเพลิดเพลิน   เพลินจนลืมไปว่าส่วนหนึ่งที่ตนเองมาทำงานที่นี่คือผู้หญิงคนหนึ่ง  ที่ชื่อรอยวรรณ

	ไข่เขียดเข้ามาสำนักงานสนามเพื่อประชุมกลางเดือนจึงทราบว่ารอยวรรณเดินทางไปฟิลิปปินส์แล้วจากจดหมายที่เธอฝากมากับเพื่อน

	เป็นไงวะไข่เขียด  ทำไมเอ็งปล่อยผู้หญิงตัวคนเดียวไปไกลตาอย่างนั้น  

	โธ่พี่อ้วน  ผมมีสิทธิ์อะไรในตัวเธอหรือครับ

	ม่าย..  บางทีถ้าเอ็งบอกว่าไม่ไปได้ไหมไอ้รอยมันอาจจะอยู่

	ถ้อรอยอยากอยู่เธอก็คงไม่ไป เพื่อนร่วมงานอีกคนแย้งพี่อ้วน

	เอ็งเคยได้ยินเพลงที่เนื้อร้องมันว่า สามวันจาก  นารีเป็นอื่นไหมวะ

เคยพี่   แต่เป็นเว้นวรรคแบบ     สามวันจากนารี   เราเป็นอื่น

ฮ่า  ๆ เอิ๊ก  เสียงหลายในวงสนทนา

 การพูดคุยนอกรอบเรื่องความรักภายหลังการประชุมกลางเดือนออกมีรสชาติมากขึ้นเรื่อย ๆ เมื่อเพื่อนร่วมงานทยอยลำเลียงเครื่องดื่มมีดิกรีออกมาวางบนโต๊ะเตี้ยกลางห้อง  พี่อ้วนยกคีย์บอร์ดมีลำโพงในตัวออกมาวางและเริ่มพรมนิ้ว  สลับกับยกแก้วแอลกอฮอล์ขึ้นกรึ๊บ

เองร้องเพลงได้ใช่ไหมไข่เขียด  ร้องให้ฟังซักเพลงซี

เสียงกะลาแตก   พี่ไม่รังเกียจใช่ไหม

เหอะน่า  ร้องเลย


เพื่อนในวงสนทนาได้สลับกันเป็นนักร้องเกือบทุกคน  และถ้าวันนี้มีเพื่อนร่วมงานจากต่างพื้นที่ทำงานมาร่วมวงด้วยบรรยากาศของการพูดคุยเรื่องชีวิตอาจจะสนุกต่างไปอีกแบบ

ไอ้น้อง  เอ็งรักรอยมันมากไหม

ทำไมล่ะครับ

อย่าโกรธพี่นะถ้าพี่จะบอกความจริงกับเอ็ง น้ำเสียงนั้นเจือดีกรีแน่

บอกมาเลยพี่   ผมเป็นลูกผู้ชายพอ  อย่างมากก็ซึมเท่านั้นแหละ

ดี   เอ็งทำใจไว้เลยนะ   ไอ้รอยนะเป็นตัวจริงของผู้อำนวยการที่สำนักงานใหญ่  เอ็งพอจะเข้าใจไหม

ผมโง่นะพี่

เฮ้ยอย่าแกล้งโง่สิ

เขาอยู่ด้วยกันมาสองปีแล้ว

งั้น..อ้ายไข่ออกอาการอึ้งกิมกี่

ทำไมพี่ถึงเชียร์เอ็งกับรอยวรรณน่ะหรือ เสียงจากอิเล็คโทนพลันเงียบ

พี่เห็นผมเป็นตัวตลก

ไม่ๆ  เอ็งอย่าเพิ่งว่าอย่างนั้น

แล้วอะไรเล่า

พี่ก็อยากดูใจว่ารอยมันจะมีปฏิกิริยาอย่างไรต่อหน้าเอ็งและพี่ที่รู้เรื่องนี้

ผมไม่อยากเชื่อเลยพี่อ้วน รอยหลอกผมงั้นหรือ

ก็ไม่รู้  บางทีความรักกับการอยู่ด้วยกันมันคงเป็นคนละอย่างมั้ง  เอ็งไม่โกรธพี่นะ

ไม่หรอกพี่   ผมต้องขอบคุณพี่ต่างหาก  เอ้าดื่มกันต่อพี่  พรุ่งนี้ผมจะเข้าหมู่บ้านไม่ต้องออกมากันล่ะ

เฮ้ย  อย่าซีเรียสอย่างนั้นซิโว้ยไข่   พี่เขาลองใจเอ็ง เพื่อนร่วมงานของไข่เขียดช่วยคลายบรรยากาศที่เริ่มจะร้อนรุ่มให้เย็นลงได้

โธ่พี่  ทำไมต้องลองกันแบบนี้"

ไข่เขียดหยิบกีตาร์ของสำนักงานจากมุมห้องทำงานมาแจมคีย์บอร์ดกับพี่อ้วน ลีลาไล่รุก สอดรับ ดวลและด้นท่อน  ทำเอาเพื่อนๆในวงถึงกับเงียบกริบ   แล้วในที่สุดเมื่อถึงค่อนคืนแต่ละคนก็หามุมของตัวเองเพื่อหลับ   ปานตาย  ก่อนจะออกไปทำงานของตนตามแรงใจและสำนึกอันมั่งคงชัดเจน   ไม่มีใครอิดออดต่อเช้าวันใหม่เลยซักคน				
6 พฤศจิกายน 2547 16:15 น.

เรื่องสั้นยาว รอยวัน ตอนที่ 7 จบตอน

ก่อพงษ์ พงษพรชาญวิชช์

OOOO

	แม่ชอบน้อง ๆ นิสิตใช่ไหมครับ  ไข่เขียดถามแม่ในวันต่อ ๆ มา

	ชอบจ้ะ   และแม่ก็รู้ว่าเอ็งนึกนิยมเขา

	แม่เก่งล่ะ     แต่ผมคงนิยมในใจ เงียบๆ  ผมมีผู้หญิงที่ยิ่งกว่าชอบแล้ว

	รอยวันใช่ไหม คนถามยังทอหูกด้วยจังหวะสม่ำเสมอ ถ้าใช่บางทีเอ็งต้องรู้จักทำใจ

	ทำไมล่ะแม่

	รักแท้แพ้ใกล้ชิด  เอ็งก็เคยได้ยินใช่ไหม

	ข้อนั้นผมทำเป็นครับ  แต่แม่คงไม่ขัดใช่ไหมถ้าผมจะห่างแม่ไปซักปีสองปี  ผมอยากไปหาประสบการณ์ชีวิตอีกสักช่วง 

	เอ็งจะไปทำงานที่ภาคกลางใช่ไหม   พ่อเอ็งว่าไงล่ะ  แม่ช้าลง แล้วหันมาจ้อง

	พ่ออนุญาตครับ

	แม่ไม่ห้ามหรอก  ลูกผู้ชายก็อย่างนี้  ดิ้นรนไปข้างหน้าเรื่อย    แม่ทำใจตั้งแต่วันเอ็งเกิดแล้ว  เขียนจดหมายมาหาแม่บ่อยๆก็แล้วกัน

		
	ไข่เขียดได้งานผู้ประสานงานสนามตามที่เคยคุยกันไว้กับหน่วยงานของรอยวัน     

	ตอนแรกองค์กรกะจะให้เอ็งไปทำงานกับรอย แต่ทางนี้มีคนลาออก เอ็งเลยต้องเข้าทำแทน  หมู่บ้านซับสมบูรณ์เอ็งเคยไปแล้วใช่ไหม

	เคยไปกับรอยช่วงฝึกงานครับ

	ดีแล้ว  งั้นเอ็งลุยได้เลยศึกษาชุมชนต่อ ได้ข้อมูลแล้วคุยกันกลางเดือน   งานเป็นทีมไม่มีอะไรต้องหนักใจ  หรือถ้ามีอะไรขัดข้องคุยกับพี่และพรรคพวกได้ตลอด  เจอไอ้รอยหรือยังล่ะ

	ยังครับ   แต่เห็นเธอว่าจะมาแวะไพศาลีเสาร์นี้

	รอยมีข้อมูลทางนี้เยอะ   เอ็งคงได้เปรียบล่ะ แถมมีแรงส่งอีกด้วย  ฮ่า ๆ  รีบแต่งกันไว ๆ ก็ดี  พี่จะได้สบายใจว่าไม่มีใครหนีไปไหนอีก

	อย่าเพิ่งด่วนคาดหวังอะไรนะครับ

	เออ    พี่ตัวโตรับคำแกมหัวเราะแล้วก็ละเพื่อจะเข้าหมู่บ้านที่แกประสานงาน อยู่    ไข่เขียดเองก็ผละจากสำนักงานอำเภอเพื่อจะเข้าหมู่บ้านเริ่มงานของตนทันทีเหมือนกัน

	ทฤษฎีกับงานเดินทางมาพบกันทุกครั้งที่ลงมือทำสิ่งใด ๆ   ไม่มีหลักคิด  งานก็คงไปแบบสะเปะสะปะ  ไข่เขียดเห็นค่าของการศึกษาชัดเจนแล้ว   และแจ้งแก่ใจด้วยว่าทำไมพ่อจึงได้คล่องแคล่วนักในการคิดและทำ  รวมทั้งในการพบปะคบหาใครต่อใคร     -ใช่แล้วส่วนหนึ่งพ่อผ่านความโชคโชนในการใช้ชีวิตนั่นเอง

	ไข่เขียดเข้าหาผู้นำที่ได้รู้จักตั้งแต่คราวมาฝึกงาน  เมื่อแนะนำตัวกันแล้วก็สนิทใจได้ไม่ยาก  การศึกษาชุมชนที่สะดวกที่สุดคือการใช้ชีวิตกับเขา   ทำงานช่วย   ออกแรงช่วย  พูดคุยซักถาม  ลุยไหนลุยกัน     ปัญหาของเขาคือสิ่งที่คนทำงานสนามต้องรู้ชัด   เพื่อจะช่วยกันหาทางออกให้ได้   พลังของความร่วมมือจากความรู้ความเข้าใจตนเองของชุมชนนั้นได้ทำให้เกิดการพึ่งตนเองได้มาเกือบทุกที่ที่มีงานด้านพัฒนาชุมชน    และผู้นำที่ผ่านกระบวนการเช่นนี้มากับผู้ประสานงานสนามล้วนเป็นผู้นำหัวก้าวหน้าในการพัฒนาชุมชนของตนทั้งนั้น    แน่นอนองค์กรเอกชนพัฒนาชนบทก็ต้องถึงเวลาจากลาเมื่อชุมชนแกร่งด้วยตนเองเช่นนั้น  - เก็บจากถ้อยคำของพี่อ้วนเกือบทั้งหมด


	งานเลี้ยงเล็กๆ ต้อนรับไข่เขียดจัดในสำนักงานสนามขององค์กรในเย็นวันเสาร์   รอยวัน  นุช  และเพื่อนอีกหลายคนมาร่วมต้อนรับสมาชิกใหม่อย่างน่าอบอุ่นใจ


	พวกเอ็งจะพักค้างที่สำนักงานนี่เลยใช่ไหมพี่อ้วนหันไปถามรอยกับนุช แน่ใจนะว่าไม่กลัวผี คำถามนั้นแกมความขัน  คนจะตอบยังไม่ตอบ  แต่หันมาทางไข่เขียด  ทว่าไม่เห็นแววไหวหวั่น


งานเลี้ยงคงใกล้โรยแล้ว  เข็มสั้นนาฬิกาติดผนังของสำนักงานชี้ที่ระหว่างเลข 12 กับเลข 1
	
	ผม ยังไม่ได้บ้านเช่าครับ  ยังพักอยู่นี่   ห้องข้างบนยังว่างอีกสองนะครับ เลือกพักได้ตามใจ


	เมื่องานเลี้ยงโรยไปแล้ว สำนักงานสนามก็มีเพียงไข่เขียด  รอยวัน และนุชเท่านั้นอยู่เฝ้า   บ้านชาวบ้านรอบสำนักงานสงัดเงียบไปตั้งแต่ 5 ทุ่ม  หญิงสาวทั้งคู่อาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าแล้วหากยังไม่ขึ้นนอน นุชมานั่งที่โซฟาร์ก่อน  รอยยังเตรียมกาแฟสำหรับ 3 คน


	ไข่เขียดเปิดเพลงเพื่อชีวิตจากเครื่องเล่นเทปบนโต๊ะทำงานได้ยินเบา ๆ    เพลงอันอุดมด้วยกำลังใจกล่อมมิตรภาพกับความรักไปพร้อมกัน


	นุชอยากพูดอีกว่าดีใจมากๆ ที่ไข่กลับมา

	ผมก็ตื่นเต้นดีใจครับคุณนุช  เหมือนกลับมาพบเพื่อนเก่า

	ไข่ต้องทำสัญญาทำงาน 2  ปีใช่ไหม

	ครับผม วันจันทร์ผมต้องเข้าไปสำนักงานใหญ่เรื่องนั้นแหละ

	รอยยังไม่บอกไข่เขียดใช่ไหมว่าเธอต้องไปฟิลิปปินส์ เดือนหน้า

	ยังไม่ได้คุยอะไรกันเลยครับ

	กาแฟเสร็จแล้วค่ะ รสกลางๆนะคะ

	ขอบคุณครับ  ไข่รับถ้วยกาแฟจากรอย ต่อจากนุช  คนชงกาแฟมานั่งลงข้างเพื่อนสาวของเธอ

	คุยอะไรกันอยู่หรือคะ

	อ๋อก็เรื่องที่รอยจะไปทำงานที่ฟิลิปปินส์  เห็นว่าเธอกับไข่ยังไม่ได้คุยกันนี่

	จ้ะ..คงคุยวันนี้ล่ะ

	ไปฟิลิปปินส์หรือครับรอย

	ค่ะ ผู้อำนวยการสำนักงานใหญ่ให้รอยกับทีมงานไปเตรียมเปิดพื้นที่ทำงานที่โน่นเอาไว้   คงเป็นซัก 5 ถึง 6 เดือนก็กลับ

	นึกว่ารอยจะหนีผมไปเสียแล้ว

	ไม่หนีหรอกค่ะ   คือรอยเขียนใบสมัครไว้นานแล้วนึกว่าสำนักงานใหญ่ในต่างประเทศเขาจะยกเลิกโครงการไปแล้ว  นี่จู่ ๆ ก็เรียกตัวไปรับการอบรม  รอยกะว่าหลังจากนี้ก็จะไม่ไปไหนไกลๆอีก   ไข่ไม่ว่ารอยนะคะ   ที่พอไข่เขียดมารอยวันก็จะไป

	ผมเข้าใจครับรอย   ขอเอาใจช่วยด้วยให้งานลุล่วง ด้วยดี   ผมเลือกที่จะมาหาประสบการณ์ชีวิตแล้วยังไงผมก็พร้อมรับและลุย

	รอยสบายใจขึ้นล่ะ  รู้ไหมรอยห่วงความรู้สึกของไข่มากนะคะ

	นี่เป็นสิ่งที่ผมอยากพูดว่าผมปลื้มใจที่หัวใจของผมมีความหมายต่อใครบ้างซักคน  อืมคุณนุชท่าทางจะง่วงมากแล้ว  ถ้าไม่ขึ้นนอนข้างบนผมเอาหมอนกับผ้าห่มลงมาให้นะครับ  นอนที่โซฟาข้างล่างนี่ก็ได้   รอยด้วยไหมครับ

	ดีเหมือนกันค่ะ  แต่เดี๋ยวรอยช่วยด้วยค่ะ

	ทั้งรอยและไข่เขียดช่วยกันหอบหมอน ผ้าปูที่นอนและผ้าห่มจากห้องนอนข้างบนลงมาเตรียมที่นอนให้เพื่อน  แล้วนุชก็หลับโดยง่ายดาย  ข้างๆกันนั้นเอง
	ส่วนเพื่อนเก่ายังคุยกันต่อ


	ไข่คะเรื่องมันเป็นอย่างนี้นะคะ  คือคนอื่น ๆ ยังคงไม่ได้พูดคุยกันให้ชัดว่าสำนักงานประเทศไทยทั้งหมดจะปิดตัวลงภายในไม่เกิน 3 ปีนี้  องค์กรใหญ่ในอเมริกาจะเปิดพื้นที่ในฟิลิปปินส์แทน

	แล้วทำไมเขาเรียกตัวผมมาทำงานทั้งที่กำลังจะปิดพื้นที่ทำงานลงล่ะรอย

	มีคนเก่าลาออกไปทำธุรกิจค่ะ  และงานหลายอย่างยังต้องมีการดำเนินการต่อ องค์กรเลยเรียกตัวคุณมา  เพราะเห็นว่าอย่างน้อยคุณก็เคยรู้จักพื้นที่แถบนี้

	แล้วพี่อ้วนรู้เรื่องนี้ไหมรอย

	รู้ค่ะ เพราะเพิ่งคุยกับผู้อำนวยการเมื่อไม่นานนี้เอง

	ถ้าเตรียมปิดพื้นที่ทำงาน ก็แสดงว่าเราไม่จำเป็นต้องเริ่มงานใหม่ก็ได้

	ก็คงอย่างนั้นมั้งคะ นอกจากทีมงานเห็นว่ามีสิ่งที่ต้องเริ่มจริงๆ

	ผมคิดว่าชาวบ้านและผู้นำชาวบ้านในพื้นที่ที่เราประสานงานอยู่มีความสามารถสูงและคล่องตัวในการประสานงานกับแหล่งทุนได้เอง  และพี่อ้วนก็ว่าการรวมตัวขององค์กรชาวบ้านนั้นค่อนข้างเข้มแข็งแล้ว

	ค่ะ  หลายฝ่ายก็วิเคราะห์ออกทางบวกอย่างนั้น

	งั้นผมก็เป็นเหมือนส่วนเกินไปแล้วมั้งครับรอย

	ไม่นะคะ   อย่างที่พูดล่ะว่ายังมีงานที่ต้องสานต่ออีกอย่างน้อยปีเกือบสองปี   อันนี้ต้องขอแรงไข่เขียดล่ะ

	รอยพูดอย่างนั้นผมค่อยรู้สึกดีขึ้นหน่อย


	เข็มสั้นของนาฬิกาติดผนังผ่านเลข 1 ไปนานแล้ว  ไข่เขียดขอให้หญิงสาวพักผ่อน ที่โซฟายาวใกล้กันกับนุช  ส่วนนายไข่เขียด เอาเสื่อมาปูรองด้วยผ้าปูที่นอนเขาเอนหลังพิงฝาอยู่อารักขาคนสำคัญของเขาอยู่ทั้งคืน				
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟก่อพงษ์ พงษพรชาญวิชช์
Lovings  ก่อพงษ์ พงษพรชาญวิชช์ เลิฟ 0 คน
Calendar
Lovers  1 คน เลิฟก่อพงษ์ พงษพรชาญวิชช์
Lovings  ก่อพงษ์ พงษพรชาญวิชช์ เลิฟ 1 คน
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟก่อพงษ์ พงษพรชาญวิชช์
Lovings  ก่อพงษ์ พงษพรชาญวิชช์ เลิฟ 0 คน
ไม่มีข้อความส่งถึงก่อพงษ์ พงษพรชาญวิชช์