2 มิถุนายน 2552 00:37 น.
คนกุลา
.
ต้องเก็บกี่ใจร้าวทุกคราวฝัน
ในคืนวันเหน็บหนาวกว่าคราวไหน
หนักอยู่ในไหวว่างหว่างฤทัย
ในทุกความเป็นไปที่ได้ทำ
ต่างคนก็มีความคิดจิตพิสุทธิ์
ต่างเร่งรุดสู่จุดหมายได้ตอกย้ำ
ไม่มีใครถูกกว่าใครให้จดจำ
เพียงแต่กรรมที่ลิขิตขีดเส้นทาง
จึงกอบเกลี่ยเก็บฝันของวันนี้
มิรอรีเดินทางใหม่เคยถากถาง
ใจยังหม่นเก็บงำจำอำพราง
เพราะก้าวย่างข้างหน้าต้องฝ่าฟัน
เมื่อฝันของคนกุลามาสุดสิ้น
ก็คราบินแห่งนกไฟในห้วงฝัน
ฝ่าแสงแดดแผดกล้าแห่งตาวัน
บินในวันใจเคยแกร่งล้าแรงโรย
หวังเพียงวันข้างหน้าฟ้าคงทราบ
พื้นดินอาบน้ำตาใจล้าโหย
ฟ้ายังฉ่ำอัสุชลแห่งฝนโปรย
ชื่นลมโชยกลิ่นมาลามาเติมพลัง
เก็บกอบเกลี่ยเกร็ดฝันของวันนี้
คืนไปที่ถิ่นฝันของวันหวัง
คืนไปสู่แดนสรวงแห่งรวงรัง
ดินแดนหวังแห่งนกไฟในเสรี
..........
คนกุลา
1 มิถุนายน 2552 15:22 น.
คนกุลา
.
ลา...จำใจจากลา
เมื่อมาถึงบทสุดท้าย
ใยจึงต้องฟูมฟาย
สุดท้ายปลายทางแห่งกาล
เจ็บ...ก็จำต้องเจ็บ
เก็บดวงใจร้าวราญ
หวังว่าคงจะผ่าน
ม่านฟ้าในคราฝนพรำ
หม่น...ก็รู้ว่าหม่น
ใจตนยังวนเวียนย้ำ
รอบฟ้าครามืดดำ
คืนค่ำจำใจต้องทน
ห่วง...ก็รู้ว่าห่วง
ติดบ่วงมายาดอกฝน
หลั่งหล้ามาให้ยล
ชื่นกมลถึงคราวจะลา
กลัว...ก็รู้ว่ากลัว
แสนกลัวหัวใจจะล้า
ยามเมื่อรักถักมา
พบว่าเพ้อเพียงดายเดียว
จบ...ก็คงต้องจบ
อย่ารบกวนเขาไม่เกี่ยว
ทำใจยากจริงเจียว
สุดเหลียวใครรักษาใจ
.........
คนกุลา
1 มิถุนายน 2552 11:44 น.
คนกุลา
.
ไร้ซึ่งไฟไหนเลยควันจะควั่นฟ้า
ไร้ธาราเมฆนี้จะมีไหม
ไร้ซึ่งจินตนาการผ่านแหล่งใจ
ไร้เหตุใดไหนเลยผลจะด้นตาม
ทุกสรรพสิ่งล้วนเกิดได้หมายตามเหตุ
หากขอบเขตบางอย่างไกลเกินไถ่ถาม
เมื่อเกิดผลต้องค้นเหตุทุกเขตุคาม
อย่าไปห้ามจิตใจของใครเลย
เพราะความคิดความฝันห้ามกันยาก
จนหม่นพรากขัดเขินเกินเฉลย
เพราะกานท์กลอนวอนผ่านการชมเชย
ใจก็เลยผูกพันค่อยมั่นคง
คนกุลามาอยู่นี่คงมีบ้าง
ที่อาจสร้างความใดให้ได้หลง
แต่ด้วยใจไฟฝันอันซื่อตรง
ซึ่งก็คงต้องจำจดเป็นบทเรียน
หากเราไม่ได้เจ็บจนรับรู้
แต่คนผู้ถูกกระทำเหมือนตำเสี้ยน
กวีกานท์หว่านหวังยังวนเวียน
เฝ้าฝึกเขียนร่ายคำเป็นกำนัล
จะระวังคำกล่าวทุกคราวคิด
ทุกลิขิตร้อยคำพร่ำเสกสันต์
จะระลึกตรึกทุกคราที่จาบัลย์
เพราะรู้อันตรายมีที่ร่ายคำ
.....................
หน้าส่วนตัว
1125
