22 ธันวาคม 2551 22:01 น.
ครูพิม
รักควรค่าแห่งใจใคร่ถนอม
ที่หวานหอมล้อมใจให้ห่วงหา
ปรารถนาเคียงใกล้ได้ชื่นตา
เสริมคุณค่าแห่งใจได้รักกัน
เราอยู่บ้านเคียงใกล้ไม่อาจรู้
พี่เฝ้าดูห่วงใยไม่บอกฉัน
คอยดูแลปัญหาสารพัน
แต่รักกันพี่แอบเพียงแนบใจ
เราคิดต่างกันนักรักขนาน
เพียงวันผ่านนานเนาฝ้าหวั่นไหว
รักเกิดก่อต่อชายที่ห่างไกล
หล่อหลอมใจเป็นหนึ่งจึงวิวาห์
วันแต่งงานพี่ร่ำคร่ำครวญไห้
แต่จนใจไม่อาจรับกลับเถิดหนา
สายเกินแก้แล้วหนนี้นะพี่ยา
รักมีค่าแค่พี่ชายน้องให้ปัน
อยากฝากคำขอโทษโปรดรับไว้
ขออย่าได้เคืองโกรธยกโทษฉัน
ที่เจ็บร้าวหนาวเหน็บเก็บจาบัลย์
สานสัมพันธ์แสนงามนามพี่น้อง
น้องมิใช่เนื้ออยู่อยู่เคียงข้าง
อย่าได้หมางอย่าได้หม่นให้พ้นหมอง
แม้นพบสาวคนใหม่ที่หมายปอง
วันแต่งดอง..แจ้งด้วย..ขอช่วยงาน..
21 ธันวาคม 2551 10:05 น.
ครูพิม
รักก่อเกิดที่ใดใจเกิดทุกข์
ห่อใจปลุกห่วงหาคราห่างหาย
หวงและห่วงคราร้างหรือห่างกาย
แสนเดียวดายคราเหงา..เฝ้ารอคอย
รักก่อเกิดที่ใดใจเกิดหวัง
เกิดพลังปลุกฤดีมิมีถอย
อุปสรรคขวางกั้นนั้นรอคอย
สองใจน้อยถากถางร่วมทางเคียง
รักก่อเกิดที่ใดใจเพียรสร้าง
บนเส้นทางห่างไกลยังใช้เสียง
ร้อยอักษรอ้อนคำพร่ำเรียบเรียง
ยินสำเนียงก็สุขนัก...ครารักกัน
รักเกิดร้างที่ใดใจเป็นทุกข์
หมดความสุขหมองหม่นเที่ยวค้นฝัน
ครารักหมดจดจำช้ำจาบัลย์
แล้วพ่นควันพิษถมจมน้ำตา
รักเกิดร้างที่ใดใจเป็นพิษ
ด้วยแรงฤทธิ์หึงหวงบ่วงปัญหา
สาดคำคมบ่มเพาะเจาะสัญญา
เคยพึ่งพาลบล้างด้วยสร้างปม
รักเกิดร้างที่ใดใจเศร้าสร้อย
รักเคยร้อยพลอยเหน็บเจ็บจนขม
สิ้นแรงหวังพังยับกลับระทม
ทุกข์จ่อมจม...ขมไหม้...ร้องไห้ครวญ
โอ้ความรัก...ความร้าย...คล้ายเพื่อนยาก
คงลำบากหากใจมัวไห้หวน
เพียงมองย้อนความนั้นหมั่นทบทวน
ทุกสิ่งล้วน...อนิจจัง....มิยั่งยืน..
17 ธันวาคม 2551 17:51 น.
ครูพิม
ลมหนาวล่องต้องใจให้เหน็บหนาว
มองฟ้าพราวดาวแต้มแซมฟ้าสวย
ระยิบยับจับตาฟ้าอำนวย
ตระการด้วยแสงวับระยับงาม
ก่อกองไฟสุมฟืนยื่นมือผิง
ขออุ่นอิงพิงเสาเผาข้าวหลาม
หอมกะทิกรุ่นกรุ่นอุ่นทุกยาม
หลายมือตามยื่นมาพร้อมหน้ากัน
มีเผือกมันเผาไฟได้ลองลิ้ม
แบ่งกันชิมอิ่มดีมีสุขสันต์
บ้างจี่ข้าวทาไข่ใส่เกลือกัน
เธอและฉันแบ่งเอื้อมาเจือจาน
มีกล้วยสุกหนึ่งหวีญาติพี่น้อง
ต่างหมายปองรอชิมลิ้มรสหวาน
หลากเรื่องเล่าเว้าหมอลำร้องตำนาน
สายลมผ่านลืมหนาวชมดาวเดือน
มองดวงดาวพราวระยับจับฟ้ากว้าง
คนเดินทางมีเหงาเฝ้าเฉือดเฉือน
ฝากใจห่มพรมรักจักคอยเยือน
เพลงรักเตือนในรู้น้องอยู่คอย
ลมหนาวล่องต้องใจให้เหน็บหนาว
มองฟ้าพราวดาวใสไกลสุดสอย
อุ่นกองไฟใจหนาวร้าวหลุดลอย
อยู่ดงดอยละห้อยหา....พี่อย่าลืม..
๑๗ ธันวาคม ๒๕๕๑
15 ธันวาคม 2551 06:51 น.
ครูพิม
ชะตาชีวิตที่ผกผัน
กางกั้นหั่นใจให้ท้อถอย
แรงใจไหวหวั่นพรั่นหลุดลอย
ใจน้อยพลอยล้าปัญหาแรง
ปัญหาใดใดไม่ท้อแท้
ร่วมแก้ร่วมฝ่ามาแถลง
ใจน้องเคียงใกล้ใช่สำแดง
ฟ้าแกล้งลองใจให้อดทน
ตะวันสาดแสงแห่งวันใหม่
ก้าวไปในหล้าฝ่าลมฝน
ขวากหนามลามลุกปลุกใจตน
ไม่จนพ้นข้ามยามอรุณ
ส่งแรงให้ใจอย่าได้ล้า
ใจข้ามาใกล้ได้อุดหนุน
เติมรักฮักแพงแห่งต้นทุน
ที่ขุ่นผ่อนคลายหายหมองมัว
หมองจางลางเลือนเหมือนฟ้าสาง
ส่องทางสร้างใจหายสลัว
พี่จ๋าบอกใจอย่าได้กลัว
ยิ้มหัวตัวไกลใจแบ่งปัน
ห่วงเอ๋ยห่วงพี่นี้ยิ่งนัก
ส่งรักห่มใจคนในฝัน
ยามท้อหนอใจให้ฝ่าฟัน
มีฉัน..เคียงใกล้...อย่าได้กลัว
13 ธันวาคม 2551 00:10 น.
ครูพิม
ขอฝากจันทร์สุกสกาวบนราวฟ้า
ส่งใจหาคนไกลที่ใฝ่ฝัน
เหนื่อยและท้อขอใจได้แบ่งฝัน
ให้บางเบาเอาใจฉันนั้นดูแล
ขอเป็นผ้าซับเหงื่อเจือจานรัก
คราเหนื่อยหนักร้อนล้าอย่าท้อแท้
ขออยู่ชิดเคียงเรือนมิเชือนแช
เป็นรักแท้แห่งใจอย่าได้เลือน
ขอเป็นผ้าผืนใหญ่มอบไออุ่น
ร่วมเป็นทุนหัวใจใครจะเหมือน
ดุจเป็นดาวเคียงใกล้ได้ชิดเดือน
คราหนาวเยือนโอบกระชับรับอุ่นไอ
ขอเป็นเพลงนิทรามาขับกล่อม
ที่หวานล้อมห้อมรักมิผลักไส
คีตกานต์บรรเลงเพลงแห่งใจ
กล่อมคนไกลให้นิทราทุกราตรี
ขอเป็นหมอนนอนหนุนอุ่นใจนัก
ขอเป็นตักพักใจมิหน่ายหนี
ขอเป็นยารักษาไข้ให้คนดี
ขอแค่นี้มากไปไหม..ให้ตอบมา
แม้นจะอยู่หนใดมิไกลห่าง
บนเส้นทางห่างไกลใช่ปัญหา
จะรอคอยวันพบนั่งสบตา
หลอมชีวา..คว้าฝันสวย...ด้วยสองใจ
Calendar
Lovers
11 คน เลิฟครูพิม
หน้าส่วนตัว
5361
