22 กุมภาพันธ์ 2550 09:17 น.
ครูพิม
ที่เคยทำ ช้ำใจ ไว้แต่ก่อน
ภาพสะท้อน แจ่มชัด ไม่อาจฝืน
มาวันนี้ ใจดวงน้อย ค่อยค่อยยืน
เคยสะอื้น ร่ำหา สุดอาลัย
เมื่อก้าวเดิน ทิ้งไป ใยต้องกลับ
ไม่อาจรับ อาจทน ต่อไปได้
จึงต้องจบ พบจุดร้าง..ยอมห่างไกล
ขออย่าได้. ตามราวี เลยพี่ยา
เคยอ้อนวอน อย่าทิ้งขว้าง ไปห่างน้อง
ไม่อาจร้อง ขอสิทธิ์ เสน่หา
พี่ผลักไส ใจเจ็บ เกินเยียวยา
อย่าหวนมา ทางเก่าเก่า ให้เศร้าตรม
มาบัดนี้ พบทาง สว่างแล้ว
ดั่งดวงแก้ว สุกใส ไร้ขื่นขม
ไม่อาจรับ ฟังถ้อย ร้อยคารม
ไม่อยากจม..บ่อน้ำตา..ขอลาที
๒๑ ก.พ.๒๕๕๐
20 กุมภาพันธ์ 2550 20:52 น.
ครูพิม
ยามเหน็ดเหนื่อยเมื่อล้ากลับมาบ้าน
ได้ประสานแววตาพาใจฝัน
ที่ทำงานพบปัญหาสารพัน
แม้บางวันท้อแท้แพ้ชะตา
แม้นงานหนักเหนื่อยกายใจพร้อมสู้
ยามพี่อยู่ห่างไกลได้โทรหา
รับอิ่มอุ่นกำลังใจตามสายมา
เอ่ยวาจาฝากแรงใจให้แก่กัน
อุปสรรคใดใดในโลกนี้
หากแม้มีพี่อยู่ใกล้ก็หายหวั่น
พี่จ๋าเป็นแรงใจให้แก่กัน
พร้อมฝ่าฟันด้วยแรงไฟในศรัทธา
เราจะมาพบกันในวันนี้
พี่คนดีอย่าเปลี่ยนแววที่ห่วงหา
ยังคงความแน่แน่วในแววตา
ที่อ่อนล้า....ก็ละลาย ...ชื่นใจแทน
๑๙ กุมภาพันธ์ ๒๕๕๐
20 กุมภาพันธ์ 2550 16:14 น.
ครูพิม
กดมือถือจนท้อใจเขาไม่รับ
ให้โทรกลับก็เงียบหายจนใจเสีย
ปิดสัญญาณ ฝากข้อความ จนใจเพลีย
นี่โนเกียร์ หรือยี่ห้ออะไร ให้บอกมา
หรือยี่ห้อย่านเมียก็วานบอก
อย่ามาหลอกให้คิดถึงคนึงหา
ไม่ใส่ใจแล้วใยให้เบอร์มา
ฮึ!!!!คนบ้า ต่อไป จะไม่โทร...แล้วนะ..
ตุ๊ด...ตุ๊ด...ตุ๊ด....เป็น...ก็ไม่บอกฮะๆๆๆ
โปรดติดตามตอนต่อไป..ในก่องกิก
19 กุมภาพันธ์ 2550 21:46 น.
ครูพิม
รู้ทั้งรู้ ว่าเขา นั้นไม่รัก
ยังสมัคร รักมั่น ไม่หวั่นไหว
รู้ทั้งรู้ ว่าเขา นั้นมีใคร
แต่ดวงใจ ก็ยังเพ้อ ละเมอครวญ
แอบหวังไว้ ว่าสักวัน คงมองเห็น
ที่ซ่อนเร้น ข้างใน ใจกำสรวล
แต่ละวัน น้ำตา อาบแก้มนวล
ใจเจียนจวน จะขาด อนาถใจ
อยากเข้มแข็ง แรงกล้า อย่างบ้าบิ่น
ใจขาดวิ่น เจ็บจน ทนไม่ไหว
ล้าและท้อ รอหวัง อย่างตั้งใจ
รอหาใคร ปลอบขวัญ วันร้าวราน
มีบ้างไหม ใครคนนั้น ที่ฝันเห็น
จะมาเป็น แรงใจ ให้ห้าวหาญ
มาเกาะเกี่ยว ดวงใจ ให้เป็นทาน
สร้างสะพาน สู่ดาวใจ ไปด้วยกัน
ขอได้ไหม ใครสักคน ที่แลเห็น
และจะเป็น คนพิเศษ ที่สวรรค์
ประทานส่ง ลงมา ในเร็ววัน
ช่วยตัวฉัน พ้นบ่วง ห้วงทุกข์ทน..
19 กุมภาพันธ์ 2550 13:05 น.
ครูพิม
ซ่อนน้ำตาเอาไว้อย่าให้เห็น
ซ่อนลำเค็ญซ่อนความท้อคราทุกข์ถม
ซ่อนคำเอ่ยเคยอ้างซ่อนอารมณ์
ซ่อนให้จมฝั่งดิน...จนสิ้นอาย
สลัดทิ้งความทุกข์ท้ออย่ารอให้
ผู้ใดใดมาช่วยนะโฉมฉาย
ช่วยตัวเองก่อนตัวจะต้องตาย
หลอมละลายเพราะทุกข์ท้อที่ก่อตัว
ฟ้าหลังฝนสดใสสวยงามนัก
แจ้งประจักษ์หมอกหม่นปนสลัว
สว่างแล้วแก้วตาเจ้าอย่ากลัว
จงยิ้มหัว...ลุกขึ้นรับ..กับตะวัน
เก็บเรื่องร้ายหลายเรื่องเปลืองความคิด
เก็บให้มิดอย่ามัวเพ้อละเมอฝัน
เก็บดวงใจแล้วก้าวย่างพร้อมฝ่าฟัน
เพื่อเก็บฝัน..งดงาม...ตามใจตน...
ทุกข์อย่าท้อ ท้ออย่าถอย คอยแต่หวัง
เติมพลัง แล้วก้าวเดิน อีกสักหน
มีใจมั่น ฟันฝ่า ฟ้ามืดมน
เธอคือคน เก่งกล้า ท้าตะวัน..
Calendar
Lovers
11 คน เลิฟครูพิม
หน้าส่วนตัว
948
