21 ตุลาคม 2547 18:53 น.
ดาหลา & ปะการัง
เดือนเพ็ญ สิบสอง น้ำเจิ่งนอง
ฉันเฝ้ามอง หาคนดีปี แล้วปีเล่า
แต่ก็เหงา เหลือเกิน เพราะไร้เงา
ที่เคยเฝ้ามองประคอง กระทงธาร
ลอยกระทง ส่งทุกข์ไป กับแม่คงคา
ลำนาวา น้ำเนืองนอง สองตลิ่ง
นำกระทง ใบน้อยปล่อย ไปจามจริง
ขอฝากแม่ คงคาทิ้ง รักไม่จิงเธอ
รอเธอรอ มาลอยกระทง โคมลอยนั่น
มองความฝัน ร่อยอารยธรรม แต่เนิ่นนาน
หวั่นใจแท้ ปีนี้ ไร้คู่ แสนร้าวราน
เพราะไร้เธอ เคียงข้าง กาย
ไม่อยาก เห็นรอยอดีตที่กรีดใจ
เธอจากไป พร้อม ใจที่ แหลกสลาย
ก้มหน้าร่ำให้ ใจเจียนมะลาย
เธอเธอไป ไร้ ร่องรอย
ดาหลา เพ้อหา เพลา ลอยกระทง....... ซะ........แร้ว
ดาหลา & ปะการัง
21-10-2004
21 ตุลาคม 2547 12:05 น.
ดาหลา & ปะการัง
เกิดเป็นคน ครบมา สามสิบสอง
พ่อประคอง แม่โอบอุ้ม แลชูเจ้า
แต่ละย่าง ก้าวย่ำ บนโลกเรา
หาเงื่อนไข อะไร เป็นไม่มี
สองมือท่าน เพียรสมสร้าง แนวความคิด
สะสมจิต ใฝ่ดี แต้มสีสัน
ก้าวเดินเรียบ เรียบเฉียบ เนี๊ยบตามกัน
พ่อแม่ดัน ให้ดีมีศรี ต่อชีวัน
เมื่อเติบใหญ่ ผูกใจ ใฝ่หาทรัพย์
ความคิดจับ ลึกใจ ให้โลภหลง
รี่รีบรับ จับวาง ดั่งจำนงค์
ต่อตัวตน ตามเติบโต โอ้อัตตา
ตั้งหน้า ตามหา ตัณหาเร้า
ไม่สุขเศร้า เร้าละโมบ ครอบงำ
เพราะคิดไว้ ยิ่งใหญ่ ใคร ใครจำ
เงินตราไซร้ สิ่งจำเป็น สำหรับตน
สร้างอำนาจ ระบาด คาดหวังไว้
ต้องยิ่งใหญ่ ปฐพี มีใครอ้าง
ผู้ยิ่งใหญ่ เข่นฆ่า ประกาศกร้าว
ความเลว ให้บาป ตราบจนตาย..
ดาหลา & ปะการัง
21-10-2004
20 ตุลาคม 2547 20:26 น.
ดาหลา & ปะการัง
คนทุกคน เกิดมาพร้อม กับปัญหา
แรลืมตา หายใจไม่มีเงื่อนไข
วิสัยกว้าง สร้างอำนาจที่บาดใหญ่
ก่อกิเลส ตัณหา ลาภะน่าขบขัน
เกียรติยศ อำนาจ สรรเสริญ
จักจำเริญได้ด้วย ฆ่าเข่นมัน
จาก ใจมักละโมบ ดั่งสลาตัน
กลายเป็นปัญหา อิจฉา ฆ่ากรรม
คนเรา เกิดมา ปัญหา ก็หลากหลาย
คงคล้ายคล้าย กัน เดินไป ไขว่คว้า
มองตามหา ความฝัน ตามกันมา
แล้ว วิ่งไป ไขว่คว้า และฆ่าฟัน
อำนาจ สรรเสริญ และ เยินยอ
ก่อเป็นกิเลส ตัณหา น่าสงสัย
เข่นฆ่ากัน ทุกวัน โลกบรรลัย
ใครทำไร ช่างเถิด ชีวิตมัน
ชีวิตฉัน เดินไป ไร้จุดหมาย
ไม่ห่างหาย ดื่มกิน ไม่สิ้นสุด
ใครจะเป็นอย่างไรช่างไร้ทุกข์
ขอเพียงกูได้เพียรกินดื่ม สุขสมใจ
19 ตุลาคม 2547 13:16 น.
ดาหลา & ปะการัง
มาเดินเล่น เกี่ยวก้อย ร้อยอรรถรส
ชมพฤษภา ภาษรภมร แลหมู่ผึ้ง
แลดอกเรือง ไรไรราว ตามรำพึง
เก็บภาพงาน อิงในฝัน พลันละเมอ
อีกตั้งนาน คนดีอย่าเพิ่ง บอกไม่ว่าง
จะขอมอบ เวลาที่เหลือ เพื่อคุณ
อยากมีกลิ่น อายที่หอม นุ่มละมุน
จะหอมกรุ่น กลิ่นอาย ละลายฝัน
คุณรู้ไหม กลิ่นไอ ความหนาวเหน็บ
มันอาจเจ๊บบ้าง แต่ สุขปนหวาน
ให้ มีหวังหวาน เคียงโฉมสคราญ
คงอิ่มสำญ ความรัก ทะลักใจ
มานะมาคนดี พี่รอ อยู่
มานะพธูศรี คนดี พี่เคียงข้าง
จะไม่เหินห่างร้าง ให้ อ้าวว้าง
กลางหนาวเหน็บ เจ๊บ เจ๊บ ที่กลางดอย
มามะมาคนดี เพียงกอดห่ม
ใจอยากให้ มา จะพาไปเดินหาฝัน
ดินแนนั้น อินทนนท์ แม่งามเหลือ
หมอกขาวๆๆ พราวงาม ทุกเมื่อ
หวังดอกรัก บานในใจใคร ได้หรือบ้าง
มานะมา ฉลองวันดี เคียงข้างพี่
มานะมี ใจสองประคอง เพียงน้องขัวญ
มานะมา ยืนเคียงกัน สุขสวรรค์
มามะมา อิงแอบ แนบหัวใจ
หากไม่มา พี่นี้ คงหนาวแน่
และคงพ่าย แพ้แรงลม ล้มหนีหาย
และจักเป็น ควาหลังเจ๊บ แทบมะลาย
เพราะรักร้าง ราไป ไร้คนใยดี
อยากไป อินทนนท์ ยามนี้ หนาวเหน๊บ เจ๊บหัวใจ
ดาหลา &ปะการัง
18-10-2004
18 ตุลาคม 2547 19:12 น.
ดาหลา & ปะการัง
ออก อาการ เหงา เศร้า อีกแล้ว
ออกอาการแบบนี้แต่เมื่อไรกัน
ออกมาแบบนี้ ใครจะรู้ อารมณ์ มัน
ว่าเกิด อะไร อีกแร้ว ล่ะ ตู
บรรยากาศ วันแสนย่ำแย่
มีข้อแม้จากเธอ เมื่อคืนนี้
ว่าให้ตัดสินใจเลือกอะไรดี
ระหว่างเน็ต เวลาที่มีกับฉัน
โห หนักใจ ทำไมข้อสอบเลือก ยาก
รักเธอมาก แต่เน็ตก็เป็นเพื่อนอยู่
แล้วจะทำอย่าไรเล่านี่ ยอดพธุ
พี่รักหนูนะคนดี อย่าทำให้หนักใจ
เดินท่ามกลาง ฝน ให้ชุ่มฉ่ำ
คิดอะไรจำได้ไหม ไอ้ อ้วนเอ๋ย
คิดจะเลือกเน็ตแล้ว แม่พธูจะเฉยเมย
เดี๋ยวไม่สเบยหรอกเอง
ไม่สบาย ประท้วงขอความเห็นใจ
จาก แม่เนื้อ อิ่ม คนดี ทีรักจ๋า
ขอ มีทั้งเธอแล้ว เน็ตและดารา
นะนะคนดี พี่ขอร้อง กลางละอองฝน
ร้องไป ตั้งนาน หาคำตอบไม่
จำไหมใจ อ้ายอ้วน เด๋วแม่งงอน
เพราะว่า ครองเน็ตเป็นเงาแม่ร้าวร้น
กลับไปเถิดง้อแม่หน่อย เด๊ยวได้เล่น
อินเตอร์เน็ต ไม่ใช่ ที่หนึ่งของชีวิต
แต่แฝงจิตใจให้ สนุก ทุกครั้งเข้า
คิดอยู่นาน งอนง้อเธอก่อนเพราะแฟนเรา
แล้ว ค่อย แว๊บแจมเน็ตอีกที่ ที่เธอ เผลอ.............
คิคิ .......ถ้ารู้จะ งอนอีกมะเนี๊ย
Lovers
0 คน เลิฟดาหลา & ปะการัง
หน้าส่วนตัว
928
