14 ตุลาคม 2547 09:18 น.
ดาหลา & ปะการัง
........บนเส้นทาง การเดินทางของคนเรา
เราเดินไป ในโลกกว้างๆๆใบนี้ ด้วย 2 เท้าของตัวเรา
พบปะผู้คนมากมาย........
บ้างก็วิ่ง บ้าง ก็ เดิน บ้างล้มลุกคลุกคลาน..........แตกต่างกันไป
.........ตัวฉัน เดินไป บนเส้นทาง เส้นนี้เหมือนกัน
เปรีบยเป็นลู่ วิ่ง ที่ มีเป้าหมาย ในการ วิ่งไป...........เช่นกัน
.........ในวันนี้ .....การเดินๆๆหยุดๆๆของชีวิต.....
..........ได้ค้นพบอะไรมากมาย.........
เรียนรู้ ตั้งแต่ลืมตามาดูโลก ที่เค้าบอกว่า โสภา และศิวิไลย์
มีความฝัน มีความหวัง มี สุข ทุกข์ เหงา เศร้า อยู่ประปราย
........ในบางเวลาที่ รู้สึกว่า ต้องการ กำลังใจ...........
เคยคิดว่าร้องขอจากผู้อื่น ...........ฉันร้องขอได้เสมอ
แล้ว ทำไม ฉันไม่ค้นหา........... กำลังใจ ตัว ฉันเอง .......ล่ะ
เพราะ การที่เราบอกว่า ต้องการกำลังใจ และฝาก คำ คำนี้ ไว้ที่คนอื่นๆๆๆๆ
แล้วคิดว่า ............เค้าจะมีให้เราได้ตลอด หรือ ???
.......ในวันนี้ .........ค้นหาความเป็นตัวของตัวเอง .....กันนะ
เพื่อที่เราจะได้เข้มแข็ง และ เดินไปข้างหน้า
แต่ละก้าวย่าง..ที่มั่นคง .......ปลอดโปร่ง........
การเรียนรู้ ที่จะค้นหาความเป็นตัวของตัวเอง ..........
ซึ่งฉันไม่รู้หรอก ว่า ค้าหาจาก ที่ใด ได้บ้าง
ฉันต้องขอบคุณ...เจ้าลุกชาย ที่ส่ง ต้นกล้า นัยนา มาให้
ฉันจึงรู้ว่า การค้น หาความเป็นตัวเอง นี่ ยาก จริงๆๆ
คงไม่ยากเกินไป ถ้าเราจะเปิด ใจของตัวเอง
ให้ค้นหา ตัวเอง.....จงอย่าบอกว่าคนอื่นเป็นกระจกส่องให้เห็นได้
..............ใช่ ไม่ปฎิเสธ ว่าจริง ...............
แต่ ทำไม เราต้อง ให้คนอื่น มาเป็นผู้ชี้ทางตรงนั้น ให้กับเรา
ทำไม ไม่เริ่มที่ตัวเราเอง ก่อน........ล่ะ
ทำอย่างไรจึงจะรู้จักตัวเอง.............
........จะเชื่อมั่นในตัวเอง ....และ......ยอมรับความคิดเห็นของผู้อื่น
........ไม่เอาตัวเองเป็นบรรทัดฐาน ...และ.....ยอมรับผู้อื่นเชื่อ บ้าง
.........คิดในสิ่งที่ทำ ทำในสิ่งที่คิด.........แต่.......ไม่เป็นคนขวางโลก.............
.......เดินไป บนทางข้างหน้า โดยมองคนรอบๆๆข้าง ทั้ง ด้านหน้าด้านหลัง ข้างๆๆเสมอ........
.....จงซื่อสัตย์ต่อ ตัวเอง............
............จงเป็นคนธรรมดาสามัญ...........ที่ไม่เหนือใคร...........
ดาหลา & ปะการัง
13 ตุลาคม 2547 16:05 น.
ดาหลา & ปะการัง
แปลกใจ ทำไม ผู้คน ให้ความสำคัญกันจังเลย
ทั้งๆที่ วันสำหรับความรัก
น่าจะมีได้ ทุกๆๆ วัน..........นะ
วันวานคืนวัาน วานนี้.........
หวานเสมอ กับเธอ คนดี ที่คิดถึง
รอคอยกันเสมอ แม้ ว่า ห่างกัน
ความห่างไม่ได้เป็นตัวแปร ที่จะทำให้ ร้าว ลึก ในหัวใจ
สิ่งที่จะทำให้เกิดรอยร้าวในหัวใจ
คือ ความคิด ของตัวเอง นั่นหล่ะ
คิอดว่า อย่านั้น อย่างนี้
และ คาด เดา อะไร ไว้ล่วงหน้าเสมอ
มันเป็นสิ่งไม่ดี เธอบอกฉัน เสมอ........ซึ่ง ฉันก็รู้.........
แล้ว ทั้ง ๆ ที่รู้ ยังคิด ทำไมกันนะ
หาคำตอบ เธอหายไป หลายวัน ติดต่อกันไม่ได้
ฉันเป็นทุก ร้อนแะกังวล.........เป็นเพราะ ฉันห่วงเธอ
วันนี้เธอกลับมา พร้อม หัวงใจ ที่เบิกบาน
แย้มยิ้มจัดสรรค์
ชีวิต และ คาด หวัง สำหรับครอบครัวเรา.......
เธอ บอกฉันว่า อีก 1 -2 วัน คุณรู้สึก ว่า มันเป็นวัน ที่พิเศษ....ไหม ?
วันแห่งความรัก ที่ ใคร ๆ นิยม ให้ดอกกุลาบกัน
ฉันตอบเธอว่า .........ไม้รู้หรอกว่า วันไหน เรียกว่า วาเลนไทน์นะคะ
ฉันไม่ใส่ ใจว่า เธอจะให้ดอกไม้ สำหรับฉันไหม
แต่ฉันใส่ใจและรู้ว่า เธอ .......มีสิ่งเดียวที่ฉันได้รับจากเธอ
คือ คำพูดจากหัวใจ........ว่า ผมรักคุณนะ
และ.....สิ่งเดียว ที่ฉันมี ให้คุณเสมอ มา........
........... ฉันรักคุณค่ะ ...........
13 ตุลาคม 2547 15:30 น.
ดาหลา & ปะการัง
เกิดอะไรอีกแล้วกันวันนี้ของฉัน
เดินไปเดินมา......วนไปและวนมา
อ่านหนังสือ .....
ทำขนมมจีนกินก้แล้ว
ล้างรถก้อแล้ว.....
หาอะไรทำก็แล้ว
ฮ่วย.............
อะไรมันจะแย่ขนาดนั้น หน๋อ
ไป....เดิน ด๋อม ๆ มอง มอง....
ร้านดอกไม้ ได้รูป สวย ๆ .........
ก็นะ ตื่นตา ตื่นใจ อีกนิด
แต่ก้ เหี่ยว ห่อ หน๋อ ใจ
ค่ำคืนแล้ว
นั่ง ๆ นอน ๆ มองหา
หา หา หา ........
มองหา ดวงดาราที่ปลายขอบฟ้า
ไม่ มี เลยนะนั่น
ฟ้าวันนี้ ช่างมองหาแสงดาวยาก ยิ่งนั่ก
ด้วยเห็นแต่ เงาจันทร์ สาย สวย
ดวงจันทร์สวยสดใส
แต่ไฉน หัวใจ เหงา
เหงา และเหงา เหลือ เกิน
เงียบและเงียบ...........ในหัวใจกระไรหน๋อ
จันทรา ครานี้ สิบห้าค่ำแล้ว
จัดดอกดวงไม้มะลิ ไป ที่ลานวัด
เตรียม ธูป เทียนหอม ดอมดอกไม้ถวายพระ
เดิน เวียน เทียนรอบ ที่ หนึ่งระลึกถึง พระทุทธเจ้าข้า
รอบที่สองระลึกไปยังพระธรรมอัศักดิ์สิทธิ
รอบสุดท้าย มาดหัวใจที่องค์พระสงฆ์ผู้ปฏิบัติธรรม
สืบทอดสืบสาน วัฒนธรรม ประเพณี
ใจเหงา ๆ ก้กลับกลายอิ่มเอม ผลแห่งบุญที่กระทำ
มองจันทรา แล้วอยากเพ้อหา หมู่ดาราฉาย
ดวงดารา งามระยัง ที่ปลายขอบฟ้า
ขอเพียงได้รับฟังว่า คิดถึง ซึ่งดวงดารา
ย้อนรอยวัน เก่า ๆๆ รูปหา เต็มดวงม่ายได้
12 ตุลาคม 2547 20:19 น.
ดาหลา & ปะการัง
อยากเขียนกลอนเว้าวอนอ้อนที่รัก
ว่ายังรักคิดถึงเธอ ละเมอหา
อยากบอกเธอ คนดีที่ปลายฟ้า
ว่า วันนี้เหงา เฝ้ารอคอย
จันทร์เอ๋ยจันทร์ที่อยู่ บนฟ้า
จะรู้บ้างไหม ใครคร่ำครวญ
มองจันทร์เห็นหน้า โอ้เนื้อนวล
เจ้า งามเย้ายวนใจให้ไหลหลง
อยากถามจันทรา เจ้าล้าไหม
คืนนี้ใจพี่ร้าวระทมแทบวายวาง
เพราะคิดถึง คนดี ไม่มีจาง
ยามที่ร้าง ห่างเธอ แสนไกล
อยากบอกไป ถึงคนดี ที่ไกล้โพ้น
ว่าคำโพน มองฟ้าเพลาเหงา
เพียรเฝ้ารอ คนดีกลับมา
รอและรอ ตามความฝัน วันที่ รอคอย
ดาหลา ละเมอ วุ้ย
12 ตุลาคม 2547 13:27 น.
ดาหลา & ปะการัง
หนาว หนาว ............
พลิกไป มาในผ้าห่ม ที่คิดว่าอุ่น
แท้นอนลุ้นต่อไป จะหนาวอีกไหมน๋อ
หนาว เฝ้ารอ พ้อ ผ้าห่มจ๋า
น่าจะเป็นฝนพรำยามนี้ ที่นคร
ประเพณีพณีงานเดือนสิยที่บ้านเธอ
ไม่รู้หรอกอะไรแต่อยากไป อยู่
อยากไป เป็นชาวเล เท่ห์ ทีตัวดำปี๋
เธอ บอกว่าเป็นชาวเล ไม่เท่ห์ นะที่รัก
เล็บจะหัก ตัวจะดำไม่ ขาวหมวยสวยอึ๋ม
กลัวหมุ่นเท่ห์ ริมเลมา ติดตรึม
และจะทั้ง งามงอน ด้วยสายตา
บอกว่าหวง และหวงแม่ดวงสมร
อยากให้นอนสบายๆๆที่ ปลายหนาว
แล้วพี่จะคล้องดารามาประดับราว
ให้แม่นวลนาง ชมราวไม่หนาวใจ
ฉันอยากเถียง ออกไป ว่าไม่ได้
อย่าปล่อย ให้นอนหนาว เคล้าเหงา
ขอเพียงเรา เอื้อมโอบ เพียงบางเบา
แล้วรักเรา จะหอมหวล รัญจวนใจ
ได้แต่เงียบ เอาไว้ เพียงในใจ
เธอบอกใ นดวงนี้พี่ รักหวงนักหนา
ไม่อยากให้ ระคายแม้เพียง สายตา
ขอเก็บคนดีไว้ เชยชม เพียงผู้เดียว
ฟังแล้วรู้ได้ ดี ว่าพี่รัก
แจ้งประจักษ์ หัวใจไม่รห่างหาย
ใจโอบเอื้อ ไม่หน่ารัก แม้ ชีพ มลาย
ขอโอบเอื้อ อรุณี พี่นี้ ทุกวี่วัน
แสนดีใจ หอรักจะไม่ร้างรัก
สุดที่รัก จะมาหา พี่คนดีจ๋า
อยากให้ ถึงคืนวัน ที่เธอมา
จะจ๊ะจ๋า คนดีพี่ ทั้งคืนวัน
ดาหลา & ปะการัง
๑๑-๑๐-๒๐๐๔
สงวนความ เรื่อยเปื่อยฯ
ให้เครดิต ภาพ จาก โรงแรม ที่ หัวหิน
หน้าส่วนตัว
Lovers
0 คน เลิฟดาหลา & ปะการัง
1080
