9 กรกฎาคม 2544 06:45 น.
ตะวัน
เมฆคล้อย..ปรอยฝน
รินหล่น..ปนฝัน
ฝันหนาว..ราวหวั่น
ทางชัน..ฝันไกล
แดดกล้า..ฟ้าเปิด
ฝันเกิด..หวั่นไหว
ล้าแดด..แผดใจ
ฝันไหว..ไร้แรง
เลิกหวั่น..ฝันเอ๋ย
เจ้าเอย..เคยแกร่ง
เปลี่ยนท้อ..ก่อแรง
ยิ้มแฉ่ง..แข่งตะวัน
8 กรกฎาคม 2544 12:41 น.
ตะวัน
แล้วมันก็เป็นได้แค่ฝันลมๆแล้งๆ
เพราะมันคือการแสดงที่เธอเสแสร้งในวันเหงา
ฉันเองที่ผิด..หลงยึดติดจนมัวเมา
มองไม่ออกว่าระหว่างเรา..มันไม่มีทาง
แค่มีเธออยู่ใกล้ก็ไหวหวั่น
แค่ความสัมพันธ์ที่เธอให้กันอยู่บ้าง
ก็อ่อนไหวสับสนจนหลงทาง
เคลิ้มไปกับสิ่งต่างๆ..ที่เธอสร้างขึ้นมา
สุดท้ายที่ต้องเจอคือต้องเจ็บ
ได้แต่เก็บเป็นความทรงจำล้ำค่า
เรื่องราวบางสิ่ง..มันไม่มีทางเป็นจริงขึ้นมา
หมาวัดกับดอกฟ้า..คือนิยายน้ำเน่า..เท่านั้นจริง
8 กรกฎาคม 2544 00:44 น.
ตะวัน
กอรักที่ปลูก
ออกลูกเป็นความคิดถึง
ความคิดถึง..แต่งงานกับความซาบซึ้ง
เกิดลูกคนหนึ่ง..ชื่อเด็กหญิงห่วงใย
หยิบปุยเมฆสีขาว
ประดับด้วยดวงดาวสีใส
วานฝากไปกับเด็กหญิงห่วงใย
นำมามอบให้..กับใครบางคนที่ไม่สบาย....หายเร็วๆนะ
26 มิถุนายน 2544 22:52 น.
ตะวัน
สายลมพรมทั่วฟ้า
ดอกหญ้าท้าแดดใส
ทุ่งกว้างทางแสนไกล
ลมปลิวไหว..ดอกไม้ไล้ลม
ฝนจางกลางแดดอ่อน
แมงปอบินว่อน..เก็บไอร้อนมาห่ม
ผีเสื้อไม่เคยเบื่อสายลม
ดอกไม้รื่นรมณ์..ผลิพรมผลิบาน
สายรุ้งรุ่งหลังฝน
ฝูงนกบินวน..ค้นหาทางผ่าน
ฝูงปลา..ไม่เคยล้าเพราะสายธาร
ธรรมชาติยิ่งนาน..ยิ่งขับขานความสุขใจ
17 มิถุนายน 2544 15:16 น.
ตะวัน
น้องของฉันฉันด่าเพราะว่ารัก
ให้แน่นหนักหนักแน่นดั่งแท่นผา
มหาลัยใช่มีแค่แต่ตำรา
รู้วิชาเอาตัวรอดคือยอดคน
ออกทำงานผ่านผู้คนหลายชนนัก
ใช่รู้จักเพียงถ้อยถักหลักเหตุผล
ต้องรู้ผ่อนอ่อนน้อมยอมถ่อมตน
คนเหนือคนใช่มือแข็งแต่แกร่งใจ
ให้รู้รักสามัคคีให้มีเพื่อน
ให้รู้เตือนใช่ขันแข่งแย่งกันใหญ่
ถึงพี่ด่าแต่ว่าเพื่อนจะเหมือนใจ
ประคองไปให้ถึงฝั่งดั่งพี่ทำ
ใครจะมองฟ้องสื่อไม่ถือเขา
หวังแค่เจ้าก้าวไปไม่ถลำ
ในเส้นทางกว้างใหญ่ไร้กรอบนำ
สมกับคำคนกล้าปัญญาชน
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟตะวัน
หน้าส่วนตัว
983
