9 กรกฎาคม 2544 06:45 น.
ตะวัน
เมฆคล้อย..ปรอยฝน
รินหล่น..ปนฝัน
ฝันหนาว..ราวหวั่น
ทางชัน..ฝันไกล
แดดกล้า..ฟ้าเปิด
ฝันเกิด..หวั่นไหว
ล้าแดด..แผดใจ
ฝันไหว..ไร้แรง
เลิกหวั่น..ฝันเอ๋ย
เจ้าเอย..เคยแกร่ง
เปลี่ยนท้อ..ก่อแรง
ยิ้มแฉ่ง..แข่งตะวัน
8 กรกฎาคม 2544 12:41 น.
ตะวัน
แล้วมันก็เป็นได้แค่ฝันลมๆแล้งๆ
เพราะมันคือการแสดงที่เธอเสแสร้งในวันเหงา
ฉันเองที่ผิด..หลงยึดติดจนมัวเมา
มองไม่ออกว่าระหว่างเรา..มันไม่มีทาง
แค่มีเธออยู่ใกล้ก็ไหวหวั่น
แค่ความสัมพันธ์ที่เธอให้กันอยู่บ้าง
ก็อ่อนไหวสับสนจนหลงทาง
เคลิ้มไปกับสิ่งต่างๆ..ที่เธอสร้างขึ้นมา
สุดท้ายที่ต้องเจอคือต้องเจ็บ
ได้แต่เก็บเป็นความทรงจำล้ำค่า
เรื่องราวบางสิ่ง..มันไม่มีทางเป็นจริงขึ้นมา
หมาวัดกับดอกฟ้า..คือนิยายน้ำเน่า..เท่านั้นจริง
8 กรกฎาคม 2544 00:44 น.
ตะวัน
กอรักที่ปลูก
ออกลูกเป็นความคิดถึง
ความคิดถึง..แต่งงานกับความซาบซึ้ง
เกิดลูกคนหนึ่ง..ชื่อเด็กหญิงห่วงใย
หยิบปุยเมฆสีขาว
ประดับด้วยดวงดาวสีใส
วานฝากไปกับเด็กหญิงห่วงใย
นำมามอบให้..กับใครบางคนที่ไม่สบาย....หายเร็วๆนะ
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟตะวัน
หน้าส่วนตัว
985
