11 ธันวาคม 2544 00:00 น.
ต้นไผ่
จุดเริ่มต้นของรักที่ตามหา
คือน้ำตาที่ใหลจากความเงียบเหงา
มองค่ำคืนที่ฉันยืนไม่มีดาว
สะอื้นไห้ปวดร้าวมากเท่าใด
เมื่อมาถึงจุดหนึ่งของความรัก
ฉันรู้จักคุณค่าความยิ่งใหญ่
ขอบคุณ...ที่สอนฉันด้วยหัวใจ
ฉันจะเก็บมันไว้...กับความรักที่มีแต่ให้ของคุณ
10 ธันวาคม 2544 23:45 น.
ต้นไผ่
ชอบกับรักแตกต่างกันที่ตรงไหน
ตอบฉันหน่อยได้ไหมถึงคุณค่า
คำว่ารักดูจริงจัง...ตลอดมา
คำว่าชอบเพียงตรึงตรา..ติดตรึงใจ
หรือจริงแล้วองศาของความต่าง
คือความห่างที่ไม่อาจควบคุมได้
คนชอบกันไม่ใกล้ชิดสนิทใจ
คนรักกันอยู่ใกล้..ทุกเวลา
10 ธันวาคม 2544 23:31 น.
ต้นไผ่
เพราะเธอคือคนของความฝัน
ฉันจึงต้องการผูกพันในวันข้างหน้า
เพราะเธอคือความหมายของกาลเวลา
ฉันจึงหยุดทุกภาพของดวงตา..ไว้ที่เธอ
10 ธันวาคม 2544 23:16 น.
ต้นไผ่
ซุกซ่อนความห่วงใยไว้ใต้หมอน
เผื่อเวลายามเธอเอนนอนหลับฝัน
มีคนหนึ่งต้องการรักและผูกพัน
มีหนึ่งคนที่ร่วมฝัน..บนเส้นทาง
จะห่วงใยในตัวเธออยู่อย่างนี้
จะกี่เดือนกี่ปีไม่หนีห่าง
รักของเรายังสดใสไม่จืดจาง
เหมือนว่ามีด้ายบางๆ..ผูกสองใจ
9 ธันวาคม 2544 01:40 น.
ต้นไผ่
ฉันเองก็ไม่ต่างกับคุณ
ยังนั่งอ่านไดอารี่เล่มเคยคุ้นแล้วร้องไห้
เนิ่นนานมาที่เขาจากฉันไป
แต่ก็ยังไม่อาจลบภาพเขาในหัวใจ..ได้ซักที
รูปใบเก่ากับความว่างเปล่าของรัก
ทำให้ฉันรู้จักกับความรู้สึกนี้
เดียวดายอ้างว้างไม่มีดี
แต่ยังอยากให้เขาคนดี..กลับมา
หน้าส่วนตัว
704
