13 กุมภาพันธ์ 2547 01:58 น.
ถนนสายเก่า รองเท้าคู่เดิม
ขอตั้งชื่อมันว่านิทานใบไม้
ถ้าเธอจะถามไถ่ถึงความเป็นไปที่รวมเป็นฉัน
อาจพัดตามแรงลมไกว- -แอบตัวร้องไห้ใต้เงาจันทร์
เปลี่ยนสีตามตะวัน หรือ มีความฝันคือฟ้าไกล
ฉันเป็นอะไรก็ได้ ที่รวมไว้ในความไหวอ่อน
ที่ชีวิตคือโลกแคบๆแห่งความเอื้ออาทร ของ ดิน ฟ้า น้ำใส
นั่นเพราะชีวิตฉันไม่เคยวนเวียนไปไหนไกล
เติบโตมาบนต้นไม้ใหญ่...ครั้นพอปลิดใบก็ร่วงสู่ดิน
ชีวิตฉันมีวัฏจักรอยู่เท่านี้
อย่าคาดหวังนักว่าฉันจะทำได้ดีในทุกสิ่ง
แม้แต่การรักเธอ....อย่าถามว่าเธอคือใครในความเป็นจริง
ฉันอาจไม่โตพอจะรู้คำตอบของทุกสิ่ง หรือรู้เท่าทันใจ
ตอบได้แค่ฉันเคยมี และยังมีเพียงโลกแคบๆใบหนึ่ง
ที่วันนี้เปิดให้เธอมาเป็นความคิดถึงอันอ่อนไหว
เธออาจมีค่ากว่าฤดูกาลที่ทำให้ฉันเปลี่ยนสีไป
ส่วนจะเป็นสีแห่งความรู้สึกสีใด--
ฉันขอให้เป็นเรื่องที่วันใหม่---จ ะ บ อ ก เ ร า ---
8 กุมภาพันธ์ 2547 00:45 น.
ถนนสายเก่า รองเท้าคู่เดิม
น่าเบือและไม่มีอะไรน่าสนใจเลยใช่ไหม
กับตัวตนและหัวใจที่ฉันเป็นอะไรไปแบบนี้
มีเพียงความเงียบงันในแววตาและท่าที
จนเหมือนหัวใจไม่เคยมี - -เพื่อรักใคร
ที่จริงฉันเคยรักคนคนหนึ่ง และรักมาก
และมันก็ยังชัดเจนจนลบยาก ไม่ว่าจะพยายามแค่ไหน
กลายเป็นต้องเรียนรู้ที่จะอยู่กับมันอย่างไม่เสียอะไรไป
นอกจากโอกาสในการรักใครไหม่อีกครั้งหนึ่ง
ไม่ใช่อยากแก้ตัวกับความเป็นฉัน
ที่ดื้อจะรักกับความฝันที่ดูเหมือนจะไปไม่ถึง
ที่ไม่เคยคิดเยียวยาแผลใจ..หรือเปลี่ยนอะไรสักครั้งหนึ่ง
เธออ่านแล้วไม่จำเป็นต้องซึ้ง หรือรู้สึกอะไร
แค่อยากให้รู้ว่าผู้หญิงคนนึงรักคนคนนึงได้มากและมาก
และหากว่ามันเป็นการลำบากที่จะรับความรู้สึกฉันไว้
ก็ขอให้ลืมฉัน อย่าสนใจกันว่าฉันยังหายใจ
ลืมให้เหมือนกับคำว่ารักฉันที่เคยให้
ที่เธอลืมไปแล้วหมดใจ...ก็พอ
6 กุมภาพันธ์ 2547 18:39 น.
ถนนสายเก่า รองเท้าคู่เดิม
ยังเป็นคนที่ไม่ค่อยเข้าใจโลก
ยังมีความคิดที่ไม่มีคนถูกโฉลกอยู่แบบนี้
เข้าใจในเหตุผลคนอื่น แต่เชื่อตัวเองก่อนทุกที
เพื่อนพากันขนานฉายาว่าself เต็มที่เอกฉันท์ทุกราย
ฉันไม่เหมาะที่จะอยู่คนเดียวแต่ก็ไม่เหมาะจะอยู่กับคนอื่น
โลกยังมีที่ให้ฉันยืน--แต่ตัวฉันกลับไร้ความหมาย
ยังพยายามปรับตัวหมุนให้ทัน แม้ชีวิตจะหมุนไป
แต่อดเหงาไม่ได้เมื่อรู้สึกถึงการเปลี่ยนไป--ของสิ่งที่คุ้นเคยมา
เหมือนรู้จักโลกน้อยลงไป เมื่อผ่านชีวิตมากขึ้น
ทั้งที่ ที่เคยผ่าน จุดที่เคยยืน ล้วนแปลกหน้า
เสียสมดุลทางใจไปแล้ว ตั้งแต่ตัดขาดชีวิตจากเธอมา
สิ่งหนึ่งที่ค้นพบคือการรักทั้งน้ำตา กับ
การอยู่อย่างหัวใจด้านชา มันไม่ต่างกัน
Calendar
Lovers
1 คน เลิฟถนนสายเก่า รองเท้าคู่เดิม
หน้าส่วนตัว
679
