18 กุมภาพันธ์ 2547 21:09 น.
ถนนสายเก่า รองเท้าคู่เดิม
ฉันเชื่อมั่นว่าเธอยังเหมือนเก่า
ว่ากี่ร้อยเงียบพันเหงาไม่ทำเธอหวั่นไหว
เหมือนที่ฉันรักเธอ--ด้วยความสมำเสมอ--ทั้งใจ
ที่แม้จะเกิดอะไร...
ความรักที่ฉันให้จะเป็นสิ่งสุดท้ายที่เปลี่ยนแปลง
เดี๋ยวจะหาว่าหวานไม่เป็น โพสท์แบบเศร้าๆ ซะส่วนใหญ่
เพราะเคยมีคนบอกเอาไว้ว่า เราเขียนกลอนเศร้าได้น่าอ่าน มากกว่า
หรือแท้ที่จริง เป็นคนเศร้าในกมลสันดานก็ไม่รู้เนอะ...... (^________^)
17 กุมภาพันธ์ 2547 21:37 น.
ถนนสายเก่า รองเท้าคู่เดิม
ฉันไม่รู้..นาฬิกาข้างฝาหยุดหมุนไปเมื่อไหร่
ปฏิทินพลิกไปถึงพ.ศ.ไหน เดือนอะไรตอนนี้
พายุฝนจะมาหรือดวงอาทิตย์ยังเจิดจ้าเหมือนทุกที
เพราะอยู่มาได้ด้วยความไม่ไยดี...ในลมหายใจ
ไม่อยากมีชีวิต....ไม่อยากปวดร้าว
ในวันที่ความอ่อนแอยังติดตามรอยเท้าไปไหนต่อไหน
ก้าวที่ผ่านมาคือน้ำตา..ก้าวข้างหน้าคือกองไฟ
ที่จะกล้าก้าวผ่านวันไหนยังไม่รู้เหมือนกัน
หยุดชีวิตไว้เพราะยังตัดสินใจอะไรไม่ได้
ตั้งสติไม่ทันต่อการจากไปต่อการไม่มีอะไรให้ฝัน
หากพรุ่งนี้จะเปลี่ยนถ่านนาฬิกา...ยังไม่รู้จะต้องปรับเวลาอีกกี่วัน
กับชีวิตที่ขาดหายไปแล้ววันนั้น...ที่เธอไป
15 กุมภาพันธ์ 2547 01:00 น.
ถนนสายเก่า รองเท้าคู่เดิม
บอกตัวเองเสมอ
ความรักไม่จำเป็นต้องพร่ำเพ้อก็ควรรู้สึกได้
เธอคงไม่เก่งเรื่องแสดงออก ถึงเรื่องในใจ
ไม่อยากเรื่องมาก เหมือนผู้หญิงทั่วไป ให้เธอว่าเอา
อยากเป็นคนรักที่ดีที่สุด
ไม่อยากไปยึดติดกับคำพูดเหมือนใครเขา
แต่...แค่ไม่เคยรู้สึกได้ ว่า เรามีเรา
เมื่อไหร่ที่นึกถึงรัก ก็รู้สึกเพียงความว่างเปล่าในการรอ
ฉันไม่กล้าถาม ที่จริงเธอรักฉันหรือเปล่า
การต้องย่ำสองเท้า....เพื่อดูว่าน้ำลึกหรือเปล่า ฉันท้อ
กลัวว่าเดินๆไป...น้ำลึกแค่ไหน เท้าก็หยั่งไม่พอ
และที่สุดตัวฉันคงต้องตายไปในการรอ...
เพราะใช้ใจเท่าไหร่ก็หยั่งไม่ลึกพอถึงใจเธอ
***ประเดิมหลังวาเลนไทน์ด้วยกลอนเศร้า อีกแระ ไม่รู้เป็นไง จับปากกาเมื่อไหร่ เขียนได้แต่เรื่องเศร้า*****
14 กุมภาพันธ์ 2547 02:49 น.
ถนนสายเก่า รองเท้าคู่เดิม
เธอ........
อยากให้เธอรัก คนที่อยู่ตรงหน้า
ขอให้เธอมองตา แล้วซึมซับความหมาย
คนๆ นี้ ไม่ได้มีข้อดีอยู่มากมาย
แต่มีความสามารถพิเศษข้อสุดท้าย คือรักเธอ
รู้ไหมว่าฉันรอเธอมาทั้งชีวิต
คนที่เคยว่างเปล่าในความคิด คว้างเพ้อ
เคยเป็นแค่ฝัน..แต่แล้ววันนี้ฉันก็ได้เจอ
มีอยู่จริงๆ คือเธอ..คนที่วาดไว้เสมอในใจ
มายืนขอความรักอยู่ตรงหน้า
เต็มใจจะร่วมใช้วันเวลา กับฉันไหม
อาจต้องเดิมพันทั้งชีวิต จากนี้ตลอดไป
เธอยินดีไหม รับใจฉันไว้ และรักกัน
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
ฉัน........
ฉันเห็นได้ผ่านแววตา
ผู้ชายธรรมดาคนนี้มีค่า..ความหมาย
เธอไม่จำเป็นที่จะต้องมีข้อดีมากมาย
ฉันต้องการเพียงคุณสมบัติข้อสุดท้าย คือ รักกัน
บังเอิญว่าเธอก็มีคุณสมบัติข้อนี้
รู้ไหมคนดี ก่อนนี้ฉันเองก็หนาว เหงาเหมือนที่เธอเป็นแบบนั้น
เคยวาดฝันว่าจะมีคนอย่างเธอมารักกัน
แต่แล้วอยู่มา วันๆ กลับกลายเป็นจริง
มองผู้ชายที่รัก มายืนอยู่ตรงหน้า
เธอรับปากฉันได้ไหมว่า จะไม่เอาหัวใจฉันไปโยนทิ้ง
สัญญานะจะอยู่เพื่อกัน...ทำความฝันให้เป็นจริง
ฉันจะดูแลเธอให้ดีกว่าทุกสิ่ง รักเธอให้มากเท่าที่หัวใจผู้หญิงพึงรักใคร
13 กุมภาพันธ์ 2547 19:56 น.
ถนนสายเก่า รองเท้าคู่เดิม
ไม่เคยรักเธอน้อยลงสักวินาที
ถึงไม่มีใครตรงนี้เธอยังมีฉัน
เหมือนโลกนี้ที่ไม่เคยขาดแสงจันทร์
เพียงแต่แสงของฉันได้เพียงส่องในคืนเงียบงันราตรี
เธอลืมหรือเปล่าว่ายังมีฉัน
ในวันที่ดวงตะวันของเธอนั้น ไม่ส่องแสงมาที่นี่
ยังคงมองเธอและส่องแสงแห่งความหวังดี
แม้ไม่เจิดจ้าในใจได้เหมือนก่อนนี้ที่เธอมีมา
ไม่อาจเอาตัวเองไปเทียบกับเขา
แค่รักเธอได้ มากว่าดวงตะวันดวงเก่า ที่ไม่เคยมาหา
เลิกเผาตัวเองในการรอเถอะนะ...พระอาทิตย์ร้อนเกินสำหรับคนธรรมดา
แสงฉันไม่สวยกว่าดาวบนฟ้า...
.แต่จะส่องสว่างอบอุ่นในดวงตาเธอตลอดไป
Calendar
Lovers
1 คน เลิฟถนนสายเก่า รองเท้าคู่เดิม
หน้าส่วนตัว
613
