15 มีนาคม 2547 18:02 น.
ถนนสายเก่า รองเท้าคู่เดิม
....หนึ่ง........
ซุกตัวอยู่ในอ้อมกอดฉันคืนนี้
พอรุ่งเช้าแล้วเธอยังจะอยู่ที่นี่ กับฉันไหม
รู้ดี ว่าจุมพิตแห่งราตรีไม่ได้ยั่งยืนอะไร
ไม่อาจเรียกร้องความผูกพันใดๆ จากเรา
อ้อมกอดอบอุ่นกับคำหวานโอบอ้อน
ไม่อาจดึงรั้งด้วยคำอาวรณ์ จากคนอาทรแห่งเหงา
มีแค่ช่วงยามที่ได้พบ เพื่อเลือนลบไปอย่างบางเบา
คํ่านั้นจะกลายเป็นแค่เรื่องเล่า ในนิทานเล่มเก่าสีดำ
เจ้าผีเสื้อกลางคืนเจ้าเอย
ปีกเจ้าคงคุ้นเคย เพื่อจะโบกบินเอ่ยพรํ่า
หว่านวาจาว่ารัก แล้วหยุดพิงพักให้ใครจำ
แต่สุดท้ายเจ้าก็ทำซํ้าๆ ไม่เอ่ยลาสักคำ แล้วก็ไป
ซุกตัวอยู่ในอ้อมกอดฉันคืนนี้
พอรุ่งเช้าเธอคงลืมบทกวี ที่เราต่างมีมอบให้
รู้ซึ้ง ว่ารสรักไม่อาจทำให้เจ้าหลงคะนึงถึงใคร
เธอผ่านทางมาแล้วผ่านไป เพื่อนำหัวใจฉันบินหายไปตามเธอ
ถนนสายเก่า รองเท้าคู่เดิม......
ผีเสื้อกลางคืนอย่างฉัน
ผ่านมาพบเธอในคืนวันแห่งความหวั่นไหว
เพียงต้องการความอบอุ่นละมุนใจ
ก่อนรุ่งเช้าจะสลายไป กับแสงแดดแรง
ไม่เคยมีใครมีอ้อมกอด....อย่างอบอุ่น
ทั้งชีวิตเคยคุ้นแต่ความอ้างว้างอันร้าง แล้ง
โอบกอดชีวิตฉันมา มีเพียงน้ำตาที่ไม่เคยเคลือบแคลง
อยู่เป็นเพื่อนฉันในคืนที่กรีดปีกอย่างโรยแรง ทุกคืนไป
ขอบคุณนะนักเดินทาง...สำหรับความอบอ่น
ฉันรักคุณ..แต่ไม่อาจอยู่เป็นของคุณได้
ชีวิตฉันคือการเดินทาง..แรมรอนอ้างว้างยังโบกบินไป
เพราะอิสระ คือลมหายใจ ที่ฉันต้องมี
ขอโทษที่ไม่อาจอยู่ที่นี่ อย่างที่คุณต้องการ
เพราะฉันอาจค่อยๆจางสีหวานๆ จนไม่สวยงามอย่างวันนี้
ขอฉันจากไป ตามอิสระที่ฉันใฝ่ อย่างเสรี
แต่ขอทิ้งปีกความรักไว้ได้ไหม..ตรงนี้...ตรงอ้อมกอดเธอ
อีกแล้ว....แอบเอากลอนที่โพสท์ตอบเขามาใส่หน้าตัวเองอีกแล้ว
คงไม่ว่าอะไรนะจ๊ะ........หนึ่ง
15 มีนาคม 2547 16:49 น.
ถนนสายเก่า รองเท้าคู่เดิม
มาให้คำสัญญาปากเปล่า
หลอกให้เราฝันหาตั้งตาฝัน
ขีดปฏิทินรอเวลามาทุกวัน
ที่จะให้เรานั้นหนุนตักเธอ
พอทวงถามเธอขอเปลี่ยนให้ซบอก
ฉันก็เลยยิ่งเพ้อพก...และเพ้อเจ้อ
นั่งนับวัน เดือนปี ได้มีเธอ
แต่ก็เก้อ...อย่างนี้ทุกทีไป
พอวันนี้มาทวงถามตามสัญญา
เธอบอกว่าชาติหน้าตอนบ่ายๆ
โธ่!คนดีหลอกพี่นี้ให้ช้ำใจ
ให้วาดหวัง....แล้วทำไม....มาหลอกกัน
สวนกระแสค่ะ........เห็นใครต่อใครมาบอกรักผู้หญิงไร้เงา ผ่านหน้าเว็บกันเยอะมาก ในช่วง 2-3 วันที่ผ่านมา
เราขอมาต่อว่าแทนได้ไหม ....มาแบบอารมณ์น้อยใจเลยนะเนี่ย.อิอิ
12 มีนาคม 2547 16:26 น.
ถนนสายเก่า รองเท้าคู่เดิม
หาว่าฉันเป็นผู้หญิงหวั่นไหว
มีรักให้เพียงเพราะใจไหวหวั่น
ใจ....ไม่ได้มีไว้ให้ใครง่ายปานนั้น
เพราะรักของฉันหมายถึงผูกพันชีวิตลงไป
ฉันยอมรับว่าเป็นคนอ่อนไหว ...แต่ไม่เคยโลเล
อาจรักเธอง่ายๆและยอมทุ่มเท...หาใช่เพราะหวั่นไหว
ถ้ารักก็คือรัก...ที่ฉันจะแน่นหนัก ไม่เปลี่ยนใจ
และที่ให้ไปแล้วคือทั้งใจ...ถ้าเธอยังคิดอยากไป..ก็ตามใจเธอ
โกรธนัก....ถ้าใครมาว่าเราเป็น ผู้หญิงหวั่นไหว
ยอมรับค่ะ ว่าเป็นผู้หญิงอ่อนไหว
แต่ไม่เคยหวั่นไหวสักที
รักใครก็รักจริงนะ .........เห็นอย่างนี้เถอะ
12 มีนาคม 2547 14:30 น.
ถนนสายเก่า รองเท้าคู่เดิม
.........หนึ่ง.............
ไอติมในถ้วย ละลายหมดแล้วรู้ไหม....
โลกกว้างใบใหญ่ ก็หมุนไปแล้วครึ่งรอบ
ฉันถามเก้าอี้ว่างเปล่าตรงหน้า ก็ไม่มีคำตอบ
ดอกไม้ในแจกันก็ไม่อาจปลอบ...คนเหงาใจ
มารอร้านเดิม ที่เราเคยมา....
ดูเวลา...ฉันมองหา ก็ไม่รู้ว่าเธออยู่ไหน
ห่างหาย ลืมเลือน เหมือนแกล้งใจ
จะทดสอบความมั่นคงของฉันหรือไร ตอบที...
นัดฉันไว้..ลืมไปหรือเปล่า
หรือแค่รับปากปัดรำคาญใครคนเก่า คนนี้
แค่บอกไม่อยากมา ก็จะไม่ว่าเลยนะคนดี
รู้ไหม ใครนั่งร้องไห้อยู่ตรงนี้....เมื่อเธอไม่มา....
.........ถนนสายเก่า รองเท้าคู่เดิม..........
มานั่งร้านเก่าที่เคยมากับเธอ...
เหงาๆเมื่อเดินผ่านเสมอ..เลยมานั่งคนเดียวจนได้
สั่งไอติมช็อกโกแลตที่เธอชอบมาเผื่อ..นั่งดูมันละลาย
แล้วก็คิดถึงวันเก่าๆอย่างมากมาย ที่เคยมีเรา
นั่งมองดูเข็มนาฬิกา กระดิกช้าๆ
โลกหมุนไปกี่รอบ ความห่วงหา ยังเท่าเก่า
รักที่เคยมีให้.....นับแต่เราห่างกันไป ไม่เคยบางเบา
แม้เธอเองจะไปรักใครต่อใคร จนลืมเหงา...ลืมฉันไป
เคยนัดกัน วันนั้น ฉันไม่เคยลืม จนวันนี้
ที่ฉันเคยเลือกจะไม่มาตามนัดที่นี่...เพราะทำใจไม่ได้
เลือกวันนั้นเป็นวันที่เราจบ...เพราะมีเหตุผลที่เธอไม่เข้าใจ
แต่รู้หรือเปล่า ผ่านมานานแค่ไหน...เธอไม่เคยมาที่นี่อีกแล้วหรืออย่างไร ..
......... ฉัน ก็ ไม่ ลืม ...........
****บทนี้ก็เป็นอีกบท ที่ไปแต่งตอบเค้าไว้ แล้ว ไปลักมาเก็บในหน้าตัวเอง*****
เดี๋ยวจะไม่อยู่ สัก 2-3 วัน (หนีไปล่องแพที่เมืองกาญ).....แล้วจะเที่ยวเผื่อนะคะ
ฝากงานไว้ด้วยละกัน อิอิ
ฝากบ้านด้วยค่ะ
10 มีนาคม 2547 17:15 น.
ถนนสายเก่า รองเท้าคู่เดิม
ไม่ใช่เรื่องง่ายที่เรามาพบกัน
แล้วยากกว่า กับการเริ่มต้นความผูกพันกับใครสักคนหนึ่ง
ชีวิตอุ่นกว่าเก่า..เมื่อเธอเข้ามาเป็นส่วนของความคิดถึง
แล้ววันหนึ่งฉันก็รู้ว่ารักเธอ
ความเป็นเธอที่ฉันได้สัมผัส
รอมานานวันที่จะได้พบ.........กอดรัด ฟัดเหวี่ยง เสมอ
เวลาคิดถึงเธอแล้ว ทำให้คิดถึงหมูผัดมันแกวที่หุ่นคล้ายเธอ
เฮ้อ.......คิดกี่ทีก็หิว พอเห็นหน้าเธอ...น้ำลายสอทุกที
ใครว่า ถนนสายเก่า เขียนเป้นแต่กลอนเศร้า
แนวฮาก็ได้ค่ะ วันนี้มาเปลี่ยนแนว
เมื่อเย็นเจอเพื่อนๆ ทาง เอ็ม ก็เลยร่วมกันแต่ง ออกมาเป็นกลอนฮาบทนี้
เฮ้อ...กลุ้ม
หน้าส่วนตัว
1340
Calendar
Lovers
1 คน เลิฟถนนสายเก่า รองเท้าคู่เดิม
