12 มิถุนายน 2551 11:20 น.
นักสืบ ไร้อันดับ
บ่ายวันนั้นวันฟ้าใสภายในบ้าน
แม่ทำงานกลับมาหาลูกน้อย
เจ้าตัวเล็กเด็กซนทนนั่งคอย
ดูเรียบร้อยกว่าวันที่ผ่านมา
เจ้าเด็กน้อยส่งบัญชีที่มีไว้
เขียนมาให้ด้วยลายมือที่หวือหวา
หวังให้แม่ได้อ่านผ่านสายตา
คิดราคาค่าแรงแจ้งให้ดู
ค่าตัดหญ้าคิดมาว่าห้าบาท
ความสะอาดทำห้องให้น้องหนู
คิดสามบาทไม่รวมค่าที่ปู
ที่นอนอยู่คิดอีกสองตรึกตรองเอา
ยังมีค่าคะแนนสอบลูกตอบได้
คิดด้วยใจสี่บาทไม่ขาดเขลา
กวาดสนามล้างจานงานไม่เบา
รวมแล้วเข้าสิบเก้าบาทอย่าขาดไป
แม่อ่านหมดจดปากกาหน้ากระดาษ
อักษรวาดหลังบัญชีที่มีให้
ค่าอุ้มท้องเก้าเดือนยังเตือนใจ
แม่จะไม่คิดว่าเป็นค่าแรง
ลูกตัวร้อนนอนไม่หลับจับรักษา
ค่าหยูกยาสารพันสรรเติมแต่ง
ทั้งกินเที่ยวเสื้อผ้าราคาแพง
แม่ไม่แจ้งแห่งค่าราคาควร
เช็ดน้ำมูกซื้อขนมชมลูกน้อย
พอบ่ายคล้อยทำอาหารเป็นการด่วน
รวมทั้งหมดราคาค่าคำนวณ
รักเต็มล้วนไม่คิดค่าราคาเลย
ลูกอ่านคำตอบมาน้ำตาหยด
ดินสอจดคดงอใจขอเผย
แม่ใช้ให้ลูกหมดแล้วแก้วตาเอย
แต่แม่เอ๋ยลูกวันนี้ ไม่มีทอน
----------------
(ไร้อันดับ)
9 มิถุนายน 2551 23:06 น.
นักสืบ ไร้อันดับ
เสียงกลองรัวดังลั่นสนั่นฟ้า
ผู้หาญกล้าชาญศึกให้ฮึกเหิม
จะประลองยุทธนาวีตีต่อเติม
เช็กเพ็กเริ่มสร้างชื่อระบือมา
ทัพโจโฉเคลื่อนมากว่าร้อยหมื่น
แถมยังยื่นหนังสือบอกออกไปหา
เราต้องการเล่าปี่ไม่กรีฑา
เชิญน้องยามาเที่ยวเล่นให้เย็นใจ
ฝ่ายกังตั๋งซุนกวนคิดถ้วนถี่
เรียกจิวยี่ขุนศึกตรึกตรองให้
มังกรหลับขยับแย้งยุแยงไป
เปิดศึกใหญ่ในกังตั๋งฝั่งวีรชน
แม่ทัพใหญ่ฝ่ายกังตั๋งตั้งจิวยี่
โจโฉมีทหารกล้ามาท้วมท้น
ฝ่ายเล่าปี่มีขงเบ้งเร่งเรือตน
เพียงหนึ่งคนตามมาร่วมราวี
ยอดขุนพลจิวยี่มีความคิด
จะพิชิตทัพใหญ่อย่างไรนี่
เรียกขงเบ้งปรึกษาหาวิธี
กำหนดที่ใช้ไฟใจตรงกัน
แล้ววางแผนทำร้ายอุยกายเฆี่ยน
ทั้งติเตียนต่อหน้าว่าหยามหยัน
หลอกไส้ศึกของศัตรูเพราะรู้ทัน
ช่วยผลักดันผันอุยกายไปใช้งาน
สั่งบังทองตรึงเรือรบสยบคลื่น
เรือดังผืนพสุธาเพื่อพร่าผลาญ
ขาดแต่ลมตะวันออกบอกเหตุการณ์
ขงเบ้งขานรับเรียกลมให้สมใจ
กลลูกโซ่ของจิวยี่จึงมีผล
เผาไพร่พลร้อยหมื่นสะอื้นไห้
ทัพโจโฉต้องแหลกแตกทันใด
ประกาศไว้ประวัติศาสตร์ทั้งชาติจำ
เสียงกลองรัวดังลั่นสนั่นฟ้า
วีรชนผู้กล้าเคยคลาคล่ำ
สร้างตำนานกลศึกที่ลึกล้ำ
ยังดื่มด่ำนำดวงจิตคิดคำนึง
----------
(ไร้อันดับ)
7 มิถุนายน 2551 20:24 น.
นักสืบ ไร้อันดับ
ต่อไปนี้จะไม่มีแล้วใช่ไหม
วันที่ใจสองดวงจะห่วงหา
มือต่อมือประสานเนิ่นนานมา
บอกใจว่าแม้ทางเปลี่ยวไม่เดียวดาย
จากวันนั้นถึงวันนี้กี่ปีแล้ว
วันผ่องแผ้วกลับหม่นเพราะคนพ่าย
วันที่คิดถึงกันพลันกลับกลาย
วันที่สายสัมพันธ์สะบั้นลง
ฉันยังจำวันแรกต่างแปลกหน้า
สบสายตาพาให้คิดดวงจิตหลง
เริ่มถักทอก่อสร้างความมั่นคง
หวังยืนยงเคียงข้างดุจร่างเงา
เคยเกาะกุมมือไว้ไปข้างหน้า
มองท้องฟ้าด้วยกันในวันเหงา
เบียดกระซิบอุ่นไอสองใจเรา
เฝ้าวอนเว้าต่อกันวันชื่นทรวง
กระซิบสั่งสายลมขอสมรัก
เฝ้าทายทักสายธาราว่าห่วงหวง
พระจันทร์เพ็ญระบำไผ่ใช่ลมลวง
ดาวลับล่วงคืนสู่ภพจบนภา
ถึงวันนี้ทุกอย่างต่างเปลี่ยนผัน
เธอบอกฉันวันนี้ไม่มีค่า
ความสัมพันธ์ส่วนเกินเนิ่นนานมา
กาลเวลาล่วงลับดับมืดมน
ฉันเหลือเพียงเศษเสี้ยวหนึ่งครึ่งชีวิต
แต่ยังคิดอยากเจอเธอสักหน
เพียงเอ่ยคำขอโทษอย่าโกรธคน
รักเต็มล้นคนรอรับการกลับเธอ
-----------------
(ไร้อันดับ)
4 มิถุนายน 2551 22:48 น.
นักสืบ ไร้อันดับ
ไร้อันดับไร้อำนาจวาสนา
ไร้ปัญญาไร้มิตรจิตสับสน
ไร้แผ่นดินไร้แผ่นฟ้าที่น่ายล
ไร้ผู้คนสนใจในตัวเรา...
ไร้ที่อยู่ไร้ที่กิน
ไร้แผ่นดินถิ่นอาศัย
ไร้ที่พำนักพักใจ
ไร้ใครใครในเส้นทาง
ไร้ใจใช่ไร้รัก
ไร้อันดับรับเหตุผล
ไร้ความเป็นตัวตน
ไร้ผู้คนมาห่วงใย......
ไร้อำนาจวาสนา
ไร้ปัญญาไร้ญาติมิตร
ไร้คู่ร่วมเรียงเคียงชิด
ไร้เพื่อนสนิทติดตามตน...
ไร้อารมณ์ไร้สมหวัง
ไร้พลังจะสู้ไป
ไร้คิดไร้มิตรใจ
ไร้สิ่งใด ไร้ใครเคียง ........
ไร้รูปรอยนฤมิตที่คิดฝัน
ไร้คืนวันอันกระจ่างสว่างใส
ไร้ความคิดห้วงคำนึงถึงวันวัย
ไร้หัวใจใครกันแปรผันก่อน
ไร้แสงดาวสกาวบนท้องฟ้า
ไร้ทิวาไร้แสงที่แดงฉาน
ไร้มนุษย์ ไร้โลกา ไร้บาดาล
ไร้คืนวาน ไร้คู่ อยู่ผู้เดียว....
ไร้แสงเดือนเลือนแสงดาววะวาววับ
ไร้สดับสิ้นสำเนียงเสียงสดใส
ไร้หรีดหริ่งแสงหิ่งห้อยในพฤกษ์ไพร
ไร้น้ำใจจากคนไกลไม่มาเยือน
----------------
2 มิถุนายน 2551 12:31 น.
นักสืบ ไร้อันดับ
ดอกเบี้ยเงินกู้ไว้ใช้ซื้อบ้าน
ดอกเริ่มบานมากขึ้นชักมึนหัว
น้ำมันรถทำขยาดให้หวาดกลัว
ขนส่งทั่วเริ่มแพงทั้งแรงงาน
ทั้งค่าเหล็กค่าไม้ว่าไม่ซื้อ
บังเอิญลมมารื้อหลังคาบ้าน
น้ำก็ขึ้นถึงครัวกลัวลนลาน
ไม้กระดานพาลผุทะลุมี
ค่าเทอมลูกมากมายตั้งหลายพัน
เงินประกันชีวิตอย่าคิดหนี
น้ำมันพืชน้ำปลาตราชะนี
ข้าวก็ดีไข่ก็มาราคาแพง
ไปซื้อหมูหมูก็มาว่าไม่หมู
ราคาดูร้อยกว่าน่าแสลง
ทั้งเป็ดไก่กินไปให้หมดแรง
กินหอยแครงสักโลโธ่หนักใจ
อีกไม่นานผู้จัดการว่าจะปลด
คิดจะลดอัตราจ้างอย่างเสือกไส
ถึงบรรจุนานแล้วอาจแจวไป
คงต้องให้พักผ่อนหย่อนอารมณ์
แล้วจะทำอย่างไรในชีวิต
เศรษฐกิจเป็นอย่างนี้มีแต่ขม
ขอฟ้าดินช่วยให้อย่าได้ตรม
วอนพระพรหมบอกเลขเด็ดสักเจ็ดตัว
-----------------
(ไร้อันดับ)
หน้าส่วนตัว
1931
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟนักสืบ ไร้อันดับ
