พ่อ

นักสืบ ไร้อันดับ

เท้าเตาะแตะเดิมตามนิยามพ่อ
เคยเฝ้ารอพ่อจ๋าให้มาอุ้ม
กล่องขนมของฝากมืออยากกุม
น้ำเสียงทุ้มเรียกหาตั้งตารอ

ความอบอุ่นจากกายพ่อถ่ายทอด
หนึ่งอ้อมกอดดวงจิตไม่คิดท้อ
เคยหัวเราะยิ้มร่าน้ำตาคลอ
ทุกอย่างต่อเติมติดในจิตใจ

ทีละน้อยค่อยค่อยก้าวเกาะราวพ่อ
เตาะแตะต่อตามทางพ่อสร้างให้
มือตวัดเกาะเกี่ยวเหนี่ยวฤทัย
ลื่นไถลพ่ออยู่คอยดูแล

รองเท้าพ่อตอนนั้นฉันแอบใส่
รองเท้าใหญ่ใส่เดินช่างเพลินแท้  
สะดุดพื้นล้มกลิ้งยิ่งงอแง 
แต่-ช้า-แต่ พ่อปลุกให้ลุกยืน 

นานแล้วนะพ่อจ๋าไม่มาอุ้ม
น้ำเสียงนุ่มคุ้นชัดเริ่มขัดขืน
แต่-ช้า-แต่ เสียงปลอบไม่ตอบคืน
ใจพ่อตื่นร่างกลับเหมือนหลับไป

เท้าเตาะแตะเดินตามความเป็นพ่อ
ยังเฝ้ารอพอจ๋าเข้ามาใกล้
ไร้ขนมของฝากจากหัวใจ
แต่ขอให้พ่อกลับอย่าหลับเลย ........
         -----------------
          (ไร้อันดับ)