27 เมษายน 2552 13:41 น.
นักสืบ ไร้อันดับ
ตราบที่เรายังได้หายใจอยู่
เราทั้งคู่จะอยู่กันถึงวันไหน
อาจวันนี้พรุ่งนี้ปีถัดไป
จะมีใครกำหนดกฏชะตา
ถ้าเป็นฉันพรุ่งนี้ที่ตายจาก
ฉันคงอยากอยู่ใกล้อยากไปหา
กุมมือเธออิงแอบแนบอุรา
จนเวลาสุดท้ายก่อนหายไป
จะถามเธอก่อนสิ้นใจได้ไหมว่า
วันข้างหน้าไม่มีฉันแม้วันไหน
เธอจะอยู่อย่างเข้มแข็งด้วยแรงใจ
ไม่น้อยกว่าใครใครที่ได้มี
เธอจะสู้เผชิญไปในโลกกว้าง
มอบรักต่างห่วงใยในทุกที่
เก็บความรักมอบให้ด้วยไมตรี
ทำภาระหน้าที่จนดีพอ
ฉันจะรอเธออยู่จงรู้นะ
รอที่จะพบกันสักวันขอ
กระซิบบอกความรักที่ถักทอ
ไม่เคยท้อรอให้ใจคนดี
ถ้าเธอถามว่าภูมิใจในเธอไหม
คงตอบได้ว่าใช่ในทุกที่
ตลอดกาลนานแล้วแก้วมณี
ทั้งชีวีประทับประดับใจ
แต่วันนี้เราได้หายใจอยู่
เราทั้งคู่จะบอกกันสักวันไหม
ก่อนจะถึงพรุ่งนี้ไม่มีใคร
แม้ร่ำไห้เพียงใดคงไม่มี...
---------------
(ไร้อันดับ)
18 เมษายน 2552 20:50 น.
นักสืบ ไร้อันดับ
พระสุรีย์คงโกรธโทษมนุษย์
หรืออยากหยุดโลกาว่าสิ้นหวัง
จึงส่งแสงแรงกล้าจนน่าชัง
รุ่มร้อนดั่งเตาไฟบรรลัยกัลป์
ท่านพิโรธโกรธใครไฉนแกล้ง
ส่องสำแดงแสงผลาญมาราญขวัญ
จนน้ำลดดินแล้งเหมือนแกล้งกัน
หรือสวรรค์ท่านลิขิตเพราะผิดใจ
อยากจะเป็นหนุมานชาญสมร
เป็นวานรเขี้ยวแก้ววับแววใส
จะยืนหาวเป็นดาวเดือนเตือนใครใคร
กระโดดไปใกล้รถบทจร
แล้วกระชากองค์อาทิตย์ที่คิดร้าย
ให้ฟูมฟายขอเมตตาเพื่อข้าสอน
คิดทำลายผู้คนจนร้าวรอน
ให้หยุดก่อนถอนฤทธิ์ปลิดมนตรา
อีกไม่นานคนไร้สัตย์จะขัดแย้ง
จะระแวงหวาดหวั่นกันทั่วหน้า
จะหลงเชื่อความคิดติดกายา
ความเมตตาต่อกันนั้นไม่มี
จะยื้อแย่งสิ่งของครองอำนาจ
ประเทศชาติถูกผลาญพร่าน่าบัดสี
ประชาชนจะแตกแยกสามัคคี
ความกาลีจะมาเยือนเป็นเพื่อนกัน
ผัวและเมียคิดร้ายหมายมีชู้
ยังมีผู้หลอกลวงแม้ห้วงฝัน
เพื่อนสนิทโกรธาจนจาบัลย์
อภัยนั้นมันคล้ายกลายตำนาน
จงชักรถกลับไปเชื่อใจเถิด
โลกที่เกิดใกล้ดับกับอวสาน
เพราะความคิดติดตนจนดักดาน
จะช่วยผลาญโลกให้ด้วยไฟคน
---------------
(ไร้อันดับ)
11 เมษายน 2552 22:42 น.
นักสืบ ไร้อันดับ
หยดน้ำตาหยดหนึ่งซึ่งยังไหล
นานเพียงไหนที่เจ็บจนเหน็บหนาว
ในค่ำคืนใต้ราตรีไม่มีดาว
สะท้านราวสะเทือนขวัญหวั่นฤทัย
เคยปลดปล่อยความคิดให้จิตล่อง
เคยเที่ยวท่องด้วยกันวันฟ้าใส
เคยเกาะเกี่ยวเรียวก้อยเคยน้อยใจ
เคยหวั่นไหวดวงใจเพราะใครกัน
เคยเช็ดเหงื่อซึมซับกับพวงแก้ม
เคยแต่งแต้มริมฝีปากหลากสีสัน
เคยเขียนคิ้วแต่งผมนั่งชมจันทร์
เคยตื้นตันวันที่จิตคิดคำนึง
ถึงวันนี้เธอเจ็บและเหน็บหนาว
ฉันปวดร้าวจับจิตเมื่อคิดถึง
อยากเอื้อมมือไปประคองทดลองดึง
แต่ถูกตรึงด้วยกรอบที่ครอบงำ
กรอบที่เธอและฉันช่วยกันสร้าง
กรอบที่ร่างบอกใจไม่ให้ล้ำ
กรอบที่ต่างห่างไกลคล้ายจองจำ
กรอบที่ตำย้ำจิตในนิทรา
หยดน้ำตาหยดหนึ่งซึ่งหยาดหยด
ตาถูกบดพร่ามัวทั่วทิศา
เพียงเธอยอมพร้อมใจไม่นำพา
เช็ดน้ำตาด้วยมือฉันทุกวันคืน
--------------
(ไร้อันดับ)
8 เมษายน 2552 22:30 น.
นักสืบ ไร้อันดับ
ณ เวทีตระการตาราตรีหนึ่ง
คนงามซึ้งตรึงจิตคิดเฟ้นหา
ประกวดคัดความงามตามสายตา
ทั้งกายาความคิดและจิตใจ
เสื้ออาภรณ์เลิศหรูดูวิจิตร
จากความคิดจิตสร้างกระจ่างใส
สู่มรรคางดงามความเป็นไป
จินตนาการจากหทัยใครถอดวาง
รองเท้าเงินที่สวมใส่ใครจะรู้
เกิดจากผู้นำดวงจิตมาคิดสร้าง
รวมพลังมุ่งมั่นปั้นแนวทาง
เป็นแบบอย่างจากจิตคิดออกมา
บนรากฐานความเจ็บปวดและความศร้า
เรื่องรุมเร้ามากมายเพียงใดหนา
แตกแขนงความคิดพิจารณา
เกิดปัญญาในห้วงคิดดวงจิตตรม
ความภูมิใจที่ได้ใช้ความคิด
ทีละน้อยทีละนิดจิตผสม
เกิดวัตถุล้ำค่าน่าชื่นชม
ส่ออารมณ์ผู้สร้างเหมือนร่างเงา
เธอบอกว่าภูมิใจที่ใช้จิต
ความนึกคิดจินตนาพารุมเร้า
สู่ความงามตามคิดด้วยจิตเรา
จนนานเนาว์อยู่ให้เห็นเป็นนิรันดร์
----------------
(ไร้อันดับ)
หน้าส่วนตัว
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟนักสืบ ไร้อันดับ
1279
