5 มกราคม 2548 08:17 น.

:: ใจเอย ::

นางสาวใบไม้


                                         ไ ม่ ว่  า เ  มื่ อ ไ ห ร่ . .  . .

          ฉั น ก็ ทำ ไ ด้ แ ค่ เ พี ย  งเ ก็ บ เ อ า ไว้ ใ น ใ จ เ ท่ า นั้ น 

          ทั้ ง ๆ ที่ รู้ สึ ก ถึ ง ค ว า ม รั ก แ ล ะ ผู ก พั น

          แ ต่ ก็ ค ง เ ป็ น แ ค่ ค ว า ม ฝั น อั น เ ลื อ น ล า ง

          ใ จ เ จ้ า เ อ ย . . . อ ย่ า ดื้ อ รั้ น อี ก เ ล ย

          ไ ม่ เ จ็ บ ป ว ด ห รื อ ไ ร ที่ เ ข า ช า เ ฉ ย แ ล ะ เ มิ น ห ม า ง

          ใ จ เ อ ย . . . . เ จ้ า ก็ เ ป็ น แ ค่ ค น ผ่ า น ท า ง

          สั ก วั น เ ข า ก็ ทิ้ ง ข ว้ า งไ  ม่ เ ห ลี ย ว แ ล

           เ ก็ บ ทุ ก อ ย่ า ง ไ ว้ เ ป็ น ค ว า ม ห ลั ง

           เ ข า จ ะ รั ก ห รื อ ชั ง ไ ม่ ต้ อ ง ไ ป แ ย แ ส

           เ ข า จ ะ เ ป็ น อ ย่ า ง ไ ร นั บ แ ต่ นี้ ไ ม่ ต้ อ งไ  ป แ ค ร์

           ตั ด ใ จ เ ถ อ ะ น ะ แ ล้ ว  แ ค่ ก้ า ว เ ดิ น อ อ ก ม า

           ไ ห ล ไ ป เ ถ อ ะ . . . น้ำ ต า . . . ถ้ า อ ย  า ก ไ ห ล

           ร้ อ ง ไ ห้ ไ ป เ ถ อ ะ แ ต่ อ ย่ า ค ร่ำ ค ร ว ญ ห า

           ป ล า ย ท า ง ต อ น จ บ จ ะ เ ป็ น ยั ง ไ ง อ ย่ า คิ ด ใ ห้ เ สี ย  เ ว ล า

           แ ค่ เ จ็ บ ช้ำ กั บ วั  น คื น ที่ แ ล้ ว ม า  . . . .
 
            . . . . . . มั น ก็ ไ ม่ มี ค่ า พ อ ใ ห้ จ ด จำ 



				
4 มกราคม 2548 12:43 น.

:: ...คืน... ::

นางสาวใบไม้

               
                         อย่ามาสนใจกับการอยู่หรือไปของฉันอีกเลย
                         ทำเป็นเฉยแล้วมองผ่านเลยไปก็ได้
                         อย่าแกล้งมาทำดีแล้วบอกว่ายังมีใจ
                         ในเมื่อเธอก็ยังมีใครอยู่ใกล้ๆตลอดเวลา 

                         ที่ผ่านมาแล้วก็ให้แล้วไปเถอะ
                         แม้ต่อไปอาจเจอะเจออะไรที่หนักหนา
                         มันก็คงไม่เลวร้ายเท่ากับทุกสิ่งที่ผ่านมา
                         ที่ต้องแลกกับน้ำตาและความไว้ใจ
 
                         เอาความรักของเธอคืนไปซะ
                         ไม่ต้องห่วงหรอกนะว่าฉันจะทนได้ไหม
                         ถ้ายังรักกัน...จริงก็เอาทุกสิ่งคืนกลับไป
                         เปิดโอกาสให้ฉันได้มีชีวิตใหม่โดยที่ไม่มีเธอ       ----นางสาวใบไม้----
                          
	                         ลืมฉันซะ..แล้วเริ่มต้นค้นชีวิต
                         แม้เคยผิดแผลฝังตั้งตัวใหม่
                         ตั้งหลักตัวทิ้งสมอปักหัวใจ
                         เรื่องแต่เก่าทิ้งไปไม่เอาความ

                         ขออวยพรให้เธอ ..กับคนใหม่
                         พบแต่สิ่งที่สดใสไร้ขวากหนาม
                         ผู้หญิงคนนี้..ภาวนาให้ทุกอย่างนั้นงดงาม
                         เป็นไปตามที่ใจเธอต้องการ
 
                         เริ่มต้นทุกอย่างให้ดีๆ
                         อย่าไปย้ำซ้ำที่เคยร้าวฉาน
                         ค่อยๆเป็นค่อยๆไป..อีกไม่นาน
                         รักคงบานเบ่งในใจสองคน    ------------  รดา -------    				
3 มกราคม 2548 12:57 น.

:: สายลมที่ผ่านไป ::

นางสาวใบไม้


                     เ ธ อ ก็ เ ห มื อ น ส าย ล ม

                     พั ด ม า พ ร่ าง พ ร ม แ ล้ว จ า งห า ย

                     ทิ้ ง ไ ว้แ ต่ อี ก ใจ ที่ เ ดีย ว ด า ย 

                     เ ห ลื อ เ พี ย ง ร่ า ง ก า ย แ ล ะ น้ำ ต า 

                     . . . . . . โ ช ย ชา ย . . . .แ ต่ บา งเ บ า 

                      ยั ง แ ค่ วั น เ ก่ า เ ก่ า ใ ห้ ค ร ว ญ ห า

                        . . . . . . ไ ม่ มี แม้ คำ ร่ำ ล า. . . . 

                       แ ค่ ส า ยล ม ที่ พั ด ม า แ ล้ ว ผ่ า น ไ ป				
24 ธันวาคม 2547 12:27 น.

:: ไม่จริงหรอก ::

นางสาวใบไม้


                                         . . . . ไ ม่ จ ริ ง ห ร อ  ก . . .  . .

                                   ความห่างไกลไม่ได้ทำให้เราไกลกัน

                                           อย่ากลัว...อย่าไหวหวั่น

                          แม้บนหนทางนั้นอาจพบเจอเรื่องราวมากมาย

                                      วันนี้เราอาจไม่ได้พบเจอกัน

                                    แต่รอให้ถึงวันพรุ่งนี้ก็ยังไม่สาย

                                       แม้บางทีเราอาจรู้สึกเดียวดาย

                                  ก็ใช่ว่าคำสัญญาที่ให้ไว้จะเลือนลาง

                                        . . .  . .ไ ม่ จ ริ ง ห ร อ ก . . . . 

                                       แม้เราอาจเงียบเหงากันไปบ้าง

                                         หรือหลับตาอาจรู้สึกอ้างว้าง

                                 แต่สักวันเส้นทางก็จะนำเรามาบรรจบกัน

                                           เพราะฉันเป็นคนของเธอ

                          แม้ไม่อาจพบเจอ...แต่ความหมายก็ยังคงอยู่อย่างนั้น

                            ไม่จริงหรอกว่า...ระยะทางจะทำให้เราไกลห่างกัน

                          ขอให้เธอเชื่อมั่น...ในความรักและผูกพันระหว่างเรา


				
23 ธันวาคม 2547 13:08 น.

:: สายรุ้ง ::

นางสาวใบไม้


                                     นิทานเล่าถึงสุดสายของปลายรุ้ง
                                     มีรางวัลแด่ผู้มุ่งแสวงหา
                                     เพื่อกำนัลนักเดินทางที่ผ่านมา
                                     เป็นสมบัติล้ำค่าให้ให้ครอบครอง  
 
                                      คือตำนานทายท้าผู้กล้าแกร่ง
                                      เป็นดังแรงผลักดันในวันหมอง
                                      ล้มแล้วลุกก้าวต่อไปดังใจปอง
                                      ด้วยสมอง...สองขานำพาตน  

                                     แม้ความจริงไม่งดงามดังฝันใฝ่
                                     ด้วยต่างมีที่ไปในเหตุผล
                                     อาจสุขบ้างทุกข์บ้างกลางวังวน
                                     นั่นคือบทพิสูจน์คนบนความจริง  
 
                                     รุ้งหลากสีทอสาย ณ ปลายฟ้า
                                     ตราบใดที่ผู้กล้าไม่หยุดนิ่ง
                                     สายรุ้งพรายอาจกลายเป็นความจริง
                                     เพียงยิ้มรับสรรพสิ่งอย่างชื่นชม  

                                     ตราบใดที่ความหวังยังไม่สิ้น
                                    อาจชาชินและกล้ำกลืนความขื่นขม
                                    แต่ตราบที่ชีวินไม่สิ้นลม
                                    ต้องมีวันได้ชื่นชม...สายรุ้งงาม

				
Calendar
Lovings  นางสาวใบไม้ เลิฟ 2 คน
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟนางสาวใบไม้
Lovings  นางสาวใบไม้ เลิฟ 0 คน
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟนางสาวใบไม้
Lovings  นางสาวใบไม้ เลิฟ 0 คน
ไม่มีข้อความส่งถึงนางสาวใบไม้