อย่ามองว่าฉันไม่มีเหตุผล อย่ามองว่าเป็นแค่คนอ่อนไหว รู้บ้างรึป่าวล่ะว่าที่เป็นงี้มันเพราะอะไร ก็อยากให้เธอใส่ใจรู้ไหมคนดี แต่กลายเป็นว่าฉันมันดื้อ...ฉันมันงอแง นิสัยแย่ๆ ก็มารวมอยู่ที่ฉันคนนี้ ไม่เคยเข้าท่า...ในสายตาเธอเลยสักที ก็คนมันเป็นอย่างนี้จะให้ทำไง สุดท้ายก็กลายเป็นว่าไม่เข้าใจกัน เธอทำเฉยชาจนฉันน้ำตาไหล รู้บ้างรึเปล่าว่ามีคนแอบน้อยใจ ที่เธอหมางเมินไป...ไม่เอาใจใส่เหมือนเคย ยังจำได้ดีวันที่เธอยื่นมือมาเช็ดน้ำตา แต่วันนี้ใครกันล่ะที่ทำท่าเมินเฉย จะไม่ให้คิดยังไงว่าเธอจงใจจะละเลย ก็สิ่งที่คุ้นเคยมันจางหายไป ฉันกวนใจเธอมากไปรึเปล่า ก็คนมันเหงาน่ะเธอเข้าใจไหม ห่างกันหลายวันเคยบ้างมั๊ยที่จะบอกว่าห่วงใย แม้แต่จะถามไถ่ก็ไม่มีสักคำ จะไม่ให้น้อยใจได้ยังไง ก็เธอไม่เคยเข้าใจว่าใครคนนึงกำลังชอกช้ำ และหวังจะได้ยินคำว่ารักจากปากเธอสักคำ แต่กลับทำให้เธอรำคาญอยู่ร่ำไป เธอคงไม่รู้สินะ ว่าเธอน่ะมีความหมายกับฉันมากแค่ไหน ฉันอาจจะทำตัวไม่ดีอาจจะเอาแต่ใจ แต่ฉันก็ไม่เคยรักใครนอกจากเธอ
หน้าส่วนตัว
1987
ไม่โกรธหรอก..ไม่เคยคิดโกรธเลยนะ
ถ้าเธอจะบอกว่าเธอไม่ได้รักฉัน
ที่ทำดีกับฉันตลอดเวลาที่ผ่านมานั้น
เธอก็คงจะมีเหตุผลของเธอ
จะอะไรก็แล้วแต่.......
แค่สงสารหรือแค่ความพลั้งเผลอ
แค่คิดถึง...แค่เพื่อนคนหนึ่งของเธอ
แค่นั้น....ก็ไม่เป็นไร
ฉันก็แค่อยากร่ำลา
อยากพบหน้าอีกครั้งจะได้ไหม
ไม่ได้ขอให้รัก...ไม่ได้ขอให้มีใจ
แค่อย่าทำหมางเมินใส่....เหมือนคนไม่รู้จักกัน
ขอแค่นี้จริงๆ ...ให้ได้มั๊ย
ไม่ขออะไรมากไปกว่านั้น
รู้ดีว่าจะยังไงก็ไม่อาจย้อนคืนวัน
แต่อยากให้รู้เอาไว้เท่านั้น
...อะไรจะแปรเปลี่ยนก็ไม่สำคัญ....
.............เพราะไม่เคยทำให้ฉันรักเธอน้อยลง.............
...............................
ฉันมาจากอีกปลายของสายรุ้งกับชีวิตที่มุ่งแสวงหาด้วยความฝันงดงามตระการตาเพื่อค้นหาคุณค่าของความรักผ่านภูเขาทุ่งหญ้าและฟ้าใสเก็บดอกไม้ไมตรีมาทอถักเป็นมาลัยหอมกรุ่นละมุนนักไว้ทายทักยามห่างลาร้างไกลเธอเดินทางมาจากอีกฟากฟ้าจากดวงดาวแห่งศรัทธาและฝันใฝ่ผ่านภูสูงโค้งรุ้งและทุ่งไพรด้วยดวงใจไฟฝันอันเรืองรองด้วยแววตาท้าทายและหมายมั่นยังยิ้มสู้แม้วันนั้นหม่นหมองยังทายท้ากล้าแกร่งแม้เป็นรองด้วยลิ้มลองน้ำตาจนชาชินบนถนนสายแผกที่แตกต่างระหว่างทางยาวไกลไม่จบสิ้นคนหนึ่งล้มก้มหน้าน้ำตารินคนหนึ่งยินยื่นมือรับซับน้ำตาแลกเปลี่ยนถ้อยเกี่ยวก้อยร้อยความรักก่อนหยุดพักความฝันที่พร่ำหาสร้างฝันใหม่ลึกซึ้งตรึงอุราเป็นของขวัญล้ำค่าคนสองคนเรียนรู้กันและกันเพื่อวันพรุ่งต่างหมายมุ่งวันใหม่ไม่สับสนคนหนึ่งเติมความอ่อนไหวในกมลอีกหนึ่งคนเติมไออุ่นกรุ่นชีวันสองความต่างร่วมทางด้วยเหตุผลคนสองคนต่างใจต่างใฝ่ฝันก่อเป็นหนึ่งลมหายใจไว้ผูกพันร่วมถักทอความฝันวันของเรา
ทุกคำที่บอกยังจำได้ใช่มั๊ย
ว่ารักเธอแค่ไหน....จำได้รึเปล่า
ทุกค่ำคืนในการพูดคุยของสองเรา
ก็ปิดท้ายด้วยประโยคเก่าๆ..ตามใจเธอ
ไม่รู้ว่าเธอจะเบื่อมันเมื่อไหร่
ยังหวั่นๆในหัวใจอยู่เสมอ--เสมอ
บางทีก็อายเหมือนกันนะเธอ
ที่พูดพร่ำเพ้ออยู่อย่างนี้ทุกวัน
ให้ทำไงได้ก็ใจมันเรียกร้อง
เป็นท่วงทำนอง..ของใจเธอใจฉัน
เป็นบทเพลงแห่งความผูกพัน
เป็นการแบ่งปันความรู้สึกดี--ดี
แทนทุกถ้อยคำสัญญา..จากใจ
ก่อนที่เธอจะหลับฝันในคืนนี้
ฉันยังมีคำเดิมมาฝากเหมือนทุกที
GoodNight นะคนดี...ฉันรักเธอ..
ขอโทษนะจ๊ะ....ขอโทษจริง ๆกับทุกสิ่งที่ทำลงไปในวันนั้นก็แค่คิดว่าเธอไม่สนใจกันเลยประชดประชันจนเธอเหนื่อยใจ- - - รู้แล้วล่ะ...นาทีนี้...ว่าเธอน่ะดี....กะฉันแค่ไหนทั้งๆที่ฉันเองก็เอาแต่ใจแต่เธอก็ให้อภัยตลอดมาคำพูดของเธอทำให้ซึ้งใจที่บอกเอาไว้ว่า**ไม่เคยโกรธหรอกน่า**ตลกดีด้วยซ้ำเห็นเด็กดื้อมีน้ำตานิดหน่อยก็ร้องไห้..มันน่ามะเหงกซักทีรู้ป่าว...มีเธอเท่านั้นที่ทำให้ยิ้มได้ทั้งที่น้ำตามันไหลอยู่อย่างนี้สัญญาก็ได้จ้ะ..ว่าต่อไปจะเป็นเด็กดีจะพยายามเต็มที่...เพื่อตอบแทนเธอก็เธอทำอะไรให้ตั้งมากมายทั้งๆที่ฉันทำตัววุ่นวายเสมอขอบคุณนะที่อดทนกับสิ่งที่พบเจอคนๆนี้มีแต่คำว่า**รัก**มาขอโทษเธอ......จะพอไหมคนดี.....
Calendar
Lovers
5 คน เลิฟนางสาวใบไม้
Lovings
นางสาวใบไม้ เลิฟ 2 คน
Lovers
0 คน เลิฟนางสาวใบไม้
Lovings
นางสาวใบไม้ เลิฟ 0 คน
