17 สิงหาคม 2548 12:28 น.

::กว่าดอกไม้...จะบาน::

นางสาวใบไม้


๑.  ณ  ร า ต รี ห นึ่ ง
ด อ ก ไ ม้ . . . . เ ฝ้ า รำ พึ ง ใ น คื น ห น า ว
ท่ า ม ก ล า ง ค ว า ม มื ด อั น ยื ด ย า ว
อี ก น า น แ ค่ไ ห น . . . ก ว่ า ด อ  ก พ ร าว ไ ด้ เ บ่ งบ า น

๒.  ห วั ง ถึ ง วั น พ รุ่ ง . . . . .
อี ก ไ ม่ ช้ า . . อ รุ ณ รุ่ ง ค ง ฉ า ย ฉ าน
ส า ด แ ส ง อุ่ น ล บ ร อ ย ช้ำ ใ น ด ว ง ม า น
ค ง สิ้ น สุ ด วั น คื น เ นิ่ น น า น ที่ เ ฝ้ า ร อ

๓.  คื อ ห ย ด น้ำ ต า . . . 
ฤ า ห ย า ด น้ำ ค้ า ง ต้ อ ง พ ฤ ก ษ า . . . กั น เ ล่า ห น อ
ฤ า เ ห น็ บ ห น า ว ร้ า ว ด ว ง ใ จ ยั ง ไ ม่ พ อ . . .
ใ จ เ จ้ า เ อ ย . . . อ ด ท น ร อ จ น รุ่ ง ร า ง

๔. อิ ง แ อ บ แ น บ ชิ ด
เ จ้ า ยั ง มี ม ว ล มิ ต ร อ ยู่ เ คี ย ง ข้ า ง
ใ ช่ ตั ว ค น เ ดี ย ว ห ร อ ก ห น า . . . บ น เ ส้ น ท  า ง
ใ ช่ จ ะ ไ ร้ ร้ า ง . . . . อ ยู่ เ ดี ย ว ด า ย

๕.  แ ล้ ว ร า ต รี . . . . จ ะ ผ่ า น พ้ น 
พ ร้ อ ม ร อ ย ห ม อ ง ห ม่ น . . . ที่ จ า ง ห า ย
เ มื่ อ ต ะ วั น แ ย้ ม ยิ้ ม . . . พ ริ้ ม พ ร า ย 
ด อ ก ไ ม้ . . . ร ะ บ า ย แ ก้ ม . . . . จ ะ แ ย้ ม บ า น
				
14 สิงหาคม 2548 14:37 น.

:: ความรู้สึกดีดีที่เรียกว่ารัก ::

นางสาวใบไม้


กว่าจะ.....มาถึงวันนี้.........
กว่าจะ.....กอบเก็บความรู้สึกดีดี...ไว้จนเต็มหัวใจได้
กว่าจะ.....เรียนรู้ในความต่างของกันและกันจนเข้าใจ
กว่าจะ.....ยิ้มได้....ต้องเสียน้ำตาไปเท่าไรยังจำได้ไหมคนดี

ไม่มีใคร.....รู้ว่าวันพรุ่งนี้จะเป็นอย่างไร
ไม่มีใคร.....บอกได้ว่าทุกอย่างจะสดใสเหมือนเช่นวันนี้
ไม่มีใคร.....กำหนดว่าความเป็นไปจะคงเดิมเหมือนอย่างที่เคยมี
ไม่มีใคร.....รู้ว่าอีกกี่ชั่วโมง...อีกกี่นาทีที่สิ่งเหล่านี้จะคงอยู่กับเรา

เก็บเอาไว้.....เป็นความทรงจำที่แสนดี
เก็บเอาไว้.....ทบทวนในบางทีที่หัวใจเงียบเหงา
เก็บเอาไว้.....เป็นพลังในวันที่อากาศในหัวใจ....เริ่มบางเบา
เก็บเอาไว้.....แทนสัญญาระหว่างเราในวันที่ว่างเปล่าและเดียวดาย

ขอบคุณ....นะ...กับทุกอย่างที่ให้มา
ขอบคุณ.....กาลเวลาที่พัดพา...ความเจ็บปวดให้จางหาย
ขอบคุณ.....ที่ทำให้ความรวดร้าวในใจผู้หญิงคนนี้ได้คลี่คลาย
ขอบคุณ.....ทุกทุกความหมายของหัวใจผู้ชายหนึ่งคน

ต่อแต่นี้.....สัญญาว่าจะดูแลความรู้สึกนี้เอาไว้
ต่อแต่นี้.....จะเก็บทุกความหมายของคืนวันที่ผ่านพ้น
ต่อแต่นี้.....จะรักษาความรู้สึกดีดี...ของเราสองคน
ต่อแต่นี้.....จะถนอมคำ*รัก*แนบกมล....จนนิรันดร์


				
9 สิงหาคม 2548 12:17 น.

::เผลอพลั้งหรือตั้งใจ::

นางสาวใบไม้


             อย่าบอกเลยว่า....เธอรักฉัน
  ถ้าในความจริงนั้นเธอยังเคว้งคว้างและอ่อนไหว
  อาจเป็นเพียงความอ้างว้างบนหนทางที่ยาวไกล
  และยังคงปวดร้าวใจจากใครคนนั้นของเธอ
             หากเธอยังลืมเขาไม่ได้
  ก็อย่าฝืนใจที่จะเอ่ยความนัยเพียงเพราะพลั้งเผลอ
  เธอจะแน่ใจได้อย่างไรว่าฉันคือคนในฝันที่เธอหวังจะได้เจอ
  อาจเป็นแค่เสี้ยวความรู้สึกของเธอ....ที่เผลอไป
            ถามว่า....ทำไมฉันจึงทำเช่นนี้
  โปรดเข้าใจเถอะคนดี....ใครคนนี้ก็ใช่จะไม่หวั่นไหว
  แต่อยากให้เธอทบทวนกับสิ่งที่ผ่านมาและกำลังเป็นไป
  ว่าเกิดจากอะไร...เพราะเธอเดียวดายหรือเธอตั้งใจจะให้เป็น
            ถามใจเธอว่าต้องการฉัน....สักแค่ไหน
  ถ้าความปวดร้าวจางหายไปทุกอย่างจะไม่ได้เลวร้ายอย่างที่เห็น
  ถึงวันนั้นแล้วการจะอยู่หรือไปของฉันอาจอยู่นอกเหนือความจำเป็น
  ใจเธอล่ะ...ยังมีที่ว่างเว้น....ไว้สำหรับคนอย่างฉันบ้างไหมเธอ

				
4 สิงหาคม 2548 07:26 น.

:: น้ำตาใบไม้ ::

นางสาวใบไม้


          แว่วสายลม...หวิวไหว...ใบไม้ร่วง
          สะท้อนทรวง...ถึงวันลา...น้ำตาไหล
          หวิวหวิวหวีด...กรีดย้ำ...ให้หนำใจ
          รักจากไป...เหลือแผลไว้...ให้ตรอมตรม
          หวีดหวีดหวิว....วูบไหว...วันเคยหวาน
          เหลือริ้วรอย...เพียงวันวาน...อันสุขสม
          แว่วแว่วหวิว...หวั่นหวาม...ตามแรงลม
          แสนระทม...เจียนว่า....จะขาดใจ
          หวิวหวิวแว่ว....หวั่นไหว....ใจยังหวัง
          วันพรุ่งยัง...คงรักมั่น...กันใช่ไหม
          หวั่นหวั่นหวาด...ขลาดเขลา...เราฝันไป
          ปวดร้าวใจ...นานแค่ไหน...คงไม่คืน
          วังเวงแว่ว...ลาลับแล้ว...แก้วตาเอ๋ย
          อย่ารอเลย...ให้ใจหม่น...อดทนฝืน
          ลาแล้วลา...สายลมสั่ง....ทั้งกล้ำกลืน
          น้ำตารื้น...ใบไม้ทบ...ลงซบดิน				
2 สิงหาคม 2548 15:41 น.

:: ควรเสียดายฤาทั้งรู้ไม่คู่ควร ::

นางสาวใบไม้


                 ไหวหวั่นนักเพราะรักทำให้หวั่นไหว
          หวานน้ำคำคนเคยใกล้กลับไม่หวาน
          รานร้าวสุดฝืนทนจนแหลกราน
          เกินประสานเยียวยาด้วยช้าเกิน

          ห่างออกไปทั้งที่ใกล้ใจกลับห่าง
          เนิ่นนานที่อยู่ข้างข้างมานานเนิ่น
          เดินคู่เคียงทุกคราวที่ก้าวเดิน
          กลายเป็นเพียงส่วนเกินที่กลับกลาย

          รักแรมลาร้างเลือนไม่เหมือนรัก
          หมายจะหักใจลาอย่าพึงหมาย
          คลายปมรักกลับทวีไม่คลี่คลาย
          ควรเสียดายฤาทั้งรู้ไม่คู่ควร

          ค่าคนหนึ่งไม่ซึ้งใจจึงไร้ค่า
          หวนคิดถึงคะนึงหาพาไห้หวน
          ทวนสายน้ำที่ผ่านไปไม่ไหลทวน
          คลายโซ่ตรวนตรึงใจใครจักคลาย

          โศกเพียงใดจำต้องฝืนกล้ำกลืนโศก
          หายวิโยคเมื่อใดใจคงหาย
          ทายท้าโลกโชคชะตาอย่างท้าทาย
          เราร่ำไห้ใครเคยเมียง...โศกเพียงเรา

				
Calendar
Lovings  นางสาวใบไม้ เลิฟ 2 คน
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟนางสาวใบไม้
Lovings  นางสาวใบไม้ เลิฟ 0 คน
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟนางสาวใบไม้
Lovings  นางสาวใบไม้ เลิฟ 0 คน
ไม่มีข้อความส่งถึงนางสาวใบไม้